Πότε ήταν η τελευταία φορά που κρατήθηκες;

Ξεκίνα να ταξιδεύεις σ’ εκείνα τα χρόνια σου, τα  παιδικά. Εκείνα, που ξεκινάνε, απ’ τον παιδικό σταθμό και σε πηγαίνουν στο νηπιαγωγείο. Εκείνα, που σου φέρνουν αναμνήσεις απ’ το δημοτικό και σ’ αφήνουν μυρωδιές από καλοκαίρια και διακοπές. Εκείνα, που έχουν αισθήσεις κι αρώματα, από έρωτες και λόγια αθώα.

Για να θυμηθείς εκείνον τον αρχαίο Έλληνα και την αθωότητα, που χάθηκαν. Γιατί ο Πλάτωνας  –σύμφωνα με το δικό του διάλογο στο Συμπόσιο– πέρασε για να σου μάθει, πώς μπορεί να είναι ένας άλλος έρωτας. Ένας έρωτας, όπου μέσα απ’ το παιχνίδι του, δεν καταλήγει απαραίτητα στο σεξ. Ή μήπως καταλήγει;

Σίγουρα θα πιστεύεις ότι ο πλατωνικός έρωτας είναι εκείνος ο ανεκπλήρωτος. Για εκείνον, ο οποίος κρατάει καλά κρυμμένους τους λόγους του, που τον οδήγησαν σε ανέκφραστα μονοπάτια και στιγμές καλά κρυμμένες μέσα του.

Ή μήπως κάτι που πήρε ζωή, πορεύτηκε και απεβίωσε, μόνο σ’ επίπεδο πνευματικό; Εν ολίγοις, μέσα στο μυαλό σου οι απαντήσεις θα κρύβουν ένα ακόμη στοιχείο. Εκείνο που δε δοκιμάστηκε ποτέ. Κι έχει να κάνει με τη σάρκα και ό,τι προσφέρει η επαφή αυτή.

Βάλε, λοιπόν, ένα ποτό και μια χαλαρή μουσική. Έπειτα αναλογίσου για ποιο λόγο ο έρωτας έρχεται και φεύγει απ’ τη ζωή σου. Κι όταν αυτός έρχεται, σε ποια κατάσταση σε βρίσκει. Εκείνες τις βαθμίδες που περνάς, κι όλα εκείνα τα παράξενα, που συμβαίνουν μέσα σου.

Όλα εκείνα που δεν οδηγούν σ’ ένα κρεβάτι. Αλλά σ’ οδηγούν στην απόλυτη θέαση και ανοδική πορεία, τόσο του εαυτού σου όσο κι αυτού που αντικρίζεις.

Είναι η έλξη κι η ερωτική σου διάθεση σ’ ένα σώμα. Είναι το εξωτερικό που φλερτάρει με το βλέμμα σου. Είναι η θέαση του εσωτερικού, που σε φέρνει αντιμέτωπο, με το σωματικό. Εκείνο που αρχίζει να σκαλίζει γλυκά τον εγκέφαλό σου. Εκείνη η στιγμή που ήδη έχει αρχίσει να σου προκαλεί εγκεφαλικά, ρίγος και ηδονή.

Για να καταλήξεις ν’ απελευθερωθείς. Να δεις όλη την ομορφιά, που απλώνεται παντού γύρω και μέσα σου. Ν’ απολαύσεις αυτό που σου δίνεται, χωρίς κανένα όριο. Κι αν αυτό δεν είναι έρωτας, τότε τι είναι; Πάντως όχι ανεκπλήρωτος. Είναι έρωτας στην πλήρη μορφή του. Σ’ εκείνη τη μορφή που συναντιούνται όλες οι γεύσεις και καταλήγουν σε μια ένωση ανώτερη.

Τα χρόνια, όμως, περνούν και σίγουρα μέσα σ’ αυτά χάθηκαν πολλά απ’ την αθωότητα εκείνης της παιδικής σου ηλικίας. Δεν είναι μόνο η μορφή και ο τρόπος, που ζεις έναν έρωτα, αλλά και πώς έχεις χτίσει μέσα στο μυαλό σου όλο αυτό.

Δε γίνεται το ερωτικό παιχνίδι, ανάμεσα σε δύο ανθρώπους, να οδηγεί πάντοτε στο σεξ. Προσπάθησε να δοκιμάσεις κάτι απλό. Εκείνο που σε βρίσκει να ξεκινάς με χάδια και λόγια τρυφερά. Εκείνο που αρχίζει με φιλιά και καταλήγει σε δύο σώματα γυμνά, απλώς αγκαλιασμένα. Δοκίμασε την αίσθηση του γυμνού στήθους πάνω στο στήθος σου. Δοκίμασε το παιχνίδι που ανακαλύπτεις σημεία που δεν ήξερες. Δοκίμασε να βρεις τρόπους που μπορούν να κάνουν ένα σώμα να τρέμει.

Κράτα αναμμένα τα φώτα. Κι έπειτα άφησε την κορύφωση να έρθει με τον τρόπο της. Απλώς δοκίμασέ το.

Αν δε σου βγει, ψάξε να δεις τι φταίει. Γιατί δεν είσαι στην εποχή που περιμένουν να δουν ένα σεντόνι. Είσαι στην εποχή που λείπει η επαφή. Στην εποχή που όλα μπορεί να σου δίνονται απλόχερα, αλλά σου στερούν το ομορφότερο. Εκείνον τον έρωτα τον πλατωνικό που αξίζει να τον ζεις, πού και πού, μέσα στη σχέση σου. Κι άφησε τα υπόλοιπα να πάρουν το δρόμο τους.

Άφησε, να σ’ οδηγήσουν σε στιγμές μαγικές και μοναδικές. Κι έπειτα θα καταλάβεις, αν αυτό που ζεις, αξίζει πραγματικά ή όχι.