Οι γιορτές θέλουν δύο

Οι γιορτές θέλουν δύο. Ο χειμώνας είναι για έρωτα και το καλοκαίρι λέμε πάλι «αντίο». Ή μήπως όχι; Μπορεί τα Χριστούγεννα και την Πρωτοχρονιά να γίνεσαι λίγο πιο ευάλωτος στα συναισθηματικά σου, αλλά αργότερα κάπου εκεί στις πρώτες ζέστες, μήπως αρχίζει να τριγυρνά πάλι στο μυαλό σου εκείνο το «περνώ και μόνος μου καλά»;

Δεν είναι ότι περιμένεις απ’ τον Άγιο Βασίλη να σου φέρει τον απόλυτο έρωτα ή έστω μια εφήμερη σχέση. Δεν είναι ότι θέλεις να βρεις κάτω απ’ το δέντρο την περιπέτεια μίας νύχτας. Ακόμα κι αν η λίμπιντό σου παίζει παιχνίδια με την ερωτική διάθεσή σου, είναι εκείνο το χουχουλιάρικο πνεύμα των εορτών που θέλεις να το μοιραστείς και τα λαμπάκια που θες να τα ξεμπλέξεις με κάποιον παρέα.

Ν’ ακούσεις τα κάλαντα μέσα σε μια αγκαλιά. Να περπατήσεις χέρι-χέρι μπροστά από κάθε χριστουγεννιάτικη βιτρίνα. Να ξυπνήσεις καθώς κάποιος θα σου ψελλίζει στ’ αφτιά «χρόνια πολλά». Να αγοράσεις για κάποιον ξεχωριστό ένα δώρο, γιατί είναι μέρες αγάπης. Να βγάλεις μια φωτογραφία μπροστά από ένα καρουζέλ, καθώς κάποιος θα σε φιλάει τρυφερά στο μάγουλο.

Είναι κι αυτό το κρύο που θέλει δύο. Είναι κι αυτή η διπλή βελούδινη κουβέρτα σου που ‘χει αρχίσει να σου τη δίνει στα νεύρα. Είναι και το “All I want for Christmas is you” που θες, επιτέλους, κάπου να το αφιερώσεις. Και δεν είναι ότι είσαι μόνος σου, γιατί σίγουρα έχεις ανθρώπους γύρω σου που σε νοιάζονται και σ’ αγαπάνε. Αλλά είναι εκείνο το φιλί στο στόμα για την «καλή χρονιά» που σου λείπει.

Είναι εκείνο το παράπονο που αρχίζει και σε πιάνει γιατί είσαι single την πιο αγαπησιάρικη εποχή του έτους. Κι είναι κι όλα γύρω σου που φωνάζουν πως οι γιορτές είναι φτιαγμένες για ζευγαροκαταστάσεις. Φιλιά κάτω απ’ το γκι. Ερωτικά πυροτεχνήματα παντού, βόλτες αγκαλιά με καφέ στο χέρι, μια ευτυχία γύρω σου και μια σέξι στολή Αγίου Βασίλη που ανυπομονεί να τη φορέσεις για το δικό σου ho-ho-ho.

Και κάθε αναστολή σου σιγά-σιγά εξαφανίζεται. Γιατί το τέλος του χρόνου είναι πάντα μία περίοδος προβληματισμού, που σε οδηγεί αναπόφευκτα σε κάποιες σκέψεις. Είναι κι αυτό το ότι μεγαλώνεις. Είναι κι η κάθε νοσταλγία που ‘ρχεται να σου ξυπνήσει εικόνες. Είναι κι εκείνο το δίλημμα που οδηγεί σ’ εκείνο το απλό μήνυμα που περιμένει μια απάντηση. Ένα «τι κάνεις;» προκειμένου να μοιραστείς, να θυμηθείς και να δημιουργήσεις στιγμές.

Γιατί η ανάγκη σου να βρεις ταίρι την περίοδο των εορτών αποτελεί ανάγκη και κάποιου ακόμα. Κι έτσι τα πράγματα γίνονται πιο εύκολα. Αρκεί να μη χαθείς ανάμεσα σε καταστάσεις με πρώην αισθήματα ή νυν εγωιστικά απωθημένα. Γιατί κάπου εκεί, μετά τα Φώτα, θα πρέπει να ξεκαθαρίσεις. Μια νέα χρονιά θ’ αρχίσει να παίρνει μορφή και ρυθμό. Και μαζί μ’ αυτήν κι εσύ. Για να καταλάβεις ότι το μυαλό κι η καρδιά μπορεί να παίζουν πολύ περίεργα παιχνίδια. Γιατί θέλει δύναμη να μπορείς να ‘σαι μόνος σου. Θέλει δύναμη ν’ αντέχεις τις επιλογές σου.

Έχεις σκεφτεί, όμως, ότι οι γιορτές χωρίς σχέση, μπορεί να είναι και καλύτερες; Σίγουρα θα υπάρχει κάτι που θα σου λείπει. Σίγουρα θα υπάρχει κάτι που θα σε κάνει πιο επιρρεπή σε ρομάντζα. Σκέψου, όμως, ότι θα σε βρουν μόνο απλά γιατί δε βρήκες ακόμα αυτό που πραγματικά θες και σου αξίζει. Μπορεί να μην ήρθε φέτος. Μπορεί, όμως, να ‘ρθει του χρόνου. Και σίγουρα θα ‘ναι ομορφότερο, γιατί θα ‘ναι αληθινό, συνειδητή επιλογή, όχι ανάγκη.

Έχεις την οικογένειά σου, έχεις τους φίλους σου αλλά πάνω απ’ όλα έχεις εσένα. Και σκέψου και τα θετικά της υπόθεσης. Δε θα χρειαστεί να τραβηχτείς σε κάποιο ρεβεγιόν που ίσως και να βαριέσαι. Δε θα χρειαστεί ν’ ανεχτείς τα φιλαράκια κανενός, που μπορεί να μη συμπαθείς καν. Δε θα χρειαστεί να περιοριστείς ενδυματολογικά για κανένα λόγο.

Και πού ξέρεις; Κάπου εκεί στην αλλαγή της χρονιάς, μπορεί να τσουγκρίσουν δύο ποτήρια σαμπάνιας. Μπορεί να τσουγκρίσουν μαζί και δύο καρδιές. Κι η μία να είναι δικιά σου, για να έρθει τελικά το καλοκαίρι και να κάνεις σχέδια για δύο.