Νεύρα παντού!

Υπάρχουν δισεκατομμύρια νεύρα στο σώμα μας, και τα περισσότερα απ’ αυτά είναι σαν κλαδιά ενός δέντρου που απλώνονται παντού, μεταδίδοντας μηνύματα απ’ τον εγκέφαλο στο σώμα και πάλι πίσω.

Αυτό, φυσικά, συμβαίνει, όταν όλα κυλούν ομαλά. Δηλαδή, όταν ο εγκέφαλός σου παίρνει τις πληροφορίες τις οποίες χρειάζεται για να μπορεί να μετακινήσει τους μυς σου, ν’ αναγνωρίσει τον πόνο, τον θυμό σου και να διατηρήσει τη σωστή και σταθερή λειτουργία του οργανισμού σου.

Τι γίνεται, όμως, όταν δε συμβαίνει κάτι τέτοιο; Τότε, λοιπόν, τα νεύρα σου είναι χάλια. Και τι χρειάζεσαι; Στην καλύτερη των περιπτώσεων, τα χάπια σου κι ένα ταξί να φύγεις. Στη χειρότερη; Ας το αφήσουμε πάνω σου αυτό. Εσύ ξέρεις καλύτερα.

Κι όμως, δεν είναι ιδέα σου. Η υπομονή του κόσμου έχει εξαντληθεί. Νεύρα παντού κι αντίδραση με το παραμικρό. Αντίδραση χωρίς, επί της ουσίας, να υπάρχει πάντα δράση και λόγος. Τι φταίει, τελικά; Τι αλλάζει;

Να δεχτούμε και να κατανοήσουμε την εφηβεία –και στην καθυστερημένη μορφή της– ως μία μεταβατική περίοδος. Τότε που ο εκνευρισμός, η μελαγχολία, ο θυμός, οι μεταπτώσεις στη διάθεση, η αναζήτηση ερωτικού συντρόφου, η επιβεβαίωση ότι μεγαλώνεις και δεν μπορείς να το χωνέψεις, το ότι δεν έχεις πια το ακαταλόγιστο ως παιδί– ασχέτως αν συμπεριφέρεσαι έτσι– αποτελούν μερικά χαρακτηριστικά που δικαιολογούν τα πιθανά νεύρα σου.

Να δεχθούμε κι ότι ο αστρολογικός σου χάρτης έχει δώσει απαντήσεις σε κάθε λόγο κι αιτία. Όπως, επίσης, έχεις πάρει και τις αντίστοιχες απαντήσεις –για ‘κείνες τις ζωδιάκες περιπτώσεις– που είναι ικανές να σου σπάσουν τα νεύρα. Δε θα πούμε ποιες. Αλλά με τα καμώματα, τα λόγια ή τη συμπεριφορά τους, μπορούν με μεγάλη άνεση να σε οδηγήσουν σε ‘κείνο το άσπρο παλτουδάκι, με τα μακριά μανίκια που δένουν πίσω. Αλλά πού να ξέρεις, μέσα στο αστικό, ποιος είναι Ταύρος; Ουπς. Το γράφει στο μέτωπο;

Ως άνθρωπος κι εσύ, έχεις τις αντιπάθειές σου. Ο θυμός, άλλωστε, είναι ένα συνηθισμένο συναίσθημα. Άσχετα αν μερικές φορές είναι επικίνδυνο για τον ίδιο σου τον εαυτό αλλά και για τους υπόλοιπους. Ειδικά όταν τα νεύρα σου σπάνε πολύ εύκολα.

Κι όσο χαμογελαστός κι αν είσαι, καθώς περπατάς στον δρόμο, από μέσα σου βρίζεις εκείνες τις περιπτώσεις που θεωρούν ότι ο κόσμος μάλλον ξέρει να πετάει, καθώς εξακολουθούν να περπατάνε σε ευθεία στοίχιση. Ή εκείνη την περίπτωση που έχει εστιάσει βαθιά μέσα στο μπούστο σου, κάνοντάς σε να ονειρεύεσαι τη στιγμή που δίνεις ένα χαστούκι. Κι είναι κι άλλες πολλές εκείνες οι μικρές, καθημερινές, αντιαισθητικές και προκλητικές κινήσεις και συμπεριφορές, που ανάβουν τα δικά σου λαμπάκια.

Όπως ο συνωστισμός μέσα στο αστικό. Το μποτιλιάρισμα στους δρόμους, που σε κάνει ν’ αναρωτιέσαι πού πάνε όλοι αυτοί πρωί-πρωί. Το τσιγάρο του δίπλα κι ο καπνός, με το έτσι θέλω, μες στο πρόσωπό σου. Τα βαριά λαϊκά στη διαπασών στο απογευματινό πρόγραμμα του γείτονα. Τα χαζά νοήματα στον δρόμο, οι ψεύτικες κολακείες, οι επαναλήψεις στην τηλεόραση, το φιλαράκι σου στο facebook, που ενώ μιλούσατε το πρωί, το απόγευμα βρέθηκε σ’ ανάρτηση σε εξωτικό νησί, κι άλλα πολλά. Πού να βρεις άλλη υπομονή μετά εσύ;

Κι ενώ όλοι αυτοί οι εξωτερικοί παράγοντες σε προκαλούν, αν αυτό το αίσθημα της αντιπάθειας και του εκνευρισμού θέλεις να το μετατρέψεις σ’ εμπάθεια, δεν είναι δα και τόσο δύσκολο. Η αλήθεια είναι ότι θολώνει η κρίση σου, γιατί καταναλώνεις πολύτιμη ενέργεια απ’ τον χρόνο σου.

Όμως, το κάθε είδος θυμού πρέπει να βρίσκει κάποια διέξοδο και να εκφράζεται με κάποιον τρόπο. Και λύση, φυσικά, δεν είναι ν’ αρχίσεις να τα σπας όλα. Ν’ αρχίζεις να βρίζεις τους πάντες. Να καλείς την αστυνομία, ν’ αρχίζεις να χαστουκίζεις περαστικούς, να ξεσπάς, να προκαλείς. Γιατί η δράση φέρνει αντίδραση και πιθανόν κι ένα ζουμερό βιντεάκι στο διαδίκτυο.

Υπάρχουν αρκετές αιτίες που μας προκαλούν εκνευρισμό. Άλλες είναι προφανείς κι άλλες όχι τόσο. Η έλλειψη ύπνου, χρόνιοι πόνοι, η απαισιοδοξία, το έντονο άγχος, η υπερβολική κατανάλωση καφεΐνης, το αίσθημα ότι κανένας δεν μπορεί να σε καταλάβει και να δεχτεί μία πραγματικότητά σου την οποία, στην τελική, τη γνωρίζεις μόνο εσύ.

Αν καθίσεις, όμως, και σκεφτείς, μπορείς όλη αυτή την αρνητικότητα –ως ένα βαθμό– να τη διασκεδάσεις, να της δώσεις μια κωμική πλευρά. Στο κάτω-κάτω, αν νιώθεις χάλια, θέλεις να τα σπάσεις όλα, έχεις νεύρα και καταπιεσμένο θυμό, βρες ένα τρόπο να εκτονωθείς. Ξέσπασε. Κανε ένα άθλημα. Ή, απλά, κάνε τον χαζό. Άφησε στην άκρη το τι θα πουν οι γύρω σου κι οι γείτονες. Φτάνει μ’ αυτή τη σοβαροφάνεια. Μας έχει φάει.