Όσο περπατάτε χέρι-χέρι να μη φοβάσαι τίποτα

Κάποια στιγμή στη ζωής μας, όλοι έχουμε σταματήσει για δύο λεπτά το χρόνο κι έχουμε αναρωτηθεί αν ο άνθρωπος που έχουμε στο πλευρό μας, είναι αληθινός. Στην αρχή, αναρωτιόμαστε πώς είναι δυνατόν να είμαστε τόσο τυχεροί, ώστε να έχουμε καταφέρει να κλείσουμε τέτοιο αψεγάδιαστο deal με τον έρωτα. Στη συνέχεια, σταματάμε τις ερωτήσεις κι απλά απολαμβάνουμε τις ώρες, τις μέρες, τα χρόνια που περνάμε με τη σχέση μας, η οποία έχει έρθει για να μείνει.

Κανένας δε γουστάρει τη μοναξιά• ο άνθρωπος που ζει μόνος, στερείται πολλά. Οι περισσότεροι από ‘μας επιζητούμε τη συντροφικότητα, το πάθος, την αγάπη, μα πάνω απ’ όλα, να έχουμε κάποιον να μας κρατάει το χέρι. Η αφή λοιπόν, δεν είναι τυχαία μία από τις πέντε μας αισθήσεις. Μέσω αυτής, η επαφή, το άγγιγμα κι η αίσθηση ότι κρατάμε κάποιον σφιχτά στα χέρια, δυναμώνει το συναισθηματικό δέσιμο που έχουμε αναπτύξει.

Έτσι λοιπόν, από μικρή ηλικία μαθαίνουμε να κρατάμε χέρι-χέρι τους γονείς μας, τ’ αδέρφια μας, τους φίλους μας. Αυτό συμβαίνει, διότι έχουμε μία πολύ λογική ανάγκη: θέλουμε να νιώθουμε ασφάλεια και πως αν συμβεί κάτι, κάποιος θα είναι εκεί για μας.

Μεγαλώνοντας λοιπόν, μαζί μας, μεγαλώνει κι ο φόβος για αυτή τη ζωή και κυρίως η ανασφάλεια πως θα μείνουμε μόνοι. Όταν ξαφνικά, με ένα μαγικό τρόπο, συναντήσεις το άτομο εκείνο που θα ξυπνήσει μέσα σου κάθε ψιλό-κοιμισμένο συναίσθημα, τότε αρχίζεις να επενδύεις τις επιθυμίες και τα όνειρά σου σ’ αυτό. Ίσως όχι από τον πρώτο καιρό, αλλά όσο περισσότερο δυναμώνει η αγάπη σου, τόσο πιο πολύ γίνεσαι ένα μαζί του και νιώθεις ότι ολοκληρώνεσαι ψυχικά.

Πλέον, είναι δίπλα σου• σκοτώνει με το μαγικό του σπαθί τις ανησυχίες και τα άγχη σου, κάνοντάς σε να νιώθεις μία αίσθηση σιγουριάς, ασφάλειας και προστασίας. Όσο περπατάτε χέρι-χέρι, δεν έχεις να φοβάσαι τίποτα και κανέναν. Κι αυτό το χέρι, το κρατάς όσο πιο σφιχτά μπορείς, τις μέρες εκείνες που ο κόσμος σε τρομάζει και δεν έχεις πού να κρυφτείς. Αυτό το χέρι, το κρατάς κοντά στη καρδιά σου, όταν τις νύχτες σου κόβεται η αναπνοή και νομίζεις πως κάτι κακό θα συμβεί.

Κι εκείνο δεν κάνει ερωτήσεις. Είναι πάντα στη διάθεσή σου• να σε ηρεμεί, να σε προστατεύει, να σε ταξιδεύει σε άλλα μέρη, μα ταυτόχρονα, είναι εκεί και για να σε επαναφέρει στην πραγματικότητά σας. Είναι το χέρι εκείνου του ανθρώπου που δε θες να χάσεις ποτέ από κοντά σου. Έχεις κατακτήσει το «μαζί» και δε θες επουδενί να επιστρέψεις στο «μόνος». Ποιος άλλωστε, θα ήθελε ν’ αποτελεί μονάδα, σ’ έναν κόσμο γεμάτο σύνολα;

Και ξέρω, δεν είναι εύκολο να βρεις το άλλο σου μισό, αλλά αξίζει τουλάχιστον, να προσπαθήσεις. Κι αν είσαι από τους τυχερούς κι αυτή τη στιγμή διαβάζεις αυτό το άρθρο, έχοντας δίπλα σου εκείνο το ξεχωριστό άτομο, τότε ξέρεις πως, μαζί του οι κίνδυνοι φαίνονται μικρότεροι κι οι φόβοι σου μειώνονται εξαιτίας του. Το αύριο δε φαίνεται πια τόσο τρομαχτικό, αφού μαζί ξεπερνάτε κάθε δυσκολία.

Όταν πας να πέσεις ή βρίσκεσαι ήδη σε πτώση, σου τεντώνει το χέρι και σε σώζει. Όταν περπατάς στο δρόμο και φοβάσαι τις φάτσες των ανθρώπων που σε προσπερνούν βιαστικά, λες και θα σε παρασύρουν μαζί τους, σε πιάνει από το χέρι, σε παίρνει αγκαλιά, σε κάνει χαρούμενο. Όταν διστάζεις να κάνεις το οτιδήποτε από ανασφάλεια, σε τραβάει κοντά του γεμίζοντάς σε αισιοδοξία κι αποφασιστικότητα. Όταν λυγίζεις και κλαις, σου σκουπίζει τα δάκρυα, σε φιλάει γλυκά και σου παίρνει σοκολάτες για να σε κάνει ευτυχισμένο.

Έχοντας δίπλα σου εκείνο το άτομο που σου καλύπτει όλα τα κενά, αλήθεια δεν έχεις να φοβηθείς το παραμικρό. Μαζί θα ξεπερνάτε κάθε εμπόδιο, μαζί θα σπαταλάτε τα χρόνια σας, τόσο χαζά κι αθώα, όπως μόνο οι ερωτευμένοι ξέρουν. Κι αν είσαι μόνος, άπλωσε κι εσύ το χέρι σου στην τύχη, έστω για μια φορά και πού ξέρεις, ίσως γίνεις κι εσύ μετά, από τους τυχερούς.