Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες κάτι για πρώτη φορά;

Τι όμορφο συναίσθημα όταν ξεκινάς κάτι καινούριο! Πόση ενέργεια μπορεί να σου δώσει;!

Είναι σαν να πηγαίνεις ταξίδι, σαν να βγαίνεις πρώτη φορά ραντεβού, σαν να παραγγέλνεις σ’ ένα εστιατόριο που ήθελες καιρό να πας, ίσως είναι σαν να πηγαίνεις για bunjee jumping, δεν έχω πάει αλλά φαντάζομαι ότι κάπως έτσι νιώθεις.

Τα χτυποκάρδια δίνουν παλμό στο σώμα σου που γεννά πεταλουδίτσες στο στομάχι και παίρνεις βαθιές αναπνοές αφού έχεις ξεχάσει να αναπνέεις εδώ και ώρα από χαρά.

Χαρά, ανυπομονησία και φόβο. Αλλά είναι γλυκός αυτός ο φόβος. Είναι ο δημιουργικός φόβος, όπως λέει και η κολλητή μου.
Και ξέρεις κάτι; Δεν πειράζει αν δεν πάει καλά. Σκέψου ποιο είναι το χειρότερο σενάριο για κάτι που φοβάσαι να προσπαθήσεις; Τι είναι αυτό που σε κρατάει από το να το κάνεις;

Σημασία έχει ότι τόλμησες, το κυνήγησες, το προσπάθησες.

Δεν θα μείνεις με την απορία τι θα γινόταν αν.
Μια πολύ καλή μου φίλη κάποτε μου είχε πει, καλύτερα να μετανιώσεις για κάτι που έκανες παρά για κάτι που δεν έκανες.

Και είχε τόσο δίκιο.

Γιατί ξέρεις και κάτι άλλο; Μπορεί να πάει και τέλεια!

Και αυτή η καινούρια αρχή, αυτή η βουτιά στο κενό, να είναι μία από τις καλύτερες στιγμές της ζωής σου.

Αυτό που θέλω να πω, να φωνάξω σ’ όλο τον κόσμο, είναι να κυνηγάτε τα όνειρά σας.

Όσες κλωτσιές κι αν φάτε, όσα όχι κι αν σας πουν, αν πιστεύετε ότι αξίζει, τότε να τους δείξετε το μεγάλο ΝΑΙ!

Και επειδή τίποτα δεν εννοείται, να μην κάνεις τίποτα που θα επηρεάσει αρνητικά τη ζωή κάποιου άλλου.

Αυτό είναι κάτι διαφορετικό και δε θα ήθελα να παρεξηγηθώ.

Όταν κάτι πραγματικά αξίζει, δε δημιουργεί πρόβλημα πουθενά, τουναντίον, φέρνει θετική ενέργεια και αλυσιδωτά όμορφα πράγματα.

Να μη στριμώχνεσαι, μη βολεύεσαι όταν κάτι δεν το νιώθεις σωστό.

Πολλά μπορεί να μας φαίνονται βουνό μέχρι να κάνουμε την πρώτη κίνηση.

Όλα είναι στο μυαλό μας, ένα κλικ μόνο χρειάζεται για να γίνεις αυτό που έχεις ονειρευτεί.

Πίστεψε στον εαυτό σου γιατί δεν θα το κάνει κανείς άλλος για σένα.

Εσύ δίνεις το ρυθμό στο χορό της ζωής σου.

Αν εσύ είσαι χαρούμενος, τότε και οι γύρω σου, αυτοί που αξίζουν πραγματικά να είναι κοντά σου, θα χορέψουν μαζί σου.

Δεν χρειάζεται να ξεκινήσεις με το μεγαλύτερο όνειρο της ζωής σου.

Μια μικρή αλλαγή που πολύ καιρό τώρα ήθελες να κάνεις και το αμελούσες λόγω της ρουτίνας σου είναι σημαντική.

Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουμε ταυτίσει τη συνήθεια με την ασφάλεια και την ασφάλεια με την ευτυχία.

Αν κάτσουμε στην άκρη για λίγο και ακούσουμε το σώμα μας, αυτό θα μας πει πολλά.

Νιώθεις ενέργεια, ηρεμία και γαλήνη;

Μήπως έχεις προβλήματα με το στομάχι σου τελευταία;

Το πρώτο όργανο που μιλάει αν δεν είμαστε στη σωστή κατεύθυνση είναι το στομάχι…

Σκέψου μια σειρά που σου άρεσε πολύ, ζήλεψες κάποιον θετικά;

Τι διαφορετικό είχε που δεν έχεις και θα ήθελες;

Το πρώτο βήμα είναι να σκεφτείς τις προτεραιότητες στη ζωή σου.

Τι σου δίνει νόημα; Πότε νιώθεις πραγματικά, αληθινά, την καρδιά σου γεμάτη;

Θα σου δώσω ένα μικρό προσωπικό μου παράδειγμα.

Πολλές φορές σκέφτομαι πως για να κάτσω να κάνω κάτι που μου αρέσει π.χ. η ζωγραφική, πρέπει να έχω τσεκάρει τη λίστα του μυαλού μου.

Συμμάζεμα, καθαριότητα και άλλα.

Αυτή η λίστα δεν τελειώνει ποτέ.

Απλά μια μέρα ξεκίνησα, στα πρώτα λεπτά που είχα ελεύθερο χρόνο, να κάνω κάτι για μένα.

Έστω και 10 λεπτά μέσα στην ημέρα μου έδιναν απίστευτη ενέργεια για να συνεχίσω.

Καταλαβαίνω, το νέο τρομάζει, ειδικά όταν κανείς δεν μπορεί να μας εγγυηθεί ότι θα πάει καλά.

Αυτή είναι όμως και η γοητεία του, το μυστήριο που περιβάλλει το καινούριο.

Κι ως άνθρωπος που αγαπάει πολύ και τη ρουτίνα του παράλληλα, πιστεύω πως το μυστικό της ευτυχίας είναι εκεί.

Η καθημερινή ρουτίνα μας να εμπεριέχει μικρές δόσεις απόλαυσης και χαράς.

Ένα καινούριο γλυκό που πάντα ήθελες να δοκιμάσεις να φτιάξεις αλλά φοβόσουν;

Αν πετύχει τότε θα ικανοποιηθείς από τη γεύση του, αν όχι, να ικανοποιηθείς από την προσπάθειά σου και να μην απελπιστείς.

Κάν’ το όσες φορές χρειάζεται μέχρι να σου βγει.

Κάπως έτσι νιώθω σήμερα που σας γράφω το πρώτο μου άρθρο για το pillowfights.gr.

Χαρά, ανυπομονησία, άγχος και λίγο φόβο (ή πολύ), αλλά όπως είπαμε πιο πάνω… ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΚΟ!

Θα κλείσω με μια φράση-ερώτηση που μου άρεσε πολύ:

Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες κάτι για πρώτη φορά;