Όταν μετά την κορύφωση βιώνεις μια θλίψη

Εκρήξεις ορμονών και συναισθήματα συγκρουόμενα. Ένας ερωτικός κύκλος απόκρισης γεμάτος λάμψεις και μία εμπειρία κάθε φορά μοναδική. Γιατί ο έρωτας, φέρνει μαζί του στιγμές κάθαρσης. Φέρνει πάθος πίσω από τη λέξη. Κι αυτό με τη σειρά του, μπορεί να φέρει μερικά φαινόμενα τελείως διαφορετικά απ’ τα αναμενόμενα. Λίγο πιο σκοτεινά, ίσως λιγάκι πιο δυσεύρετα.

Είναι η στιγμή της απελευθέρωσης. Η στιγμή της κορύφωσης. Η φάση η οποία συχνά ακροβατεί απ΄ τη διασκέδαση έως την ικανοποίηση. Είναι εκείνη η στιγμή όπου οι εραστές συνδέονται, καθώς αγκαλιάζονται, φιλιούνται και μοιράζονται στο τέλος ένα μαξιλάρι. Είναι όμως κι εκείνοι οι που αισθάνονται λίγο ανήσυχοι. Όχι σε σχέση με την εμπειρία που έχουν, ή με το αν θα μπορέσουν να ανταποκριθούν. Όλα ξεκινούν και τελειώνουν μ’ ένα παιχνίδι του μυαλού.

Πριν καλά-καλά το καταλάβεις, η ευφορία και η χαλάρωση αφήνουν το άγχος ν’ αναλάβει δράση, με τις σκέψεις ν’ αγωνίζονται. Μία μικρή εμφάνιση πανικού ή μερικά συναισθήματα ευερεθιστότητας, θλίψης και μίας επιθυμίας για κλάμα, έρχονται να ταράξουν τα νερά. Μία κατάσταση γνωστή και ως μετασυνουσιακή δυσφορία. Όπως και σε οποιαδήποτε στιγμή σωματικής και συναισθηματικής εμπειρίας, έτσι και στην επαφή είναι κάτι αρκετά συνηθισμένο. Και για να πειστείς, φτάνει να ξέρεις πως μελέτες –αν και περιορισμένες– έδωσαν απαντήσεις γι’ αυτό το φαινόμενο. Μιλάμε σαφώς για ένα φαινόμενο που ακολουθείται από  μια πράξη συναίνεσης, που δεν επιβλήθηκε κι έγινε με τη θέληση όλων των πιθανών συμμετεχόντων. Ακόμα και τότε, μπορεί μετά το πέρας της πράξης, να υπάρξει δυσφορία.

Μερικές φορές είναι σημαντικό ν’ αφήσεις αυτή τη θλίψη να ρέει, δίνοντας στο σώμα σου χώρο και χρόνο ν’ απελευθερώσει αυτό που χρειάζεται για ν’ απελευθερωθεί. Τόσο εσύ, όσο κι ο σύντροφός σου, μπορεί να θεωρήσετε κάτι τέτοιο αρκετά συγκεχυμένο στην αρχή. Μη σας πάρει όμως από κάτω. Τίποτε δεν έγινε από λάθος.

Το να νιώθεις δυσφορία, άγχος κι ένα δάκρυ ν’ αρχίσει να κυλάει κατά τη διάρκεια ή μετά την επαφή δεν είναι ασυνήθιστο –δεν είσαι παράξενος αν αισθάνεσαι έτσι. Το αν κρύβεται κάτι πίσω απ’ αυτό, είναι ένα θέμα που θέλει την έρευνά του. Ορμονικές διακυμάνσεις, απελευθέρωση στρες, τεταμένοι μύες που μετά από μια κορύφωση συσπώνται και χαλαρώνουν, ακόμα και η ίδια η κορύφωση μπορεί να προκαλέσει στο σώμα μας την ψευδαίσθηση πως είναι λυπημένο, ενώ αυτό που του συμβαίνει είναι ότι μεταφράζει έτσι την ένταση που έχει. Λίγο βαρετό αλλά σίγουρα παίζουν τον ρόλο τους και οι συνθήκες κάτω από τις οποίες συμβαίνει, όπως και η συναισθηματική εμπλοκή, πάντα με δεδομένη τη συναίνεση.

Ανεπίλυτα προβλήματα, φόβοι και ανησυχίες για τη σχέση, είναι μια πιο ψυχολογική προσέγγιση, που όμως καλύπτει ένα φάσμα αυστηρά ατομικό, σε αντίθεση με το σώμα που πάνω κάτω έχει τις ίδιες αντιδράσεις, ή παρόμοιες, βιολογικά. Αυτό επίσης συμβαίνει όταν το ιστορικό σας είναι μικρό και μία αβεβαιότητα, για τη νεότητα της σχέσης σού προκαλεί άγχος. Ίσως κρύβονται από πίσω και κάποια ενοχικά αισθήματα ή ακόμα και ντροπή που βγάζουν θλίψη.

Το πιο σημαντικό όμως είναι το κατά πόσο η επικοινωνία σε κάνει ν’ αισθάνεσαι ασφάλεια και ικανοποίηση. Αν λείπει η συναισθηματική πληρότητα που μεταφράζεται σε φυσική, είναι σαν το σώμα σου να κουνάει μία κόκκινη σημαία, προκειμένου να του δώσεις προσοχή. Άλλωστε η μετασυνουσιακή δυσφορία δεν είναι διαταραχή. Είναι μέρος μίας ερωτικής εμπειρίας. Αν και η επαφή συχνά θεωρείται ως η απολύτως ευχάριστη εμπειρία, η πραγματικότητα αρνείται αυτή την ιδέα. Αν είναι κάτι που σου προκαλεί προβληματισμό και σε κάνει να αισθάνεσαι άβολα, μπορείς να το συζητήσεις με κάποιον ειδικό, μη νιώθεις όμως ενοχές που σου συμβαίνει, καθώς είναι απολύτως φυσιολογικό.

Κι ίσως αν το δούμε ρεαλιστικά, να περνούσαμε πολύ καλύτερα, αν δεν μάς υπαγορευόταν από τα πρότυπα τι και πώς να νιώθουμε. Αν σε κάνει να αισθάνεσαι καλά εσένα και τον παρτενέρ σου, αν σας απελευθερώνει και βρίσκετε ουσία σε αυτό, τότε το τι νιώθεις δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι νιώθεις.