Η κάθε σχέση χρειάζεται κάτι βαθιά προσωπικό για να νιώσει πιο δυνατή. Μια απλή και καθημερινή συνήθεια απ’ τη μία κι απ’ την άλλη, κάτι που σε πάει πίσω στα παιδικά σου χρόνια. Πιο συγκεκριμένα, πίσω στα βρεφικά χρόνια και στην πρώτη σου αγάπη. Υποστηρικτικά χαριτωμένα ονόματα και προσφωνήσεις, εξηγούν την άμεση σχέση του τρόπου που απευθύνεσαι στο σύντροφό σου και της ικανοποίησης απ΄ τη σχέση σου.
Η αλήθεια είναι, ότι ένα απ’ τα πιο εντυπωσιακά χαρακτηριστικά των σχέσεων –μετά από λίγο εάν τα πράγματα πάνε καλά– ο ένας ή κι οι δύο σύντροφοι σχεδόν φυσικά, αρχίζουν ν’ αναφέρονται στον άλλον ως μωρό. Μπορούν, εναλλακτικά ή επιπρόσθετα, να κολλήσουν ένα μικρό στο τέλος -άκι-, ή να επιλέξουν μια γλυκερή ποικιλία λέξεων που ακούει σε ό,τι υποκοριστικό διαθέτει η ελληνική -κι όχι μόνο-γλώσσα.
Κι εκεί αρχίζει να μπαίνει κάτι άλλο στη μέση. Αρχίζει η ωριμότητα του χαρακτήρα να συναντάει μια παλινδρόμηση και η σχέση ν’ αποκτάει κάτι που ίσως μέχρι τώρα δεν το είχες σκεφτεί. Κι έτσι μαγικά, ξεχνάς όλες εκείνες τις επενδύσεις σ’ ενέργεια και υπερηφάνεια που έδωσες για να μεγαλώσεις, προκειμένου να διασφαλίσεις ότι δε χρειάζεσαι βοήθεια στο δέσιμο των κορδονιών σου κι ότι δε σου είναι απαραίτητο να φροντίσει κάποιος να ζεσταθείς ένα κρύο βράδυ του χειμώνα. Προσπάθησες πολύ, για να ‘σαι ενήλικας.
Κι αυτή η επιλεκτική οπισθοδρόμηση δεν είναι εύκολο ή γοητευτικό ταξίδι. Θα μου πεις, ένα υποκοριστικό είναι, όμως, οι επιτυχημένες ενήλικες σχέσεις απαιτούν κάτι πιο ώριμο από εσένα. Απαιτούν την ανταμοιβή για τη συνολική ωριμότητα του χαρακτήρα σου και του τρόπου ζωής σου. Απαιτούν μια στενή σχέση που δεν είναι προσκολλημένη στην παιδική σου ηλικία και φυσικά σε επιφωνήματα που σ’ ακολουθούσαν.
Αυτές οι συνήθειες βγάζουν γλυκά συναισθήματα μεν, όμως μετατρέπουν τους ανθρώπους σε ασέξουαλ γλυκούλικα αρκουδάκια, με τα οποία όμως θέλεις απλώς να κοιμηθείς αγκαλίτσα ή να χαλαρώσεις στον καναπέ παρέα με μια ζεστή σοκολάτα. Και μόνο αυτό. Με άλλα λόγια, δεν οδηγούν στο να ποθεί ο ένας τον άλλον.
Φτιάχνονται έτσι υποσυνείδητα παιχνίδια του μυαλού αλλά και μια έλξη χάνεται, χτίζοντας μια βαριά ασπίδα ειρωνείας γύρω απ’ την καρδιά σου. Γιατί άλλο να θέλεις να κουλουριαστείς σαν μωρό στην αγκαλιά του αγαπημένου σου για να συνδεθείς μαζί του κι άλλο αυτή η λεκτική συνήθεια να σε οδηγεί σε μια συμπεριφορά προκειμένου ο ένας ή κι οι δύο να παίξει το μωρό, με σκοπό να ξεπεράσει με ασφάλεια τους φόβους και τα τραύματα του ανυπεράσπιστου παρελθόντος.
Για να προστεθεί σ’ όλο αυτό και η μωρουδίστικη προφορά για να μιλήσετε ο ένας στον άλλο και το πράγμα να απογειωθεί και με μαθηματική ακρίβεια να οδηγήσει στην κηδεία της ερωτικής σας ζωής. Γιατί η επιστροφή στη φανταστική επαφή με τις στιγμές της παιδικής ηλικίας δεν έχει ιδιαίτερη γοητεία μεγαλώνοντας. Και η ωριμότητα συναντάει την παλινδρόμηση και μαζί προσπαθούν να βρουν τον δρόμο που χάθηκε μαζί μ’ εκείνες τις πιτζάμες με τ’ αρκουδάκια στάμπα.
Έχεις κι έχει όνομα. Και μια γοητεία πηγάζει μέσα απ’ αυτό. Αν κολλήσεις μαζί και τη φράση «σ΄αγαπώ», ο συνδυασμός είναι τέλειος. Το υγείες με το παθολογικό, έχουν μόνο ένα βήμα διαφορά. Όπως το ερωτικό, με το παιδιάστικο. Εσύ επιλέγεις.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αναστάσιος Καλλίας
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου
