Το φλερτ μας έχει πάντα κάτι από εφηβεία

Πάντα ερασιτέχνης θα ‘σαι στον έρωτα. Στην κάθε αρχή του, τουλάχιστον. Και δεν το λέμε για να θυμώσεις. Η αλήθεια είναι αυτή. Γιατί στο φλερτ δεν υπάρχουν χρυσοί κανόνες αλλά ούτε και κανένας αξιόπιστος οδηγός. Κι αν το φλερτ σαν λέξη σου φαίνεται χλιαρή, το «ερωτοτροπώ» είναι ιδανικό για να περιγράψει πώς απ’ τα ραβασάκια και το κλείσιμο του ματιού φτάσαμε στο chat και τα emoticons με τις καρδούλες.

Κι εκεί που η καρδούλα σου χτυπούσε δυνατά, όταν έπαιρνες τηλέφωνο κι ήλπιζες να μην απαντήσει κανένας πατέρας, τώρα περιμένεις απάντηση σ’ ένα αίτημα φιλίας. Για να ξεκινήσει κάπου εκεί το φλερτ σου.

Περασμένα μεγαλεία. Που αν καθίσει κάποιος να σου τα διηγηθεί, θα κλαις. Γιατί το φλερτ, πριν από μερικά χρόνια, έκρυβε μέσα του εκείνη την αγνότητα, την τιμιότητα, το θράσος, την έμπνευση αλλά και την άγνοια κινδύνου. Στοιχεία που μπορεί να χαρακτηρίζουν την εφηβεία σου. Αλλά στην πορεία χάθηκαν μπροστά στην οθόνη ενός smartphone.

Αλλά οι εποχές αλλάζουνε. Ένα πράγμα μένει, όμως, σταθερό. Κι αυτό είναι ότι το φλερτ αποτελεί τον χορό του ζευγαρώματος του ανθρώπινου είδους. Γιατί σύμφωνα με το savoir vivre δεν είναι εκδήλωση ή ερωτική εξομολόγηση κι η κατάληξη δεν είναι πάντοτε η κατάκτηση, αν και τείνει εκεί.

Είναι κινήσεις, φράσεις και συζητήσεις που κρύβουν μέσα τους όλα εκείνα τα στοιχεία της αμηχανίας, της κοντρίτσας και της διάθεσης του εντυπωσιασμού –που τις περισσότερες φορές αποτυγχάνει–, αλλά έχουν πάντα κάτι απ’ την εφηβεία σου.

Και το φλερτ έχει τόσα χαρακτηριστικά γνωρίσματα κι εναλλαγές, όπως κι η συμπεριφορά σου σ’ εκείνη τη φάση της ζωής σου. Απ’ το φλερτ «καραούλι» με κύριο χαρακτηριστικό την ανασφάλειά σου, στο φλερτ «πορνό», σαν μαγικό κλειδί στην εξερεύνηση της σεξουαλικής διάθεσής σου. Κι απ’ το φλερτ «σαλιάρισμα» ως δείγμα χρονοκαθυστερημένης ενηλικίωσής σου, στο φλερτ «τσατίλα-ευγένεια», όπου τεχνηέντως η ένταση θα δημιουργήσει επαφή.

Για να μην πιάσουμε τις ατάκες σου ή καλύτερα –για να μιλήσουμε στη σημερινή γλώσσα– τα quote σου. Συνοδευμένα από επιτυχία ή αποτυχία, τις περισσότερες φορές αποτελούν ατάκες καταλύτη. Και κρύβουν μέσα τους μία απίστευτη αθωότητα που μπορούν να λυγίσουν ακόμα και τους πιο αδιάφορους. Να ξεχωρίσουν τους δυνατούς απ’ τους αδύνατους και τους πραγματικά θαρραλέους.

Και κάπου εκεί συναντώνται όλη η μαγεία κι η ομορφιά. Εκείνο το ερασιτεχνικό στοιχείο που χαρακτηρίζει μία ερωτική στιγμή ανάμεσα σε δύο ανθρώπους που για πρώτη φορά ανταλλάσσουν τα βλέμματά τους. Δύο άγνωστοι μεταξύ αγνώστων που δεν ξέρουν τι να πουν. Δεν ξέρουν τι να εκφράσουν, αλλά και τι να πιστέψουν. Γιατί κανένα προφίλ δεν είναι ικανό να προδώσει ή να προσδιορίσει την πραγματικότητα του χαρακτήρα σου. Παρά μόνο η στιγμή. Κι όλα είναι ικανά να ανατραπούν.

Θέλεις να εντυπωσιάσεις, να προκαλέσεις, να αδιαφορήσεις, να ιντριγκάρεις κι ακόμα περισσότερο να κινήσεις εκείνο το ενδιαφέρον που θα σε κάνει μοναδικό. Ακόμα κι αν στο τέλος αποτύχεις. Πόσο αθώο; Πόσο παιδικό είναι όλο αυτό; Είναι. Αλλά αυτή είναι κι η πραγματικότητα κι ο ενθουσιασμός ηλικία δεν έχει.

Αυτό, άλλωστε, είναι και έρωτας. Στην κορύφωσή του παίρνει στοιχεία απ’ όλες τις φάσεις της ζωής μας. Κι αν η εφηβεία είναι εκείνη η ηλικιακή περίοδος αναγνώρισής μας, τότε δικαιολογημένα την περνάμε μέσα σε κάθε φλερτ. Και φυσικά στον έρωτα. Γιατί κι αυτός αναζητά την επανάσταση και την αθωότητά του.