Ένας ινδιάνικος μύθος λέει πως αν θέλεις η αγάπη σου για κάποιον να κρατήσει για πάντα, θα πρέπει να πετάς μαζί του, αλλά ποτέ δεμένος. Θα πρέπει ν’ ακούς τους φόβους του, τις σκέψεις του, τις ανάγκες του. Θα πρέπει να τον κατανοείς κι όχι να τον κατακρίνεις. Δε θα πρέπει να πιέζεις, ούτε να προκαλείς ενοχές. Θα πρέπει ν’ αγαπάς τον χρόνο του αλλά και τον χώρο του.
Γιατί η δέσμευση της συντροφικότητας, φοβίζει τους ανθρώπους. Κι αυτός ο φόβος εύκολα μπορεί να οδηγήσει σε μια υποτίμηση της σχέσης. Να οδηγήσει, σε μια υποτίμηση της δέσμευσης και μια άμυνα απέναντι σ’ όσα ζητάει το άλλο άτομο. Γιατί -όπως και να το κάνουμε- οι άνθρωποι, διστάζουν να εκφράσουν αβίαστα τις σκέψεις και τα συναισθήματά τους. Ιδίως, όταν αυτά αφορούν στον έρωτα, στη συντροφικότητα και κυρίως, στη δέσμευση. Και το παράδοξο; Φοβούνται, αυτό που ταυτόχρονα λαχταρούν.
Είναι περίεργος ο εσωτερικός και ο εξωτερικός συναισθηματικός κόσμος του καθένα. Γιατί απ’ τη μια έχει δομηθεί με τέτοιο τρόπο ο εσωτερικός αυτός κόσμος, ώστε να μπορεί να επικοινωνήσει με τον εξωτερικό. Έχει δομηθεί, ώστε να μπορεί να ‘ναι λειτουργικός, με στοιχεία που συγκρατούν την έννοια του εαυτού -αντιλήψεις, στάσεις, προσωπικές ανάγκες και επιθυμίες. Αλλά απ’ την άλλη, όταν ξεπηδάει η ανάγκη για μια σύνδεση συναισθηματική και ερωτική, αυτή η ισορροπία μεταξύ αυτών των δύο κόσμων διαταράσσεται.
Δημιουργία έλξης, έκφραση συναισθημάτων κι επιθυμία, στο ένα μέρος της εξίσωσης. Στο άλλο, ο φόβος της έκθεσης, η ευαλωτότητα, η δυσπιστία και μια ανάγκη διερεύνησης των προθέσεων του άλλου, κρατώντας μερικά χαρτιά κλειστά, μέχρι η άλλη πλευρά ν’ ανοίξει τα δικά της. Είναι αυτό που λέγεται, «φοβάμαι μην πληγωθώ», «φοβάμαι την απόρριψη», «έχω πληγωθεί στο παρελθόν», «φοβάμαι να δώσω κάτι απ’ αυτα που ζητάς». Κι αυτά είναι μερικά χαρακτηριστικά, του φόβου της δέσμευσης.
Όμως τι τείχος είναι αυτός που σηκώνεις απέναντι στον έρωτα; Γιατί αυτό κάνεις όταν δε δίνεις απλά πράγματα που ζητάει το άλο άτομο. Και τι τείχος είναι αυτο; Τείχος εσωτερικής ανασφάλειας; Τείχος άγχους, δυσπιστίας και έλλειψης εμπιστοσύνης; Ή μήπως ένας βαθύτερος εσωτερικός φόβος από τραυματικά βιώματα που σε οδηγούν σε αποφευκτικές συμπεριφορές απέναντι στον σύντροφό σου; Και ποιος σου είπε πως το τείχος σου αυτό δεν γκρεμίζεται;
Το σίγουρο είναι οτι αυτό-σαμποτάρεις τον εαυτό σου. Φοβάσαι τη δέσμευση όταν αντιλαμβάνεσαι ότι ο σύντροφός σου αρχίζει ν’ αποκτά έντονα συναισθήματα. Όταν ορισμένες συνομιλίες μοιάζουν με θείο λόγο αλλά εσύ αντί να χαρείς, πιάνεις τον εαυτό σου να γεμίζει με συναισθήματα που σου προκαλούν δυσφορία. Αισθάνεσαι απογοήτευση με τον εαυτό σου επειδή δεν μπορείς να σε προχωρήσεις μια σχέση όσο αισθάνεσαι έτσι, αλλά δεν το τερματίζεις για να μην πληγώσεις τον άλλον.
Πρέπει όμως να βρεις έναν τρόπο να το ξεπεράσεις όλο αυτό. Και φυσικά το κυριότερο είναι να ν’ αναγνωρίσεις εκείνα τα μοτίβα που σου δημιουργούν αυτή τη συμπεριφορά. Να καταλάβεις, ν’ αναγνωρίσεις και να εξερευνήσεις αυτό το «γιατί» του φοβάμαι να δεσμευτώ. Είσαι ευχαριστημένος, με τη σχέση σου; Δυσκολεύεσαι να σκεφτείς το μέλλον; Διστάζεις να κάνεις σχέδια; Η κουβέντα γύρω απ’ τη σχέση σου σε κάνει να αισθάνεσαι άβολα; Αισθάνεσαι συναισθηματική σύνδεση;
Οι προσδοκίες και οι φαντασιώσεις δεν είναι απαραίτητο να συμβαδίζουν μεταξύ δύο ανθρώπων. Όμως είναι σημαντικό να μπορείς να κουβεντιάσεις γι’ αυτές με τον άνθρωπο που επέλεξες να ‘σαι μαζί του. Το μέλλον κάθε σχέσης δεν το ξέρει κανένας. Ο έρωτας και η αγάπη είναι ένας συνεχής όμορφος αγώνας. Και όλοι οι φόβοι είναι ικανοί σταδιακά ν’ αποδομηθούν. Αρκεί να δουλεύεις καθημερινά τις πεποιθήσεις σου γύρω απ’την έννοια της συντροφικής σχέσης.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αναστάσιος Καλλίας
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
