Δεν πρέπει να ‘σαι υπέρμετρος και παράφορος. Παρ’ όλο που αυτή η έξαρση των σωματικών, πνευματικών και ηθικών δυνάμεων σου -που πολλές φορές δεν είναι εύκολο να ελεγχθούν- σε οδήγησαν σε τολμηρές ή και σε παράλογες πράξεις. Συναισθήματα ευαρέσκειας, ευχαρίστησης, χαράς, ικανοποίησης κι ένας ενθουσιασμός που θα κρύβεται πίσω απ’ όλο αυτό. Και μαζί του μία σειρά από λέξεις που θα μπορούσαν να γεμίσουν μία ολόκληρη σελίδα.
Αλλά ο ενθουσιασμός είναι παράφορος. Είναι ακράτητος, ζωηρός, άσβεστος, απερίγραπτος και πολλές φορές προκλητικός. Είναι όμως και αφελής και εύπιστος. Ξεχνάει τη λογική του και χάνει την αληθινή δημιουργική δύναμή του. Αλλά, όπως είπε κι ο Έμερσον, καμία μεγάλη πράξη δεν έγινε χωρίς ενθουσιασμό. Χρειάζεται για να φωτίσει το δημιουργικό σου πνεύμα. Χρειάζεται για να πολεμήσει τη μιζέρια και τη στασιμότητά σου.
Όμως κρύβεται πίσω του και κάτι περισσότερο απ’ όλα αυτά. Κάτι που δε σκέφτηκες ποτέ. Μια ενέργεια τόσο θεϊκή που είναι ικανή να σε βοηθήσει να βρεις εκείνο το πάθος που χρειάζεται για να νοιώσεις υπέροχα. Γιατί ο ενθουσιασμός είναι απ’ τα θεϊκά συναισθήματα που μπορείς να βιώσεις. Είναι μία ενέργεια που δονείται στο υψηλότερο επίπεδο. Ενέργεια που δονείται σε αρμονία με τη δημιουργία.
Όταν αισθάνεσαι ενθουσιασμό βρίσκεσαι σ’ ένα δικό σου κρουαζιερόπλοιο. Δεν ξέρεις αν βρίσκεσαι σ’ ένα σωστό δρόμο, αλλά σίγουρα δεν υπάρχει περίπτωση να ενθουσιαστείς για ένα λάθος πράγμα με τον λάθος άνθρωπο τη λάθος στιγμή. Γιατί απλά, ο ενθουσιασμός, συνδέεται άμεσα με το πάθος. Αν δεν αισθανθείς πάθος τότε δεν είσαι ενθουσιασμένος. Φέρε στο μυαλό σου τον ενθουσιασμό του έρωτα. Χωρίς πάθος γίνεται; Βέβαια, έρωτας ή ενθουσιασμός; Μία ερώτηση που έχει πολλές απαντήσεις, αλλά στο τέλος της, μία πορεία προς τον πραγματικό σκοπό. Αυτό που θέλει η ψυχή σου. Διαφορετικά αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι εκτός δρόμου. Νιώθεις ένα κενό, μια κούραση, κατάθλιψη, απογοήτευση και φυσικά θυμό.
Υπάρχει όμως και μια διαφορετική ετυμολογική ερμηνεία του ενθουσιασμού, που λίγοι γνωρίζουν. Εκείνη, όπου ο ενθουσιασμός έχει τις ρίζες του στην ελληνική γλώσσα που κυριολεκτικά σημαίνει «ο Θεός μέσα». Έτσι η ετυμολογία της λέξης έρχεται να θυμίσει αυτή τη θεϊκή πηγή αυτού του συναισθήματος. Και το άτομο που κατέχεται απ΄ αυτό το συναίσθημα έχει μια δύναμη κατά κάποιο τρόπο θεϊκή.
Εν τέλει εκεί καταλήγουν όλα. Εκεί που ο ενθουσιασμός ισούται με το πάθος. Είναι αυτή η συγκίνηση και ο τρόμος που νιώθεις όταν διακινδυνεύεις να ‘σαι ο εαυτός σου. Σαν ένα κύμα που προέρχεται από τα ενδότερά σου, σε σηκώνει και σε πηγαίνει σε μέρη ελεύθερα. Δεν κρύβεται γιατί φαίνεται στη ριπή των ματιών σου. Στην αποφασιστικότητα του βήματός σου. Στη δύναμη των χεριών σου. Αλλά κυρίως, σ’ εκείνο το ακαταμάχητο ενεργητικό τράβηγμα που έχεις αποφασίσει να δημιουργήσεις.
Τίποτα δεν μπορεί να σταθεί εμπόδιο και τίποτε να σε σταματήσει. Σηκώνεσαι απ΄ κρεβάτι σου γιατί ο στόχος σου, τ’ όνειρό σου σε καλεί. Κι όλη τη μέρα εργάζεσαι γι΄αυτό με τις υλικές λεπτομέρειες της ζωής σου να φαίνονται μικρές κι ασήμαντες, χωρίς να μπορούν να σε αποσπάσουν απ’ τον πραγματικό στόχο του ενθουσιασμού σου. Επομένως, αν αυτό δεν είναι κάτι θεϊκό, τότε τι είναι; Μήπως μία θαυμάσια μηχανή της ζωής; Μήπως μία σύνδεση με κάτι τελείως παθιάρικο; Δεν έχει και τόσο μεγάλη σημασία. Σημασία έχει ότι ο ενθουσιασμός είναι μία ανυψωτική δύναμη που μπορεί να φτάσει τα όνειρα σου στ’ αστέρια κι ο κόσμος σου να εξελίσσεται με τη δική σου χάρη. Άλλωστε κάθε τι θεϊκό, έχει αυτή την ικανότητα.
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου