Το πώς ερμηνεύεις τον πόνο είναι που σε αλλάζει

Όπως το σίδερο δεν μπορεί να το καταστρέψει τίποτα παρά μόνο η ίδια του η σκουριά, έτσι και τον άνθρωπο το μόνο που μπορεί να τον σκουριάσει είναι οι ίδιες του οι σκέψεις και ο τρόπος με τον οποίο επιλέγει να διαχειριστεί τα εσωτερικά και εξωτερικά του ερεθίσματα. Θα μου πεις πως δεν είναι πάντα εφικτό να ‘χεις υπό έλεγχο τα πάντα γύρω σου. Κι έχεις δίκιο -θα ήταν αστείο μέσα σ’ αυτό το σύμπαν που ζούμε. Όμως σε καμία περίπτωση δεν μπορείς να εγκαταλείψεις το είναι σου στα χέρια, στις αποφάσεις και στα θέλω των άλλων ή στην τύχη, με την ελπίδα η ζωή κάποια στιγμή να σου χτυπήσει την πόρτα.

Ο δρόμος της πνευματικότητας και της αναζήτησης δεν ανοίγει μόνο με τα απλά και καθημερινά πράγματα που αφορούν σ’ εμάς. Αφορά και στις σχέσεις. Τις ερωτικές, τις φιλικές, τις διαπροσωπικές. Και είναι πολύ σημαντικό να μπορεί να συνειδητοποιήσει κάποιος ότι ο πόνος και η χαρά που βιώνει δεν είναι αποκλειστική ευθύνη των σχέσεών του αλλά κυρίως δική του. Κι αυτό θα επιτευχθεί όταν αρχίσει να ερμηνεύει τον πόνο του, δίκαια, χωρίς εγωισμούς,

Όμορφα και ξεκάθαρα το μεταφέρει στο λόγο του και ο Χόρχε Μπουκάι, «Δεν πονέσαμε γι’ αυτό που πάθαμε, το πώς ερμηνεύσαμε όσα πάθαμε είναι αυτό που μας πόνεσε». Γιατί αυτό; Για να κουμπώσει μέσα μας μια εμμονή στον πόνο, μια τάση για θυματοποίηση καθώς και μια άρνηση στην πράξη και στην αντίδραση. Μπορεί να μοιάζει απίστευτο αλλά όταν περάσει ο καιρός θα καταλάβεις πως ό,τι συμβαίνει είναι μόνο η μία πλευρά του προβλήματος. Η άλλη πλευρά είναι η δική σου αντίδραση. Οι σκέψεις, οι λέξεις κι οι πράξεις σου, η οπτική σου.

Και το ερώτημα ένα και μεγάλο, «Γιατί φτάνεις στο σημείο να κρύβεις τον συναισθηματικό σου πόνο; Γιατί δεν αφήνεις τον εαυτό σου να κλάψει, ν’ αντιδράσει; Γιατί εμμένεις στην άρνηση και τη θυματοποίηση;». Η αλήθεια είναι πως η τάση προς άρνηση, απόσυρση κι απομόνωση είναι κοινές αντιδράσεις σε κάθε βαθύ συναισθηματικό πόνο. Τις χρειάζεσαι για να υψώσεις τον τοίχο σου, να τον περιποιηθείς, να τον προστατέψεις, για να σε προστατέψει.

Αξίζει όμως τον κόπο; Όχι φυσικά. Υπάρχουν πολλοί και διαφορετικοί λόγοι για τους οποίους μπορείς να προσπαθήσεις να κρύψεις ή να συγκαλύψεις τον συναισθηματικό σου πόνο. Κι αυτή η ανάγκη να κρύψεις τον πόνο σου, πηγάζει μέσα απ’ τις αρνητικές πεποιθήσεις για τον εαυτό σου, αυτές που προκαλούνται από τον φόβο. Γιατί μέσα σ’ αυτή την ευθραυστότητα του πόνου νιώθεις αδύναμος και ανίσχυρος, υποθέτοντας ότι η ειλικρινής αποκάλυψη των πληγωμένων συναισθημάτων σου θα πρόδιδε την ευαισθησία σου σ’ αυτά, ορίζοντας έτσι τον εαυτό σου ως κατώτερο μες στη σχέση, ως αδύναμο.

Και η ερμηνεία χάνεται στην παραδοχή σου. Δες το απλά στην περίπτωση ενός χωρισμού. Το πιο απλό στην περίπτωση αυτή είναι να δεχτείς το γεγονός ως γεγονός. Δύο άνθρωποι που στην πορεία της σχέσης τους αλλάξαν γνώμη. Ποιανού είναι το λάθος δεν έχει σημασία. Το αποτέλεσμα μη αναστρέψιμο και δεν αλλάζει. Θα πονέσεις, θα κλάψεις, μπορεί να βιώσεις μια ακαταμάχητη ανάγκη ν’ αποστασιοποιηθείς συναισθηματικά άμεσα, αλλά στο τέλος θα δεις πως αυτό ήταν το σωστό και το καλύτερο για σένα.

Όταν μπαίνεις στη διαδικασία να ερμηνεύσεις το «πώς», το «μα γιατί», «μήπως φταίω ή έκανα κάτι λάθος» -εκ των υστέρων-  αυτομάτως μπαίνεις σε απαντήσεις και ερμηνείες δικές σου που σε οδηγούν σε αποκαλύψεις πληγωμένων συναισθημάτων, με αποτέλεσμα ν’ αντιδρούν όλα αυτά αρνητικά επάνω σου. Χάνοντας έτσι τον έλεγχό σου και νιώθοντας περισσότερο υπεύθυνος για τα συναισθήματα των άλλων παρά για τα δικά σου. Κι αν αυτό δεν κρύβει μια τάση στον πόνο και τη θυματοποίηση, τότε ποιος ξέρει τι;

Είναι πολύ σημαντικό να μπορείς να είσαι αποφασιστικός και με αποφασιστικότητα να διατηρήσεις το συναισθηματικό σου έδαφος. Δεν είναι πάντα εύκολο αλλά μπορείς να νιώσεις ασφαλής όταν αρχίσεις να εκφράζεις τα βλαβερά συναισθήματά σου. Μ’ άλλα λόγια -παραιτούμενος απ’ τη σιγουριά της σπηλιάς σου -φρόντισε να βρίσκεις πάντα μια λύση για κάποιο πρόβλημά σου και μην προσπαθείς να βρίσκεις ένα πρόβλημα για κάθε λύση, αφήνοντας τον εαυτό σου να βγει προς τα έξω ακόμα κι αν επηρεάζεται απ’ τις αντιδράσεις άλλων.

Θέλουμε και τη δική σου άποψη!

Στείλε το άρθρο σου στο info@pillowfights.gr και μπες στη μεγαλύτερη αρθρογραφική ομάδα!

Μάθε περισσότερα ΕΔΩ!