Η αγάπη κλεισμένη μέσα σ΄ ένα τρίγωνο

Αν η αγάπη, είχε πρόσωπα, πώς θα ήτανε αυτά; Αν η αγάπη, έπρεπε να’ χε ένα σχήμα, ποιο θα της διάλεγες; Αν θα προσπαθούσες να τη δημιουργήσεις, τι υλικά και τι συστατικά θα επέλεγες; Το μόνο σίγουρο κι απόλυτα βέβαιο, είναι ότι η αγάπη, αποτελεί ένα από τους πιο καθοριστικούς παράγοντες της ευημερίας σου. Κι αν προσπαθήσεις να δώσεις απαντήσεις σ’ όλα τα παραπάνω -μέσα από κάθε βίωμα της ζωής σου- θα επέλεγες και κάτι διαφορετικό. Ακόμα κι αν έπρεπε να δώσεις έναν ορισμό γι’ αυτήν, θα δυσκολευόσουν, πάρα πολύ.

Βιώσιμες θεωρίες για την έννοιά της, λίγοι κατάφεραν, να βρουν. Κάτι που αποδεικνύει ότι το πάθος, η οικειότητα κι η δέσμευση αλλάζουν ανά πάσα στιγμή κι έχουν τον δικό τους σημαντικό ρόλο στις σχέσεις. Κι όλα αυτά μαζί, να κρύβουν μέσα τους, θεωρίες συνωμοσίας γύρω απ’ την πολυπλοκότητά της, τη δυναμική αλλά και την ποιότητά της. Όπως άλλωστε συμβαίνει με τους ανθρώπους και τις σχέσεις. Αλλάζουν κι αυτές, με το πέρασμα του χρόνου.

Και βρέθηκε μία θεωρία και την έκλεισε μέσα σ’ ένα τρίγωνο. Δεν της έβαλε καλούπια αλλά της έδωσε γνωρίσματα. Της έδωσε αυτά που κρύφτηκαν μέσα στις λέξεις. Με μία δόση από εκείνη την οικειότητα που περιλαμβάνει όλα τα συναισθήματα της εγγύτητας, της σύνδεσης και της ένωσης. Με μία δόση από πάθος κι επιθυμίες που οδηγούν στη φυσική έλξη, το ρομαντισμό και την ολοκλήρωση.

Για να προσθέσει και μία τελευταία. Μία ακόμα πλευρά σ’ αυτό το τρίγωνο. Αυτή της απόφασης και της δέσμευσης, κι όλα εκείνα τα συναισθήματα που οδηγούν κάποιον να παραμείνει με κάποιον και να κινηθεί προς κοινούς στόχους. Εν ολίγοις, η συνειδητοποίηση, ότι είναι ερωτευμένος κι αποφασισμένος να διατηρήσει μία σχέση. Για φαντάσου, ή καλύτερα, για σκέψου. Η εξισορρόπηση μεταξύ της φυσιολογικής ανάγκης για έρωτα και της ανάγκης για αγάπη είναι απαραίτητη. Αλλά η πλήρης απουσία και των τριών στοιχείων μάλλον κατηγοριοποιείται ως μη-αγάπη. Κι όλα αυτά έρχονται ν’ αλληλεπιδράσουν μεταξύ τους, μ’ έναν πάρα πολύ όμορφο τρόπο. Λειτουργώντας το ένα μαζί με το άλλο. Η παρουσία του ενός κι ένας συνδυασμός δύο ή περισσοτέρων εξ αυτών, κατάφερε να δημιουργήσει, επτά ήδη αγάπης. Ή καλύτερα, οχτώ. Αλλά αυτό θα το αφήσουμε για το τέλος.

Να’ ρθει πρώτα η φιλία και να κλέψει το στοιχείο της οικειότητας αφήνοντας στην άκρη τ’ άλλα δύο. Τυπάκι αγάπης που κρύβει μέσα της ρίζες και άλλες μορφές. Για ν΄ ακολουθήσει η τρέλα η ερωτική, χωρίς συμπάθεια, δέσμευση και χώρο για κάτι βαθύτερο. Αγάπη ενθουσιασμού αλλά τη διάρκεια κανείς δεν τη ξέρει. Σε αντίθεση με την άδεια αγάπη. Όπου δεσμεύεται χωρίς πάθος, αλλά ελπίζει στο μέλλον.

Κι ένα βήμα πιο κοντά στον ρομαντισμό. Με μία αγάπη που κρύβει μέσα της πεταλούδες, συναισθήματα κι ένα φυσικό πάθος. Μία αγάπη που απολαμβάνει τον έρωτα αλλά είναι αναποφάσιστη. Για να’ ρθει η αγάπη συνοδός και λίγο πιο ισχυρή απ’ τη φιλική. Και πριν τελειώσει όλο αυτό, να κάνει την εμφάνισή της, η φαντασία. Ψεύτικη και με ανεμοστρόβιλους περιτριγυρισμένη έκλεψε τη δέσμευση και το πάθος αλλά έχασε την οικειότητα.

Αλλά η αγάπη είναι ρήμα. Και για να’ ναι ολοκληρωμένη θέλει όλες τις πλευρές της ενωμένες. Θέλει όλα τα στοιχεία της μαζί στο ίδιο καζάνι. Θέλει συνέχεια έρωτα και εξάρτηση. Χωρίς συμπεριφορά κι έκφραση είναι δύσκολο να διατηρηθεί και χάνεται. Αυτή είναι και το νούμερο οχτώ. Η ολοκληρωμένη αγάπη. Κι αν κάπου μέσα σ’ όλα αυτά βρήκες τις απαντήσεις που έψαχνες, να ξέρεις πως η «Τριγωνική Θεωρία του Sternberg», κρύβει ακόμα περισσότερα μυστικά.