Είναι δύσκολο να επιλέγεις δώρα

Η γιορτινή περίοδος πλησιάζει απειλητικά. Γενέθλια και ονομαστικές γιορτές καραδοκούν. Εσύ, φυσικά, το μόνο που θες, είναι να κάνεις χαρούμενους τους πάντες γύρω σου, αγοράζοντάς τους δώρα που θα λατρέψουν και που  πραγματικά έχουν ανάγκη. Σαν έρθει λοιπόν εκείνη η κρίσιμη ώρα βραχυκυκλώνεις· το άγχος σε κυριεύει, δεν έχεις ιδέα τι να επιλέξεις, μ’ αποτέλεσμα να παίρνεις στο τέλος το πιο άκυρο δώρο που θα μπορούσες. Been there, done that.

Κάποια άτομα, ξεκάθαρα λατρεύουν ν’ αγοράζουν δώρα για τα αγαπημένα τους πρόσωπα. Είναι μία διαδικασία που τους δίνει χαρά και λαχτάρα να ανακαλύψουν το κατάλληλο δωράκι, το οποίο θα προσφέρουν στη συνέχεια, όλο καμάρι. Εμπιστεύονται το γούστο τους, γνωρίζουν τι ταιριάζει και τι όχι στα άτομα για τα οποία προορίζεται η μικρή εκπληξούλα και πάντα καταφέρνουν να κάνουν την πιο σωστή επιλογή.

Από την άλλη, είμαστε κι εμείς που, πίστεψέ με, δε θες να σου πάρουμε δώρο. Τρέμε κόσμε, βγήκαμε στην αγορά. Όταν γιορτάζει κάποιος από την παρέα, η αλήθεια είναι ότι βάζουμε τα δυνατά μας. Μπορεί να έχουμε μπει σε καμιά δεκαριά μαγαζιά, να έχουμε συναντηθεί face to face με το δώρο που θα έκανε το φίλο μας χαρούμενο, αλλά όχι, συνεχίζουμε το ψάξιμο πεπεισμένοι πως το σωστό, το πρόστυχο το δώρο μας περιμένει στο επόμενο κατάστημα.

Όταν επιτέλους μετά κόπων και βασάνων, καταλήγουμε κάπου, έρχεται κι η στιγμή που το δίνουμε στον «τυχερό». Και τότε είναι που πέφτει το γέλιο! «Τι εννοείς δε σ’ αρέσει η αντικουνουπική λάμπα που σου πήρα;», «ναι, ρε φίλη, σου πάει τέλεια αυτή η φιδίσια μπλούζα», «αγορίνα μου, τώρα με τις βροχές, αυτή η αντιανεμική ομπρέλα θα σε σώσει, μ’ ευχαριστείς αργότερα!». Κι έπειτα, ακολουθεί αυτό το βλέμμα του τρόμου που είναι χαραγμένο στα μάτια τους, συνοδευόμενο από την ερώτηση: «εμ, καμιά καρτούλα αλλαγής, παίζει;». Σ’ αυτό το σημείο συνειδητοποιείς πως για ακόμη μία φορά τα ‘χεις πάει χάλια κι οι επιλογές που σε σένα φάνταζαν ολόσωστες, στους φίλους σου έχουν προκαλέσει ρίγη ανατριχίλας.

Παιδιά, δε φταίμε εμείς. Πρέπει να κουβαλάμε κάποια κατάρα, δεν εξηγείται αλλιώς. Για τους εαυτούς μας, μπορεί να κάνουμε σούπερ επιλογές κι αυτά που αγοράζουμε να έχουν ένα κάποιο στυλ και γούστο, αλλά όταν φτάνει η ώρα να διαλέξουμε δώρα για τρίτους, δυσκολευόμαστε πιο πολύ κι από χελώνα που προσπαθεί να τερματίσει μετά από δωδεκάωρο μαραθώνιο.

Το πιο αστείο εν τω μεταξύ, είναι όταν γυρνάμε από ταξίδια· τόσο η οικογένειά μας όσο κι οι φίλοι μας, περιμένουν να τους παρουσιάσουμε αυτά που τους έχουμε πάρει προκειμένου να «μυρίσουν» άρωμα εξωτερικού. Η πιο safe φυσικά επιλογή είναι τα μαγνητάκια -και τώρα θα ταυτιστείτε πολλοί. Εδώ δεν μπορούμε να διαλέξουμε δώρο από τα υπέροχα, πολυποίκιλα ελληνικά μαγαζάκια, τι σας κάνει να πιστεύετε ότι θα αλλάξει κάτι αν πάμε εξωτερικό; Εντάξει, μπορεί να έχετε ένα ψυγείο που ουρλιάζει «όχι άλλα μαγνητάκια, λυπήσου με», αλλά συγγνώμη, μαγνητάκι θα λάβεις κι από μας.

Πάντως, στο δώρο που θα σας δώσουμε, όσο άσχετο κι αν είναι, να ξέρετε πως κρύβονται πολλά συναισθήματα αγάπης. Και δεν είναι ότι δε θέλουμε να σας πάρουμε κάτι το οποίο θα λατρέψετε, αλλά αλήθεια, εκείνη την ώρα, σκοτεινές δυνάμεις κυριεύουν το μυαλό μας κι επηρεάζουν τις αποφάσεις μας. Δίκαια, μας ανακηρύσσετε ως «βασιλιάδες ή βασίλισσες με ανικανότητα αγοράς ενός σωστού δώρου».

Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, έχουμε κι εμείς ένα ασήμαντο ελαττωματάκι. Τι κι αν ξέρουμε απέξω κι ανακατωτά τους αδελφικούς μας φίλους, τη σχέση μας, τα άτομα της οικογένειά μας, πάντα θα μας βασανίζει αυτό το ερώτημα «και τώρα, τι τους παίρνουμε για τη γιορτή τους;», «πω, πάλι γενέθλια έχει, τι θα απογίνω;».

Ας πάρουμε βαθιές ανάσες κι ας προσπαθήσουμε την επόμενη φορά που θα μπούμε σε ένα κατάστημα, η επιλογή του δώρου να γίνει αντίστροφα. Τι εννοώ; Ας πούμε, είσαι ανάμεσα σε μία μπλούζα και σε ένα κλαδευτήρι κι είσαι σχεδόν σίγουρος πως το κλαδευτήρι θα εκτιμηθεί δεόντως από τον κολλητό, εκείνη τη στιγμή κάνε την ανατροπή. Μην πάρεις αυτό που αρχικά σου ‘χει καρφωθεί στο μυαλό ως σωστή επιλογή, αλλά πήγαινε με τη δεύτερη και πού ξέρεις, ίσως έτσι ξεκινήσεις να διαλέγεις τα κατάλληλα δώρα.

Όπως και να ‘χει όμως, να μας αγαπάτε κι έτσι. Ένα συγγνώμη πάντως σας το οφείλουμε κάθε φορά που ξετυλίγετε αργά και βασανιστικά μία συσκευασία δώρου.

Τουλάχιστον σας μένει η καρτούλα, μην είστε κι αχάριστοι!