Δεν ξεκολλάς από πάνω του όταν είστε μαζί κι απ' το κινητό σου όταν δεν είστε

Όταν ο έρωτας αποφασίσει σου χτυπήσει την πόρτα, τότε αναμφισβήτητα η ζωή σου θα αλλάξει. Ξαφνικά, δεν είσαι μόνος, αποκτάς ένα ταίρι, έναν σύντροφο που μοιράζεσαι μαζί του τις ανησυχίες σου, τα όνειρά σου και του εμπιστεύεσαι τα μυστικά και τις ανομολόγητες επιθυμίες σου.

Τα πρώτα σημάδια θα αρχίσουν να βγαίνουν στην επιφάνεια, αβίαστα, χωρίς ν’ αντιλαμβάνεσαι πώς φαίνεσαι στους γύρω σου! Ζεις στο δικό σου σύμπαν, δεν πολύ-επικοινωνείς με το περιβάλλον, χάνεσαι στις σκέψεις σου κι έχεις μονίμως αυτό το χαζό χαμόγελο, καρφωμένο στο πρόσωπό σου. Ξέρεις ποιο λέω! Αυτό το χαμόγελο που διατηρείς, ακόμα κι όταν πίνεις τον καφέ σου γλυκό και στον φτιάχνουν σκέτο! Υπό άλλες συνθήκες θα ‘χες φέρει τη συντέλεια του κόσμου, θα ‘χες βγάλει φωτιές απ’ τα μάτια και θα ‘χες δαγκώσει τον σερβιτόρο με ευχαρίστηση! Τώρα, όμως, ο έρωτας σε έχει μαλακώσει, σε έχει μετατρέψει σ’ ένα αθώο γλυκύτατο προβατάκι, που ζει με το ταίρι του στον ροζ μικρόκοσμό του.

Είναι πολύ δύσκολο –σχεδόν ακατόρθωτο– να κρύψεις τα συναισθήματα που σε κατακλύζουν όταν ερωτεύεσαι. Οι πρώτοι που θα το πάρουν χαμπάρι, είναι φυσικά οι φίλοι σου. Δε θα χάσουν ευκαιρία να σου επισημάνουν τη διάχυτη αφηρημάδα που κουβαλάς μαζί σου σε κάθε σας έξοδο, κάνοντας σχόλια του τύπου: «Καλά, πάλι ερωτοχτυπήθηκες εσύ;». Έχεις δαγκώσει τη λαμαρίνα κι αυτό βγαίνει προς τα έξω!

Τα συμπτώματα του έρωτα, θεωρητικά, είναι πάνω-κάτω κοινά για όλους. Ένα από αυτά είναι η ανικανότητα του ερωτευμένου να αποχωριστεί το κινητό του. Αυτό σημαίνει πως κουβαλάς το κινητό σου σε όλα τα δωμάτια του σπιτιού, πνίγεσαι με το καλώδιο των hands free κάθε φορά που μιλάς, ενώ τα βράδια ξενυχτάς συντάσσοντας μηνύματα λατρείας με το έτερον ήμισυ.

Το κινητό μέχρι χθες, ήταν ένα άψυχο αντικείμενο που είχε καθαρά χρηστική ιδιότητα, για να μιλάς με φίλους και γονείς, άντε και για να παίζεις και κάνα candy crush. Απ’ την πρώτη στιγμή όμως που θα ερωτευτείς, θα γίνει η εξάρτησή σου, θα είναι αυτό που θα σε φέρνει σε επικοινωνία με τον σύντροφό σου, θα σε κάνει να γελάς κοιτώντας απλά την οθόνη, επειδή εμφανίστηκε το όνομά του και να σπαταλάς ώρες χαζεύοντας φωτογραφίες που είχατε τραβήξει μαζί. Είναι ο μοναδικός δίαυλος επικοινωνίας τις ώρες που μένετε χωριστά, αντικαθιστώντας την παρουσία του.

Ποιος τολμά να διαφωνήσει πως ο έρωτας είναι η κινητήρια δύναμη της ζωής; Δεν υπάρχει περίπτωση να μη σε κάνει να θες να γίνεις ακόμη καλύτερος, έτσι ώστε να μπορείς να κάνεις χαρούμενο τον άνθρωπό σου. Σε ωθεί να βγάλεις στην επιφάνεια την καλύτερη εκδοχή του εαυτού σου. Ο έρωτας σε παρασύρει, σε επαναπροσδιορίζει, σου ξυπνάει συναισθήματα, που μέχρι χθες δεν ήξερες ότι υπήρχαν. Με λίγα λόγια, σε καθηλώνει. Όλα περιστρέφονται γύρω από εκείνο το άτομο, που είναι καρφωμένο στο μυαλό σου και συχνά είναι κι η αιτία που ξεχνάς μέχρι και να φας, αφού το μυαλό σου είναι κολλημένο στη σκέψη του. Κι όλοι ξέρουμε πόσο ιερό είναι το φαΐ.

Δε σε νοιάζει τίποτα άλλο πέρα απ’ εκείνον. Ξυπνάς και κοιμάσαι με τη σκέψη του και τη φωνή του στ’ αφτιά σου. Το άτομο που σου έδωσε ζωή, σε γέμισε συναισθήματα κι ήρθε με φόρα να ανατρέψει τη ρουτίνα στη ζωή σου είναι πλέον η προτεραιότητά σου.

Οργανώνεις τα πάντα γύρω απ’ αυτόν· τελειώνεις γρήγορα τις υποχρεώσεις σου για να συναντηθείτε όσο το δυνατόν πιο γρήγορα, ακυρώνεις καφέδες με φίλους, ξεχνάς να πας στα ραντεβού σου, δεν ακούς όταν σου μιλάνε, απλά γνέφεις καταφατικά κι έπειτα, όταν για λίγο επανέρχεσαι στην πραγματικότητα, μαθαίνεις πως έχεις συμφωνήσει να υιοθετήσεις το φίδι του κολλητού του μπατζανάκη σου. Αλλά και πάλι, λίγο θα σε απασχολήσει το θέμα, αφού ξανά θα παρασυρθείς απ’ τον ρυθμό της ερωτοχτυπημένης σου καρδιάς, θα πιάσεις στα χέρια το κινητό και θα εξομολογηθείς την αλήθεια σου: «Δεν μπορώ να σε βγάλω απ’ το μυαλό μου, σε σκέφτομαι συνέχεια».

Είναι η αιτία που σηκώνεσαι απ’ το κρεβάτι χωρίς νεύρα, κάνεις σχέδια για το μέλλον κι επιτέλους ξεκολλάς απ’ τη μουχλιασμένη ρουτίνα που σε δέρνει τα τελευταία χρόνια. Απ’ τις είκοσι τέσσερις ώρες που έχεις στη διάθεσή σου, θες να περνάς μαζί του, φυσικά, τις περισσότερες κι όσες σου απομένουν, πάλι αναλώνεσαι στη σκέψη του. Δεν πολυτρώς, δεν κοιμάσαι πολύ, νιώθεις πως οι πεταλούδες στο στομάχι έχουν πάρει αναβολικά και σε κάνουν άνω-κάτω, σε γεμίζουν ενέργεια κι απλά μετράς αντίστροφα τις ώρες, μέχρι να είστε ξανά αγκαλιά.

Επομένως, αν ο έρωτας θεωρείται αρρώστια, το μόνο που θες είναι να καίγεσαι στον πυρετό για χάρη του και να αυτοκαταστρέφεσαι γλυκά, με την ελπίδα πως η γιατρειά θα βρεθεί στα φιλιά του.