Αλλάζουνε οι εποχές. Αλλάζουμε κι εμείς, μέσα απ’ αυτές. Όσο κι αν προσπαθήσεις να τα βάλεις με τον χρόνο, δεν υπάρχει περίπτωση να μην έρθει να σου δώσει τα μαθήματά του. Να σου αποδείξει ότι όσο μεγαλώνεις, η κάθε ρυτίδα κι η κάθε άσπρη τρίχα είναι σημάδια ενός χρόνου που έρχεται με σκοπό ν’ αναζητήσεις όλα εκείνα, που αν κάποτε σ’ άφηναν αδιάφορο, αποτελούν πλέον κανόνες στη ζωή σου.
Δεν έχει να κάνει, αν ξέχασες ή απλά προσπέρασες όλες εκείνες τις στιγμές που μπερδεύτηκες ανάμεσα στη μέρα και στη νύχτα. Ανάμεσα σ’ εκείνη τη γλυκιά φοιτητική τρέλα και σ’ εκείνη την ανάγκη σου να γεμίσεις εμπειρίες από καλοκαίρια και χειμώνες.
Αντίθετα, μέσα απ’ αυτό ωρίμασες. Κι εκεί που πίστευες, ότι η ζωή είναι μικρή κι αναζητούσες αγάπες κι έρωτες μέσα στις νύχτες, αδιαφορώντας τι μπορεί να σου φέρει το πρωί, μετρούσες απλά στιγμές. Ακόμα κι όταν η καρδιά σου αισθανόταν φόβο, δε δίσταζες να πέσεις στη φωτιά με τα χέρια ανοιχτά.
Κι έρχεται εκείνη η στιγμή, που συνειδητοποιείς ότι η ζωή είναι μεγάλη και μικρή για τους πολύ μικρούς. Οι εμπειρίες σου είναι πλέον το βήμα σου. Είναι αυτό το οποίο σου έμαθε να εκτιμάς και να σέβεσαι πρώτα απ’ όλα τον εαυτό σου. Ν’ αφήσεις στην άκρη όλα εκείνα που κάποτε περνούσες στα ψιλά.
Να μπορείς να αναζητήσεις σ’ έναν σύντροφο όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά τα οποία θα μπορούν να σου αποδεικνύουν ότι τελικά ο έρωτας κι η αγάπη μπορούν να κρύβουν μέσα τους λέξεις κι έννοιες με ουσία και νόημα. Απλά η διαφορά είναι ότι πλέον μπορείς και εκτιμάς.
Δεν έχει να κάνει με τον απαιτητικό εαυτό σου. Ούτε έχει να κάνει με τις παραξενιές σου και με ό,τι άλλο περιλαμβάνεται μέσα στο πέρασμα των δεκαετιών σου. Αρκεί να κάνεις μια βόλτα με το αστικό ή το μετρό. Να κάνεις μια βόλτα στην παραλία ή απλά να βγεις ένα βράδυ έξω. Ίσως να τρομάξεις. Αλλά θα δεις μια αλήθεια, που θα σε κάνει να πιστέψεις ότι όλα τα πράγματα έχουν τον χρόνο τους.
Να καταλάβεις ότι είναι δύσκολο το «μαζί». Ότι είναι δύσκολο να βρεις εκείνο το βράχο για τον οποίο σου μιλούσε η γιαγιά σου και το στήριγμα για το οποίο σου μιλούσε ο παππούς σου. Να βρεις για να δεις όλο εκείνο τον θαυμασμό που μπορεί να κρύβουν δύο μάτια κάθε φορά που κοιτάνε κάποιον, ακόμα και μετά από τόσα χρόνια.
Γιατί καλό είναι και το σεξ. Αλλά μπορεί να γίνει ακόμα καλύτερο, όταν είναι εγκεφαλικό. Όταν αυτό, δηλαδή, συναντάει, εκείνα τα αισθήματα του θαυμασμού για τον άνθρωπο που έχεις απέναντί σου. Εκείνα τα αισθήματα που σε γεμίζουν ασφάλεια και σε κάνουν να μπορείς να ονειρευτείς πραγματικά. Εκείνα τα αισθήματα, όπου το «εγώ» μπορεί να γίνει «εμείς», μέσα απ’ τη δύναμη που σου δίνει ο άλλος.
Γιατί μια σχέση θέλει αυτοπεποίθηση. Θέλει σίγουρα πατήματα από δύο, για να μπορεί να αφήσει τα αποτυπώματά της. Θέλει δύο χέρια για να μπορεί να γράψει τη δική της ιστορία. Θέλει δύο χέρια, για να μπορούν, να κρατήσουν ένα παιδί.
Όμως πρόσεχε. Όλα θέλουν το μέτρο τους. Μη χαθείς στην ανάλυση καθώς αναζητάς. Γιατί στο τέλος, θα καταλήξεις να ξεσκονίσεις ράφια. Κι αν στην τελική αυτό είναι η επιλογή σου, τότε κοίτα να περνάς καλά και να μετράς στιγμές. Μη σκέφτεσαι το «μήπως» και το «αργά». Άλλωστε, όλα τα πράγματα τα ζεις μόνο μία φορά.
Συντάκτης: Αναστάσιος Καλλίας
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
