Κανόνας: συναντάς όσους σ’ ενδιαφέρουν στα χάλια σου

Μπορεί να μην πιστεύεις στον έρωτα απ’ την πρώτη ματιά, αλλά να πιστεύεις σ’ έναν έρωτα που ξεκινάει θέλοντας χρόνο και κουβέντες για να ζωντανέψει. Σίγουρα, όμως, θ’ έχεις αισθανθεί εκείνο το μικρό σκίρτημα μέσα στο μυαλό και στο στομάχι σου από δύο βλέμματα που συναντιούνται τυχαία. Ή μάλλον τυχαία τις πιο ακατάλληλες στιγμές.

Εκείνες τις στιγμές που αρχίζει να χτυπάει η καρδιά σου δυνατά και να βρίζεις από μέσα σου για το «ακατάλληλο» της ώρας. Εκείνες τις στιγμές που στο πρόσωπό σου ζωγραφίζεται ένα χαμόγελο αμηχανίας. Εκείνες που θέλεις να μπεις κάτω απ’ ένα τραπέζι ή να τρέξεις προς την τουαλέτα.

Αλλά ποιος μπορεί να φανταστεί ή να περιμένει πότε θα είναι εκείνη η στιγμή της όποιας τυχαίας συνάντησης; Είναι συνήθως τότε που το σύμπαν θα συνωμοτήσει εναντίον σου και θα δοκιμάσει τα νεύρα και τις αντοχές σου.

Γιατί η αλήθεια είναι ότι περιμένεις την ανταπόκριση. Την φαντάζεσαι μέσα στο μυαλό σου, σαν κάτι που θα δώσει σπίθες και λάμψη στα μάτια του άλλου. Ήθελες η μόνη εικόνα που θα μπορούσε να έχει από εσένα να ‘ναι εκείνη που θ’ αγγίζει το τέλειο μέσα στο μυαλό σου.

Ξεχνάς, όμως, ότι αν βρεθείς σ’ ένα κρεβάτι και σε πάρει το ύπνος, το πρωί μπορεί να ξυπνήσεις μ έναν εφιάλτη που ακούει σε μάτια πρησμένα και μαλλιά τσαλακωμένα. Να προκαλέσεις τρόμο σ’ ένα βλέμμα που θα ανοίξει μπροστά σου, ενώ εσύ θα λες την πιο γλυκιά σου «καλημέρα» μέσα στην ευτυχία.

Γιατί τυχαία συνάντηση με πρόσωπο που μας ενδιαφέρει και κατάλληλη στιγμή δεν πάνε μαζί. Διαφορετικά δε θα την έλεγαν «τυχαία» αλλά «ραντεβού». Εκτός κι αν κυκλοφορείς στην πένα κι ατσαλάκωτος όλο το εικοσιτετράωρο.

Να μην πηγαίνεις για ψώνια με τις φόρμες και να αποφεύγεις κάθε είδους οικογενειακή συνάντηση, γιατί θα ήταν άβολο να σε πετύχει με τη μαμά σου. Να στερηθείς το πρωινό καφεδάκι σου ή το ψωμί απ’ το φούρνο, γιατί για κάποιους οι τσιμπλίτσες σου δεν είναι τόσο σέξι. Να θέλεις να πάρεις τσιγάρα και να σκέφτεσαι μήπως είναι ώρα να το κόψεις, γιατί βαριέσαι πολύ απλά να ντυθείς και με την πιτζάμα δε λέει. Ανησυχώντας ότι στη γωνία παραμονεύει το άτομο εκείνο που έχει κινήσει το ενδιαφέρον σου.

Κι όλα τα άγχη μπορούν να γίνουν κατανοητά γιατί η ελπίδα μιας συνάντησης είναι κι η ελπίδα μιας επόμενης κίνησης. Είναι η ελπίδα για ένα βήμα λίγο παραπέρα και μία ευκαιρία για μια κουβέντα μ’ ένα παραπάνω χαμόγελο. Είναι εκείνο το κίνητρο που μπορεί να δοθεί για να έρθεις πιο κοντά. Ν’ ανταλλάξεις ένα τηλέφωνο ή εκείνο το στοιχείο που κάνει την «ακατάλληλη» στιγμή την πιο κατάλληλη.

Μα τι το περίεργο μπορεί να κρύβεται πίσω από μια φόρμα ή ένα μπλουζάκι τσαλακωμένο;  Τι περίεργο μπορεί να κρύβει μια αγκαλιά απ’ τον πατέρα ή τη μητέρα σου σ’ ένα εστιατόριο; Ακόμα κι ένα μαλλί μπερδεμένο κι ένα βλέμμα αγουροξυπνημένο. Ίσως, τελικά, να ‘ναι και γοητευτικά.

Γιατί όταν κάποιος πραγματικά ενδιαφέρεται ξέρει πού πρέπει να κοιτάξει. Ξέρει τι πρέπει να κάνει. Ακόμα κι αν χρειαστεί να παίξει κρυφτό μαζί σου στα πιο φανερά σημεία. Ακόμα κι αν χρειαστεί να σε πάρει από πίσω την ώρα που εσύ θα προσπαθείς να ξεφύγεις απ’ την ντροπή σου.

Γι’ αυτό ξεκόλλα απ’ την ανασφάλειά σου και το ανεξήγητο κυνηγητό γύρω απ’ τον εαυτό σου. Αν κάποιος πραγματικά σ’ ενδιαφέρει θα πρέπει να σε ποθήσει για όλες εκείνες τις αυθεντικές στιγμές σου. Αυτές είναι κι οι πιο ερωτεύσιμες. Αυτή είναι κι η γοητεία ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που θα συναντηθούν τυχαία. Εκείνο το αυθόρμητο αλλά αληθινό χαμόγελο. Γι’ αυτό κοίτα να το απολαύσεις, για να μη χάσεις τη στιγμή.