Όταν το ρομάντζο αποκτά γεύση από μέθη

Αλκοολικές οι νύχτες με λίγο ρομαντισμό και μια ομοιότητα μεταξύ αυτών των δύο που μπορεί να τρομάξει. Ο ρομαντισμός κρύβει κάτι μεθυστικό. Κρύβει μια δόση δροσιστικού mojito που θέλει λίγο φράουλα, δυόσμο και καστανή ζάχαρη για να το απογειώσει. Κρύβει μια βότκα που θέλει το πορτοκάλι της για να κάνει τη διαφορά. Κρύβει ένα dry martini που θέλει λίγο ξερό βερμούτ και μια φλούδα λεμόνι για να το ευχαριστηθεί, ο ουρανίσκος σου.

Κρύβει όμως και κάτι που μπορεί να επουλώσει ή να βλάψει. Κάτι που μπορεί να φέρει χαρά αλλά και πόνο. Κι αν στο βιογραφικό σου έχεις μερικές απ’ τις καλύτερες ή χειρότερες νύχτες της ζωής σου μ’ ένα ποτό στο χέρι, σίγουρα υπάρχουν κι εκείνες οι καλύτερες ή χειρότερες ρομαντικές στιγμές. Εκείνες οι στιγμές που μια αδιάφορη ρομαντική συνάντηση έγινε η καλύτερη ερωτική στιγμή.

Εκείνη τη στιγμή που δημιουργήθηκαν συναισθήματα απ’ τη λεπτότητα του αέρα με τη βοήθεια του οινοπνεύματος. Εκείνη τη στιγμή που η συνθήκη δημιούργησε έναν ερωτικό αντικατοπτρισμό και σε μέθυσε με μια φανταστική ευτυχία. Δημιούργησε λίγο θυμό και ζήλια αλλά σου πρόσφερε και μια θλίψη όταν τίποτα επί της ουσίας δε χάθηκε.

Κάπως έτσι αν το σκεφτείς ο ρομαντισμός είναι σαν το αλκοόλ –αλληγορικά–, γιατί αλκοολικός δεν πρέπει να γίνεις για να το διαπιστώσεις. Αισθάνεσαι πολύ όμορφα για κάποιες στιγμές και συνήθως υπάρχει ένα τίμημα που πρέπει να πληρώσεις μόλις ξυπνήσεις. Η αλήθεια είναι ότι αυτό, είναι μια ιδέα που αιχμαλωτίζεται περισσότερο όταν είσαι νέος. Σε μεθάει και σε πείθει πως αυτό που βιώνεις είναι κάτι πραγματικό και είναι το μόνο που έχει σημασία.

Καθώς μεγαλώνεις και αποκτάς μεγαλύτερη εμπειρία, μαθαίνεις να ζεις τις στιγμές. Τις πραγματικά ρομαντικές. Μαθαίνεις να εμπιστεύεσαι όλο και λιγότερο αυτό το συναίσθημα, γιατί ξέρεις και καταλαβαίνεις πως είναι κάτι που μπορεί να’ ρθει και να φύγει όπως οτιδήποτε άλλο. Δε γίνεται κάτι εθιστικό που μπορεί να καταστρέψει τη σχέση σου προκειμένου να δικαιολογήσεις μια ερώτηση ή αμφιβολία μέσα στο μυαλό σου.

Κι αν τώρα σου λέω ότι ο ρομαντισμός είναι σαν το αλκοόλ, είναι γιατί θέλω να βεβαιωθείς ότι τον χρησιμοποιείς και δε σε χρησιμοποιεί. Και το κλειδί σ’ αυτό είναι η μετριοπάθεια. Μερικές φορές πρέπει στο ποτήρι της σχέσης σου να ρίξεις λίγο απ’ το περιεχόμενό του για να προσθέσεις ένα ξύσμα στην ερωτική σου ζωή. Χρειάζεται για να γιορτάσεις πιο έντονα σημαντικές ερωτικές στιγμές. Φτάνει να μη χάνεις ποτέ τον εαυτό σου μέσα σ’ αυτό.

Ρομαντισμός κι αλκόολ μοιάζουνε, γιατί μπορεί να στρεβλώσουν τον χρόνο. Λίγα δευτερόλεπτα μπορεί να φανούν σαν μια αιωνιότητα κι ένα ολόκληρο διήμερο μπορεί να εξαφανιστεί χωρίς καμιά αίσθηση του τι συνέβη. Μπορούν να σε κάνουν πραγματικά ερωτιάρη σε βαθμό που καταλήγεις να κοιμάσαι με κάποιον που πιθανότητα δεν ήθελες πραγματικά.

Αν αντιμετωπίζεις τον ρομαντισμό με τον ίδιο τρόπο που αντιμετωπίζεις τον Άγιο Βασίλη ή τη νεράιδα των δοντιών, σκέψου ότι μερικές φορές χρειάζεται για να μπορείς να βγεις απ’ τον εαυτό σου. Να αισθανθείς πως ζεις και αναπνέεις μαζί με τον ερωτικό σου σύντροφο. Δες το σαν ένα χημικό εργαλείο σε μία δική σου λανθασμένη ψυχολογία. Μόλις το καταλάβεις αυτό, θα καταλάβεις και τι είναι πραγματικά η αγάπη. Ή τι θα μπορούσε να ναι. Μάθε όμως όπως κρατάς την καρδιά σου, να κρατάς και το ποτό σου.