Snapchat· πέτυχε γιατί στόχευσε στο ναρκισσισμό μας

Σίγουρα, κάποια στιγμή, διάβασες κάπου ή άκουσες –μία  απ’ τις πιθανές εκδοχές– της μυθικής ιστορίας που ξετυλίγεται γύρω απ’ το όνομα του Νάρκισσου. Όπως εκείνης, που οφείλεται, στον Οβίδιο  –στο έργο του Μεταμορφώσεις– στο οποίο ο ωραίος, νέος Βοιωτός, δεν έδωσε ποτέ καμία προσοχή ή δεν ανταποκρίθηκε ποτέ στον έρωτα της Νύμφης Ηχούς, η οποία συνεχώς τον καλούσε.

Μ’ αποτέλεσμα, η φωνή της, να εξασθενεί και να σβήνει αφήνοντας πίσω της μόνο κάποιες τελευταίες συλλαβές. Ενώ ο Νάρκισσος πέθαινε, θαυμάζοντας την άριστη σωματική του διάπλαση στα νερά του ποταμού που τα χρησιμοποιούσε ως κάτοπτρο.

Για να φτάσεις, πάρα πολλά χρόνια μετά, να βρεθείς ανάμεσα σε εφαρμογές και προγράμματα, τα οποία θα σου στερήσουν εκείνη τη χαμένη αναζήτηση της δική σου «Ηχούς». Εκείνης, που όσο κι αν φωνάζει, προσπαθώντας να σε ξυπνήσει απ’ τον εικονικό σου κόσμο, εσύ θ’ αφήνεσαι σε κάτι σύντομο και πολλές φορές ψεύτικο.

Για να σε φέρει μπροστά στο “snap” –το οποίο κάνει θραύση– προκειμένου να ενωθεί με το “chat”, δημιουργώντας το snapchat. Μία εφαρμογή, με χιλιάδες χρήστες που κάνουν Snapping, πατώντας το εικονίδιο με σύμβολο το φαντασματάκι μπροστά απ’ ένα κίτρινο φόντο. Φαντασματάκι; Γιατί άραγε; Μυστήριο και περίεργο.

Τι το κάνει, άραγε, τόσο δημοφιλές; Μήπως, αυτό που απεικονίζεται ως εικόνα; Μάλλον. Γιατί, δέκα δευτερόλεπτα, είναι αρκετά για ν’ ανταλλάξεις βίντεο και φωτογραφίες κι έπειτα όλα ν’ ανήκουν στο παρελθόν.

Απλώς  δε χρειάζεται να διαγράψεις κάτι. Γίνεται από μόνο του. Ή μήπως όχι; Μάλλον ξεχνάς το print screen. Ή χάνεσαι, στην αθωότητα, ενός γρήγορου κι ανώδυνου sexting ή dating; Ή μήπως, ενός κόσμου, που κρύβει στοιχεία απ’ τον κρυφό ναρκισσισμό σου;

Μπορεί τα δέκα λεπτά να γίνονται μία μέρα, αλλά η λογική του Snapchat παραμένει η ίδια. Δηλαδή, κανένα snap δεν μπορεί να ζει για πάντα. Άρα κι ένα μέρος, του εικονικού προφίλ σου, επίσης. Ίσως γιατί δε φαντάστηκες ποτέ, τι μπορεί να ευδοκιμήσει, πίσω από μια τέτοια εφαρμογή ή τι επιπτώσεις μπορεί να έχει για την εικόνα σου. Άλλωστε, γιατί να σε νοιάζει κάτι τέτοιο; Ένα παιχνίδι ανταλλαγής φωτογραφιών είναι. Ή μήπως κάτι περισσότερο;

Αν το καλοσκεφτείς, τα πάντα μπορεί ν’ αλλάξουν. Να σου δώσουν τη μορφή και την εικόνα, που θέλεις εσύ. Εν ολίγοις, το κάτοπτρό σου, να πάρει όποιο είδωλο έχεις φανταστεί. Ακόμη, που λέει κι ο λόγος, μαλλιά να μην έχεις μπορείς ν’ αποκτήσεις. Να δώσεις χρώμα και λάμψη, ακόμη και σε ό,τι μοιάζει χλωμό κι άχρωμο. Να δώσεις ζωή και ψευδαίσθηση σ’ ένα κάτοπτρο που θα ήθελες εσύ πρώτα να βλέπεις και μετά όλοι οι άλλοι.

Η μία φώτο διαδέχεται την άλλη. Και η μία ιστορία ακολουθεί διαφορετική πορεία με την προηγούμενη. Αλλά ο πρωταγωνιστής παραμένει ο ίδιος. Κι αν αυτό, δεν κρύβει μια μικρή μορφή ναρκισσισμού, τότε τι μπορεί να κρύβει; Μήπως εκείνο το like, που είναι ικανό να σε οδηγήσει σ’ ένα duck face ή ακόμη και να γδυθείς; Ή μήπως εκείνη η συνήθεια, που έγινε μανία κι ακούει στο όνομα selfie; Γιατί το ν’ ασχολείσαι υπερβολικά με τον εαυτό σου, την εμφάνισή σου, τον τρόπο ομιλίας σου και γενικότερα την εικόνα που δημιουργείς στους άλλους κρύβει στοιχεία έρωτα.

Εκείνου, που έχει να κάνει, κυρίως με τον εαυτό σου. Και η αλήθεια είναι ότι πρέπει να τον αγαπάς. Αλλά η αγάπη έχει και όρια. Εκείνα, που θα σε προστατέψουν απ’ τη μόναξιά σου. Εκείνα, που δε θα σε κρύψουν πίσω από μία ψεύτικη είδηση. Αλλά θα σου χαρίσουν στιγμές αληθινές και πραγματικές.

Επομένως γέλασε και πάρε την πιο αστεία, φατσούλα σου. Χάρισε στον εαυτό σου εκείνο το στοιχείο της ναρκισσιστικής διάθεσής σου, που θα προδώσει τον ακομπλεξάριστο εαυτό σου και θα δώσει εκείνο το χαμόγελο, που πραγματικά θα γεμίσει αισθήματα αληθινά κι όμορφα.