Τα γενέθλιά σου, η προσωπική Πρωτοχρονιά σου!

Όλοι οι πλανήτες ευθυγραμμίστηκαν γύρω σου. Τ’ άστρα έκαναν τον δικό τους σχηματισμό και μερικοί θεοί πήραν τη θέση τους γύρω από ‘σένα. Και το ρολόι από μόνο του σταμάτησε σ’ εκείνη τη στιγμή, όπου το σύμπαν άκουσε το πρώτο σου κλάμα. Κι εσύ, με το πατουσάκι σου, έδωσες το δικό σου αποτύπωμα σ’ αυτόν τον κόσμο.

Εκείνη ήτανε κι η στιγμή σου. Κι από τότε, την ίδια ημέρα κάθε χρόνο, σβήνεις ένα κερί ή δύο, προς τιμή του γενέθλιου έτους σου. Προς τιμή ενός δώρου που απαντάει σε μία αναπνοή, αισθήσεις, ακοή, όραση, όνειρα κι ελπίδες. Προς τιμή ολόκληρης της ύπαρξής σου. Γιατί αν κάτσεις να το σκεφτείς, εσύ επέλεξες να ‘ρθεις σ’ αυτόν τον κόσμο.

Εσύ επέλεξες πότε θα χαμογελάσεις, πότε θα κλάψεις, πότε θ’ αγαπήσεις και πότε θα ερωτευθείς. Κι αν η ημέρα των γενεθλίων σου αποτελεί ένα πάρτι, για να γιορτάσεις τον χρόνο που πέρασε κι αυτόν που θ’ ακολουθήσει, κανένας και τίποτα δεν είναι αρκετό να περιγράψει τα συναισθήματά σου.

Δεν είναι η τούρτα αλλά ούτε κι οι μερικές ευχές που κάνουν τη διαφορά. Είναι εκείνη η δική σου ευχή, καθώς κλείνεις τα μάτια σου, υπό τον ήχο του ευχετήριου τραγουδιού σου. Εκείνη η σκέψη που συνοδεύεται από ένα μεγάλο εσωτερικό αναστεναγμό. Περιμένοντας κάτι παλιό να κλείσει και κάτι καινούργιο να ξεκινήσει.

Αναρωτήθηκες, όμως, ποτέ, ποιο είναι το νόημα σ’ όλο αυτό; Αν έχουν σημασία μερικά δώρα ή ευχές από μερικούς ανθρώπους; Αναρωτήθηκες ποιοι πραγματικά σ’ αγαπάνε, σε νοιάζονται και ποιοι σου εύχονται, έτσι απλά, για να σου ευχηθούν; Ή έχει σημασία για ‘σένα απλώς να σε θυμηθεί κάποιος; Απάντησε, λοιπόν, και κάν’ το γρήγορα. Γιατί εκεί, κάπου στο τέλος της ημέρας, θα συνειδητοποιήσεις ότι ξέχασες να γιορτάσεις  τον εαυτό σου.

Γιατί η ημέρα των γενεθλίων σου είναι αποκλειστικά και μόνο δική σου. Είναι υπόθεση προσωπική. Δε θέλει φασαρία. Δε θέλει πολυκοσμία. Θέλει συλλογισμό και σκέψη. Θέλει εσένα, σ’ ένα διάλογο με την καρδιά και το μυαλό σου.

Φτάνει να βάλεις τα καλά σου. Όποια κι αν είναι αυτά. Να σβήσεις τα φώτα και ν’ ανάψεις μερικά κεριά. Να βάλεις το αγαπημένο σου τραγούδι. Να γεμίσεις ένα ποτήρι με το αγαπημένο σου ποτό. Να πάρεις μια τούρτα σε σχήμα καρδιάς με τις γεύσεις που σ’ αρέσουν. Και κράτα για το τέλος ένα δώρο, που φρόντισες ν’ αγοράσεις για ‘σένα.

Κι έπειτα, άφησε τα πάντα γύρω σου να μιλήσουν από μόνα τους. Να μιλήσουν με τις σκέψεις σου. Να κάνουν τον δικό σου απολογισμό για τη χρονιά που πέρασε και σχέδια για εκείνη που ξεκινάει. Γιατί εκείνη η στιγμή θα είναι κι η Πρωτοχρονιά σου.  Γιατί το ημερολόγιο της ζωής σου θα σφραγίσει, κάπου τα μεσάνυχτα, ακόμα ένα έτος. Και την τελευταία λέξη πρέπει να την γράψεις εσύ.

Γι’ αυτό κλείσε τα μάτια. Δάκρυσε για έναν έρωτα που ήρθε ή έφυγε και βάλε ένα θαυμαστικό ή μία τελεία. Κι έπειτα χαμογέλασε. Σκέψου τη φιλία ως ένα δώρο. Και τα πρόσωπα που θα πρωτοεμφανιστούν  μπροστά σου, φρόντισε να τα κρατήσεις. Μέτρησε τις στιγμές με την οικογένειά σου κι υποσχέσου να κλέψεις λίγο περισσότερο χρόνο γι’ αυτούς.

Αναλογίσου όλα εκείνα που σου πρόσφεραν ένα τεράστιο χαμόγελο και μία ζεστή αγκαλιά, κι έπειτα κλείσε κάθε τοξικό κεφάλαιο. Κλείσε τη στιγμή σου με στόχους, όνειρα κι ελπίδες. Γιατί εσύ είσαι αυτό. Είσαι το ομορφότερο δώρο. Κι αν δεν μπορείς να το δεις εσύ, εκείνη τη στιγμή, το έχουν δει κάποιοι άλλοι για ‘σένα.

Και κάπου ανάμεσα στην ανατολή της επόμενης ημέρας, κανόνισε κι ένα πάρτι. Μέθυσε, φάε, χόρεψε και γέλασε. Τότε και μόνο θα ‘χει νόημα. Θα ‘χει ουσία. Θα ‘χει λόγο. Κι αυτός θα ‘ναι δικός σου. Θα ‘ναι κομμάτι σου κι η αποκλειστικότητά σου.