Οι παλαιότεροι αλχημιστές γνώριζαν ότι ο χρυσός σήμαινε πραγματική αγάπη. Αυτό είναι και η αλχημεία: η μετατροπή ενός βασικού μετάλλου σε χρυσό. Αν θέλαμε να το δούμε μεταφορικά όμως θα λέγαμε ότι η αλχημεία αναφέρεται στη μετατροπή κάτι απλού, σε κάτι ανεκτίμητο. Ποιος όμως νοιάζεται για οποιοδήποτε μέταλλο και πόσο μάλλον αν είναι χρυσό, αν δεν υπάρχει η αλχημεία στην αγάπη και στον έρωτα;
Και ξέρω, ξαφνικά αναρωτιέσαι τι ρόλο παίζει η αλχημεία στην αγάπη και μεταξύ δύο ανθρώπων -κι όχι άδικα. Θα σου απαντήσω λοιπόν πως μαζί με τη χημεία συνθέτουν τα δύο μόρια της αγάπης. Τελείως διαφορετικά, αλλά η συνύπαρξή τους δεν είναι τυχαία. Ανεβαστική και περίπλοκη με δόσεις οικειότητας και ομοιότητας απ΄τη μία η χημεία κι απ’ την άλλη η αλχημεία ως μια αφόρητη και ανεκτίμητη έλξη δύο ανθρώπων. Κι αν είναι επομένως σημαντικό να μπορέσεις να καταλάβεις τι είναι η χημεία -για να μπορέσεις ν’ αγαπήσεις περισσότερο-, φαντάσου τι μπορεί να κρύβεται πίσω απ’ την αλχημεία.
Κι αν η χημεία κάνει τις σχέσεις δυνατές και απρόβλεπτες, η αλχημεία ενώνει δύο καρδιές. Κάνει δύο κορμιά ν’ αναζητούν εναγωνίως το ένα το άλλο. Φεύγει απ’ το σωματικό και ταξιδεύει σ’ ένα πνευματικό επίπεδο, εκεί όπου μια σχέση εκπληρώνει το ρόλο της. Αποχωρεί απ’ εκεί όπου αναδεικνύεται το «εγώ» και πηγαίνει όπου είναι έτοιμο ν’ αλλάξει, εκεί όπου υπάρχει ένα μάθημα σε κάθε ερωτική πρόκληση. Και ποιο είναι το μάθημα αυτό; Να συνδέεσαι πραγματικά με την αγάπη.
Αν δεν υπάρχει όμως χημεία, δεν μπορεί να υπάρξει η αλχημεία, οπότε πρέπει και την πρώτη να την κυνηγάς. Αρκεί να μην τρομάξεις, γιατί στη χημεία χάνεις τον έλεγχό των πράξεών σου, με αποτέλεσμα η αγάπη ν’ απομακρύνεται. Γι’ αυτό και συχνά ακούς πως η χημεία μεταξύ δύο ατόμων δεν είναι πάντα κάτι καλό. Μπορεί να ‘ναι το ερωτικό, αλλά στο συναισθηματικό βγάζει στην επιφάνεια πολλά προβλήματα. Γιατί η χημεία κάνει τις σχέσεις ερωτικά δυνατές κι απρόβλεπτες.
Κάνει μια ρομαντική σχέση να παλεύει να πετύχει. Πάντως όσο υπάρχει η χημεία η σχέση αξίζει να σωθεί, γι’ αυτό μην αρνείσαι την αλχημεία που νιώθεις. Γιατί υπάρχει για έναν σημαντικό λόγο: Οι άνθρωποι που μας ελκύουν περισσότερο είναι και οι μεγαλύτεροι δάσκαλοί μας. Άλλωστε γνωρίζεις πολύ καλά πως η αγάπη δεν έρχεται έτσι απλά, γιατί ξέρεις πολύ καλά τον χρόνο που ‘χεις περάσει αναζητώντας την.
Κι η αλήθεια είναι πως τις περισσότερες φορές -πριν αναζητήσει κανείς την αγάπη- χρειάζεται να νιώσει την αλχημεία. Χρειάζεται αυτή τη σπίθα που θα γεννήσει συναισθήματα τόσο συναρπαστικά που θα τον γονατίσουν. Χρειάζεται εκείνο το πρώτο αλχημικό βλέμμα. Εκείνο που τα μάτια του δεν μπορούν να ξεκολλήσουν απ’ τα μάτια του άλλου. Χρειάζεται εκείνο το αλχημικό άγγιγμα, το παιδιάστικο πείραγμα αλλά και την ένταση. Χρειάζεται η έλξη που ξεκινάει απ’ το άρωμα και μετά απ’ όλα τα υπόλοιπα.
Κι αν αναρωτιέσαι ποια είναι τελικά η διαφορά μεταξύ χημείας και αλχημείας, τα πράγματα είναι απλά. Αν αναζητάς τη χημεία είσαι ένας επιστήμονας της αγάπης, δηλαδή έχεις συνηθίσει στη δράση και στην αντίδραση. Αν βρίσκεις την αλχημεία τότε είσαι καλλιτέχνης της αγάπης και δημιουργείς νέους τρόπους για ν’ αγαπήσεις. Σαν χημικός αγαπάς από ανάγκη. Σαν αλχημιστής από επιλογή.
Σαν χημικός χάνεις την αγάπη στον χρόνο και σαν αλχημιστής γεννάς αγάπη μες στο χρόνο. Γιατί η χημεία συμβαίνει, ενώ η αλχημεία χτίζεται. Εν ολίγοις, η αλχημεία είναι η συνύπαρξη, η συνειδητή σχέση ατόμων με τα δικά τους φτερά και όχι απλά μια έλξη που υπόκειται σε εγωκεντρικές ιδιοτροπίες. Γι’ αυτό άφησε τη χημεία να γίνει αλχημεία. Και το απλό μέταλλο για γίνει χρυσό.
Θέλουμε και τη δική σου άποψη!
Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!
Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!
Συντάκτης: Αναστάσιος Καλλίας
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
Επιμέλεια κειμένου: Ζηνοβία Τσαρτσίδου
