Πολλά ελληνικά τραγούδια, όπως και τα περισσότερα ξένα, κινούνται σε γνώριμα μονοπάτια και θεματικές. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο έχουν αυτά που μιλάνε για τον έρωτα και τις σχέσεις. Έπειτα, μπορούμε να συναντήσουμε κοινωνικά ή πολιτικά, μερικές φορές φιλοσοφικά και σε πιο σπάνιες περιπτώσεις κομμάτια με περιεχόμενο που προέρχεται από τη σφαίρα της φαντασίας. Το σίγουρο είναι πως όσο πιο αληθινή μοιάζει ή είναι η ιστορία του τραγουδιού, τόσο πιο πολύ μας αγγίζει. Για αυτό και όλοι ταυτιστήκαμε έστω και μία φορά στη ζωή μας, με τα λεγόμενα «κομμάτια – χωρισμού» που άνετα θα αφιερώναμε στο πρώην ταίρι. Παρακάτω θα δούμε μία λίστα από αυτά τα τραγούδια που έχουν καταφέρει με έναν υπέροχο τρόπο να περάσουν το όχι και τόσο όμορφο για τον παραλήπτη μήνυμά τους.

 

1. «Τα λέμε» – Ελεονώρα Ζουγανέλη 

Ένα τραγούδι που εξέφρασε πολλά καταπιεσμένα συναισθήματα. Το απόλυτα λυτρωτικό γ@μωτο, στο τέλος, σε συνδυασμό με με τη φράση  «μπ#σταρδε πονάνε οι λέξεις» αποτέλεσε τη φωνή πολλών ανθρώπων εκεί έξω που δεν έβρισκαν λόγια μέχρι τώρα να εκφράσουν το πόσο πολύ πληγώθηκαν.

 

2. «Αποδομητικά πουλιά» – Opera Chaotique 

Ναι, σωστά το διάβασες. Τα πουλιά σε αυτό το κομμάτι δεν είναι αποδημητικά, αλλά αποδομητικα. Γιατί αποδομούν. Αποδομούν την έλξη, το συναίσθημα, την επαφή. Ένας ύμνος για τις σχέσεις στο σήμερα. Χωρίς πολλές δεσμεύσεις, χωρίς πολλά λόγια, χωρίς πολλά-πολλά γενικά. «Έλα να αγαπηθούμε μέχρι να βαρεθούμε. Έλα να αγαπηθούμε, αλλά όχι και πάρα πολύ».

 

3. «Το τραγούδι του Άρη» – Σκιαδαρέσες 

Εδώ πρωταγωνιστής είναι κάποιος «Άρης». Φυσικά, το όνομα μπορεί να αντικατασταθεί με οποιοδήποτε άλλο, γιατί δεν είναι τίποτα παραπάνω από ένα τύπο -ή μάλλον ένα στερεότυπο. Ένας άνθρωπος που τα λέει μπερδεμένα, που κοροϊδεύει κατά συρροή αλλά που στο τέλος θα βρει τον δάσκαλό του. «Άρη, την έχεις γ#μησει, τώρα που θα ‘μαι η πρώτη γυναίκα που θα σε πατήσει».

 

4 .«Σαμπρέλα και ζάντα» – Μάρω Μαρκέλλου 

Άλλη μια γλυκιά ιστορία με πικρό τέλος. Ο ένας να θέλει πολύ και ο άλλος λιγότερο. Ο ένας να απολαμβάνει και ο άλλος να ζητιανεύει. Ο ένας να κρατάει τα ηνία, ο άλλος να παριστάνει το άλογο στον ιππόδρομο. Και το παιχνίδι στημένο.  Γνώριμη κατάσταση. Σκέψου όμως ότι κάποια στιγμή γυρίζει ο τροχός. Και όπως λέει και το τραγούδι «με τρέχεις, με τρέχεις, με τρέχεις, αλήτη με τρέχεις. Μα μόλις περάσει η φάση να βρεις να κρυφτείς!».

 

5. «Να σαι καλά» – Άννα Βίσση 

Αφορμή για τη δημιουργία αυτού του κομματιού; Aυτά τα ξαφνικά τηλεφωνήματα και τα μηνύματα από το πουθενά. Αυτά τα απρόσμενα, τα «ήθελα απλώς να δω αν είσαι καλά», που βρωμάνε από χιλιόμετρα. «Να σε κάψω Γιάννη, να σε αλείψω λάδι», έλεγε η γιαγιά μου. Η Άννα Βίσση παρ’ όλα αυτά είπε «να ‘σαι καλά που με θυμήθηκες, να ‘σαι καλά που προσποιήθηκες ότι ενδιαφέρεσαι αν ζω ή αν πεθαίνω».

 

6. «Με βλέπεις σαν φίλο» – Φοίβος Δεληβοριάς 

Το απόλυτο κομμάτι για να περιγράψει το friendzone. Και συγκεκριμένα τις περιπτώσεις που το φιλαράκι μας δεν κάθεται στα αβγά του, αλλά κουνάει την ουρίτσα του. Και εσύ κάθεσαι σε μία γωνία και περιμένεις το ξεροκόμματο. Και όπως λέει και ο Φοίβος «δεν είμαι από αυτούς που αντιδράνε στις φάπες, για αυτό σου υπακούω σαν τον σκύλο».

 

7. «Τη μέρα που σε γνώρισα» – Μάρθα Φριντζήλα

«Βαριά την καταριέμαι», λέει ένα άλλο άσμα -και πολλοί από εμάς σίγουρα το έχουμε σκεφτεί. Σε αυτό το τραγούδι έχουμε μία αναδρομή, από την αρχή της σχέσης μέχρι το τέλος της. Η Μάρθα Φριντζήλα αναρωτιέται πώς δεν είδε τις παγίδες και έπεσε μέσα. Ταυτίστηκες μήπως; Ο αγαπημένος μου στίχος, απλός, αλλά συγχρόνως με τόσο βάθος είναι «Ούτε στιγμή δε σκέφτηκα, γιατί σε εμπιστεύτηκα».

 

8. «Δεν υπάρχουν άγγελοι» – Κατερίνα Κούκα 

Κι ίσως μετά από τις πολλές φορές που έφαγες τα μούτρα σου, να πείστηκες τελικά πως δεν υπάρχουν. Αλλά αυτή η πρώτη φορά πάντα θα πονάει όσο τίποτε άλλο. Όταν έπεσες εσύ από τα σύννεφα και είδες πως αυτό που ονόμασες άγγελο ήταν απλώς μία ψευδαίσθηση, τραγούδησες «πάντοτε οι άγγελοι πιο ψηλά μας πάνε, όμως από σένα ‘νε λείπουν τα φτερά».

 

9. «Συγνώμη κύριε ποιος είστε» – Κατερίνα Στανίση

Περνώντας, λοιπόν, σιγά-σιγά στα μονοπάτια της «εκδίκησης», η Κατερίνα Στανίση κρατάει εδώ το σκήπτρο με μία ατάκα, η οποία μας έρχεται συχνά στο μυαλό. Γιατί δε νομίζω πως υπάρχει καλύτερος τρόπος να πάρεις το αίμα σου πίσω, από όταν συναντήσεις ξανά το crush να του πεις: «Δεν άκουσα; Πώς είπατε; Ορίστε; Συγνώμη κύριε, ποιος είστε;».

 

10. «Tο πρώτο μου ματζόρε» – Αλίκη Ζωγράφου

Λένε πως αν δεν παινέψεις το σπίτι σου, θα πέσει να σε πλακώσει. Ως άλλη Shakira κι εγώ, κάποτε έγραψα ένα τραγούδι εκδίκησης. Δε θα κάνω αναφορά αυτή τη φορά σε στίχους για να σας παρακινήσω να το ακούσετε. Αλλά θα κλείσω με μία συμβουλή. Αν σας έχει μπλοκάρει από τα social, αν δεν σηκώνει το τηλέφωνο, αν δοκιμάσατε να στείλετε μέχρι και γράμμα, αλλά το γύρισε πίσω, γράψτε κι εσείς ένα τραγούδι! Αυτό θέλει, δε θέλει, θα το ακούσει. Ειδικά αν στην αρχή δεν ξέρει περί τίνος πρόκειται…!

Συντάκτης: Αλίκη Ζωγράφου
Επιμέλεια κειμένου: Βασιλική Γ.