«Εσύ ακόμα να παντρευτείς;». Πόσες φορές έχεις ακούσει αυτή τη φράση και κρατιέσαι με νύχια και με δόντια για να μην κατεβάσεις όλο το κουτάκι με τα ζάναξ; Συνήθως είναι ο δυσβάσταχτος καημός της φουκαριάρας της μητέρας σου, η οποία σαφέστατα δεν έχει με τι άλλο ν’ ασχοληθεί και ταλανίζεται από αυτό το αναπάντητο ερώτημα μέρα νύχτα.
Πάτησες τα 25 και δεν έχεις παντρευτεί ακόμα; Ντροπή κι αίσχος. Πάτησες τα 30 κι ακόμα να μπει η κουλούρα; Είσαι ένα μίασμα της κοινωνίας, τέκνον μου. Αδιαμφισβήτητα, αν δεν παντρευτείς νωρίς ή δεν κάνεις παιδιά «στην ώρα σου» θα πέσει πάνω σου η κατάρα του Βραχμαπούτρα. Ναι καλέ, δε σας κάνω πλάκα, μου τα ‘πε εμένα η μαμά μου.
Η αλήθεια είναι ότι έχει καταντήσει λίγο αηδία να έχεις γύρω σου άτομα που αγχώνονται περισσότερο από σένα για το πότε θα παντρευτείς και πόσο λάθος θα ‘ναι αν δεν το κάνεις. Δε λέω, κάποιοι βρίσκουν την ευτυχία σε έναν γάμο κι ολοκληρώνονται συναισθηματικά και ψυχικά. Είναι αυτό που θέλουν να κάνουν και σκέφτονται το γάμο από παιδιά, έχοντας ήδη οργανώσει τα πάντα στο μυαλό τους.
Υπάρχει, όμως, κι η περίπτωση των ανθρώπων που ασφυκτιούν στη σκέψη μιας μόνιμης δέσμευσης ενώπιον Θεού κι ανθρώπων, βεβαίως-βεβαίως! Δεν έχουμε γεννηθεί όλοι προγραμματισμένοι να έχουμε ως στόχο και μοναδική λαχτάρα την παντρειά. Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να φέρω και το ατράνταχτο παράδειγμα της Samantha από το Sex and the city, η οποία έβγαζε φλύκταινες στην ιδέα του γάμου κι ήταν party hard all day & night!
Το πιο κουραστικό βέβαια απ’ όλα, είναι όταν παρευρίσκεσαι σε ένα γάμο κι έχεις ακούσει τη φράση «Και στα δικά σου» πάνω από εκατό χιλιάδες φορές. Σε νιώθω. Πρέπει καταναγκαστικά να γελάσεις όλο χαρά, να πεις «ευχαριστώ», δείχνοντας ενθουσιασμό κι ανυπομονησία για τη δική σου μεγάλη μέρα, ενώ στην πραγματικότητα θες να φτύσεις τον κόρφο σου και να πεις «Μακριά από μας, Παναγία μου!».
Δεν είναι εύκολο να διατηρήσεις την ψυχραιμία σου, αλλά προσπάθησε. Συγκράτησε τα νεύρα σου και χρησιμοποίησε διπλωματικές απαντήσεις όπως «Ακόμα να βρω τον κατάλληλο, δε φταίω εγώ» (αν είσαι single) ή «Δε βρίσκουμε εύκαιρο παπά, καλέ» αν είσαι σε σχέση και σε πιέζουν οι συγγενείς απ’ όλες τις πλευρές!
Δεν τραγούδησε άδικα η Λίτσα Διαμάντη τον ύμνο «Δεν παντρεύομαι» για να ‘ρχεστε εσείς με το έτσι θέλω να μας υπενθυμίζετε κάθε φορά τη σημαντικότητα του γάμου. Καταρχάς, για μερικούς από μας, το λευκό δεν είναι το χρώμα μας και τα κουστούμια δε μας πάνε, βρε αδερφέ. Δε φτάνει που θα παντρευτούμε θα πρέπει να ντυθούμε και στα λευκά, ενώ ξεκάθαρα το μαύρο αποδεδειγμένα μας κάθεται καλύτερα.
Αυτή η μάστιγα της παντρειάς πρέπει να σταματήσει για το καλό όλων. Αρχικά, διότι σε κάνουν να νιώθεις ότι κουβαλάς τη ρετσινιά του ανύπαντρου, λες κι έχεις διαπράξει κάνα ποινικό αδίκημα ή κάτι. Πιστεύω πως αν τους έλεγες «Παντρεύτηκα, αλλά παράλληλα έριξα και μια ληστεία στην τράπεζα» θα σου έλεγαν «Έλα, καλέ, σιγά μια τράπεζα λήστεψες, το σημαντικό είναι που παντρεύτηκες και μας έκανες περήφανους» .
Enough is enough guys! Αν ποτέ θελήσουμε να παντρευτούμε θα το κάνουμε γιατί εμείς θα το έχουμε επιλέξει κι όχι γιατί «πρέπει» να το κάνουμε από υποχρέωση. Αν πάλι δεν το κάνουμε ποτέ, μη σοκαριστείτε! Θα ‘ναι γιατί χτίζαμε καριέρα μέσα στα χρόνια ή γιατί μας ικανοποιούσε η σχέση μας όπως ήταν ή γιατί πολύ απλά μεγαλώναμε σαν παιδιά μας τα λατρεμένα κατοικίδια και ξεχαστήκαμε!
Όπως και να ’χει το θέμα του γάμου είναι αυστηρά προσωπικό για τον καθένα απ’ εμάς και δεν καταφέρνετε κάτι με την επιμονή σας να μας δείτε στα σκαλιά της εκκλησίας, πετώντας ρύζι με μανία κατά πάνω μας προκαλώντας στιγμιαία τύφλωση. Να μας αγαπάτε κι ανύπαντρους, ρε!
Κι ένα από τα πράγματα που μου έμαθε ο λατρεμένος Καβάφης είναι πως: «Ο παντρεμένος ζει σαν σκύλος και πεθαίνει σαν άνθρωπος. Ο ανύπανδρος ζει σαν άνθρωπος και πεθαίνει σαν σκύλος». Τα συμπεράσματα δικά σας.
Συντάκτης: Νάνσυ Γιοβάνογλου
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
Επιμέλεια κειμένου: Πωλίνα Πανέρη
