Ποιοι θα ήμασταν χωρίς τα χάδια των γονιών μας;

Η ζωή είναι ένας αδιάκοπος ανεμοστρόβιλος από ερεθίσματα. Ο τρόπος που ερμηνεύεις τα ερεθίσματα και δίνεις νόημα στη ζωή σου, δε βασίζεται αποκλειστικά, σε οικονομικές, κοινωνικές ή επαγγελματικές έννοιες και καταστάσεις. Τα βλέμματα, οι χειρονομίες, τα κλάματα, οι σιωπές, οι λέξεις, τα χάδια είναι αυτά που παίζουν θεμελιώδη ρόλο στη ζωή σου. Γιατί αν το καλοσκεφτείς, είσαι ένα εύθραυστο ον απ’ τη στιγμή της γέννησής σου και για να μπορέσεις να ζήσεις με τον τρόπο που πραγματικά σε ικανοποιεί, χρειάζεσαι κάτι περισσότερο από καθαρό αέρα, φρέσκο νερό και λίγα ψίχουλα ψωμί.

Κι όπως ήδη γνωρίζεις, οι περισσότερες ψυχολογικές ασθένειες προκαλούνται κυρίως απ’ την έλλειψη της αγάπης -η κατάθλιψη, η νεύρωση, το άγχος είναι δημιούργημά της έλλειψής της. Ξέρεις τι είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη της αγάπης και την επιβίωσή της; Τα χάδια. Κι η έλλειψη ενός χαδιού, με την ευρεία έννοια, είναι δυνατό να προκαλέσει -σύμφωνα με επιστημονικές μελέτες- αναπτυξιακή καθυστέρηση από τα πρώτα χρόνια της ζωής. Γιατί η ανάγκη για ερεθίσματα επηρεάζει της αρμονία της ανθρώπινης ανάπτυξης τόσο πολύ που όταν λαμβάνουμε λιγότερο απ’ το ελάχιστο όριο, το σώμα εισέρχεται σε μια δυναμική ασθένεια και αφήνεται.

Έτσι λοιπόν, ανάλογα με την αγάπη που δέχεται κανείς επηρεάζεται και η συναισθηματική του νοημοσύνη κι ανάλογα με το στάδιο στο οποίο βρίσκεται, τα χάδια παίζουν τον δικό τους ρόλο. Κι ενώ κανείς έχει στο μυαλό του την εντύπωση πως το χάδι είναι ένα άγγιγμα, στην πραγματικότητα υπάρχουν τρία είδη «χαδιών». Τα λεκτικά, τα σωματικά και τα έμπρακτα. Το λυπηρό είναι πως κάθε γονιός σχεδόν αρνείται να δώσει και να λάβει τα «θετικά χάδια» εξαιτίας του φόβου που του έχει καλλιεργήσει η κοινωνία.

Ο Στάινερ, στη θεωρία του για την «Οικονομία των Χαδιών», καταλήγει στο συμπέρασμα ότι αν δε δέχεται κάποιος αρκετές αγκαλιές ή αν δεν έχει σωματική επαφή, ένας εσωτερικός μηχανισμός είναι πάντα πρόθυμος να προσπαθήσει να τις πάρει με οποιοδήποτε τίμημα. Επιπλέον, το σώμα και το μυαλό γίνονται πρόθυμα να δεχτούν τα αρνητικά χάδια, αντί να συμμορφωθούν και να μη δεχτούν καθόλου. Όμως γιατί τελικά, ορισμένοι γονείς επιμένουν να μη δίνουν απλόχερα στα παιδιά τους αυτό το θετικό «χάδι»; Και η απάντηση έρχεται μέσα απ’ το συμπέρασμα της παραπάνω θεωρίας.

Γιατί στη διαδικασία της εκπαίδευσης των δεξιοτήτων της συναισθηματικής νοημοσύνης αυτή η οικονομία στο χάδι, αποτελεί ίσως το πιο ουσιαστικό εμπόδιο, στην απόκτησή της. Εμπόδια φυσικά αποτελούν κι οι σειρές κανόνων που παράχθηκαν και καλλιεργήθηκαν απ’ τους ανθρώπους αλλά και απ’ τον εσωτερικό κριτικό γονέα που κρύβει ο καθένας μέσα του, ο οποίος αντίκειται στην απρόσκοπτη ροή των χαδιών. Με μια σειρά κανόνων που συνοδεύουν το «μη δίνεις, μη ζητάς, μη δέχεσαι, μην απορρίπτεις». Αυτοί οι λανθασμένοι τρόποι έκφρασης της αγάπης καθιστούν τελικά κάποιον ανελεύθερο και δυστυχή. Πόσο μάλλον ένα παιδί.

Ο Faulkner το περιέγραψε έξοχα με τον πιο ποιητικό τρόπο, «Προτιμάμε τον πόνο παρά το τίποτα, το χαστούκι παρά την άγνοια, τον πόνο παρά το κενό, την περιφρόνηση παρά την αδιαφορία, τις φωνές παρά την απάθεια, ξεχνώντας πως γινόμαστε άνθρωποι μέσα απ’ τα χάδια, την τρυφερότητα, τη συμπόνοια και τη στοργή.». Και η αλήθεια είναι πως οι εκπτώσεις δε μας επιτρέπουν να δημιουργήσουμε καμιά υγιής σχέση με κανέναν.

Θέλουμε και τη δική σου ιστορία!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!