Τι είναι το φιλί; Θα μου πεις πως είναι αυτό που τα χείλη σουφρώνουν ανεπαίσθητα, αγγίζουν το μάγουλο ανάλαφρα, ύστερα αποσπώνται, κι αυτό είναι όλο. Είτε δεχτούμε πως τα πράγματα είναι όπως τα λες είτε το δούμε από φιλοσοφική άποψη, η αλήθεια είναι ότι δε θα μπορούσε να’ ναι και κάτι περισσότερο. Αρκεί να μην ξεχνάμε πως εκατομμύρια άνθρωποι έφτασαν στη δυστυχία, την ευτυχία και την απόγνωση εξαιτίας του.
Κι αν ένα φιλί είναι φιλί, ο στεναγμός που κρύβει είναι στεναγμός. Κι ενώ τα λεξικά το περιγράφουν ως ένα άγγιγμα των χειλιών που πιέζονται σφιχτά και στη συνέχεια απομακρύνονται αιφνίδια μετά από σκέψη κι απ’ αυτήν περιγραφή θα καταλήξεις πως είναι ολοφάνερο ότι το λεξικό μπορεί να ξέρει από λέξεις αλλά δεν έχει την παραμικρή ιδέα από φιλιά.
Γιατί υπάρχουν αυτοί οι εραστές που είναι πολύ σπάταλοι με τα φιλιά τους. Τα παίρνουν και τα δίνουν χωρίς να ενδιαφέρονται διόλου για τις συνέπειες. Όμως τα φιλιά κρατούν την ίδια μεθυστική δροσιά της πρώτης φοράς –αρκεί να συνεχίσουν να δίνονται. Κι εδώ βρίσκεται η υπέροχη μαγεία τους.
Κι ενώ στον έρωτα τα πάντα είναι αμοιβαία, κάθε εκδήλωση πάθους κλείνει μέσα της κάτι νέο και αναζωογονητικό. Ανεξάρτητα από το πόσες φορές έχει εκδηλωθεί στο παρελθόν. Το είπε άλλωστε και Wendell Holmes, «Ο ήχος του φιλιού δεν είναι τόσο δυνατός, όμως ο απόηχός του διαρκεί περισσότερο από εκείνον του κανονιού».
Αν σου ζητούσαμε να μας αφηγηθείς τα πρώτα αισθήματα μιας τυπικής ιστορίας αγάπης, πώς θα ξεκινούσες; Μάλλον θα μιλούσες για εκείνη την ανασφάλεια στην αρχή, συνειδητοποιώντας παράλληλα όλους εκείνους τους γλυκούς τρόπους εκδήλωσης του έρωτα. Θα μιλούσες για φόβους και επιθυμίες που σιγά σιγά έσβηναν και θα αναφερόσουν σε μια καθημερινότητα μακριά από κάθε ανασφάλεια, χωρίς εκείνες τις απειλές της ακεραιότητας της αγάπης.
Όμως η αγάπη κι ο έρωτας του χθες μπορεί να διασφαλίσει όλες τις αισθήσεις του αύριο; Ο φόβος της επιθυμίας μπορεί να φρενάρει ή απλώς μπορεί να οδηγήσει σε μια αμυντική θέση όπου οι εραστές καταλήγουν σ’ έναν κύκλο αρνούμενοι ότι ο ένας χρειάζεται τον άλλον; Η αδικαιολόγητη απόσταση είναι το πρώτο σημάδι για έναν έρωτα που ζητάει βοήθεια. Η ανάγκη για τελετουργικές πινελιές είναι μεγαλύτερη από ποτέ και το φιλί είναι η λύση. Και μαζί του κι ένα τελετουργικό που ξεκινάει το πρωί και σφραγίζει το βράδυ σου.
Ξυπνάς το πρωί. Βιαστικά τα πάντα γύρω σου. Ξυπνάς όμως δίπλα σε κάποιον. Βιαστικός κι αυτός ή απλώς κοιμάται. Βγάλε το πρέπει απ’ το μυαλό σου και αφιέρωσε λίγα δευτερόλεπτα. Αφιέρωσε ένα φιλί στα χείλη. Θα’ ναι περίεργο, αλλά γείρε κοντά, μη σκεφτείς πολλά. Μη σκεφτείς τι πρέπει να κάνεις τις επόμενες ώρες. Απλώς επικεντρώσου στην αίσθηση των χειλιών, αισθάνσου τη μύτη και το δέρμα. Μη σταματήσεις απότομα. Συνέχισε να κοιτάς και απλώς χαμογέλα. Το ίδιο επανέλαβε και το βράδυ προτού κλείσεις τα μάτια σου. Αυτή είναι η στιγμή σας.
Κι αυτό το φιλί πρέπει να’ ναι τελετουργικό. Γιατί; Γιατί χαρακτηριστικό των τελετουργιών είναι ότι γίνονται, είτε θέλουμε είτε όχι. Ακόμα κι αν έχεις διάθεση σαρκαστική ή αισθάνεσαι δυσαρέσκεια θ’ ακολουθήσουν καλύτερα συναισθήματα. Εκείνα που θα σε βάλουν σε κανάλι συναισθηματικής σύνδεσης, γιατί η φυσική επαφή επηρεάζει μ’ έναν τρόπο που διαφέρει από πολλούς άλλους. Διαφέρει από λεξικά, ιδέες και θεωρίες. Και στην τελική είναι δύσκολο να φιλήσεις και να μην αισθανθείς τίποτα.
Φυσικά αγαπάς αλλά αυτό από μόνο του δεν μπορεί να καθησυχάσει. Γιατί ένα φιλί, ένα χάδι κι ένα χαμόγελο είναι πιο βαθιά από μια εύγλωττη φράση ή ένα καλά αρθρωτό γεγονός. Γι’ αυτό αύριο το πρωί, προτού φύγεις απ’ το σπίτι, μην αναρωτηθείς αν ξέχασες τα κλειδιά σου, αναρωτήσου αν έκανες κάτι πιο σημαντικό για να υποστηρίξεις την αγάπη και τον έρωτά σου.
Συντάκτης: Αναστάσιος Καλλίας
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.
