4 παράνομα τηλεοπτικά ζευγάρια που ζηλέψαμε τον έρωτά τους (μέρος 2)

Πριν λίγο καιρό αναφερθήκαμε στα πέντε παράνομα τηλεοπτικά ζευγάρια των ελληνικών σειρών που μας έκαναν να ζηλέψουμε την καψούρα τους, την τρέλα τους και το ακαταμάχητο Love Story που ζήσανε. Αυτά τα ζευγάρια που μας έκαναν να συγκινηθούμε, να ταυτιστούμε και να θέλουμε κι εμείς να ζήσουμε μια περιπέτεια από εκείνες που γίνονται μετά βιβλία ή καψουροτράγουδα. Επειδή όμως οι έρωτες δεν τελειώνουν ποτέ κι όλοι πεθαίνουμε για ρομάντζο, πάμε να θυμηθούμε μερικά ακόμα αγαπημένα παράνομα ζευγάρια στο δεύτερο μέρος αυτού του αφιερώματος. Μερικά ζευγάρια που τους χωρίζανε πολλά, τους ένωνε όμως η αδυναμία ν’ αντισταθούν μπροστά στο κάλεσμα του φτερωτού θεού.

Διάβασε εδώ το part 1

Αννέτα Μπεζαντάκου (Δάφνη Λαμπρόγιαννη) – Βλάσης Μανταλάς (Ταξιάρχης Χάνος)
Είσαι το ταίρι μου

Τι να πει κανείς γι’ αυτό το ζευγάρι. Εκείνη μια σνομπ, αυταρχική κυρία της καλής κοινωνίας κι εκείνος ένας λαϊκός άντρας, ένας τυρέμπορας από τις Σέρρες. Εκείνη παντρεμένη με τον Παναγιώτη, εκείνος χωρισμένος δύο μήνες από την Κικίτσα. Φαινομενικά Αταίριαστοι, αλλά πρακτικά… Ο απαίδευτος αυτός άνδρας γοήτευσε την παγωμένη βασίλισσα Αννέτα. Την έκανε να σπάσει τους ηθικούς της φραγμούς και το σημαντικότερο; Ποιος ήταν ο άντρας που κατάφερε να κάνει την ξανακάνει να τραγουδήσει Τόλη Βοσκόπουλο τις στιγμές της κορύφωσης; Μα φυσικά ο Βλάσης! Εύγε Βλάση να ζήσουν οι Σέρρες.

Θανάσης Καλημέρης (Ρένος Χαραλαμπίδης) – Ελένη Γιαννίκου (Ελευθερία Βιδάκη) VS Μάνος Γιαννίκος (Κλέων Γρηγοριάδης) – Γωγώ Καλημέρη (Δήμητρα Ματσούκα)
Κάτι Τρέχει με τους Δίπλα

Αγαπημένη ελληνική σειρά που μας χάρισε εκτός από τα δύο αγαπημένα μας πρωταγωνιστικά παράνομα ζευγάρια κι ατάκες που θυμόμαστε μέχρι και σήμερα. Όσα χρόνια και πέρασαν, εξακολουθούμε ως κοινό να είμαστε διχασμένοι για το αν τελικά αυτά τα δύο ζευγάρια έπρεπε να καταλήξουμε με τους νόμιμους συζύγους ή με τις παράνομες σχέσεις. Είτε έτσι όμως, είτε αλλιώς, όλοι αγαπήσαμε των extra large κύριο Καλημέρη που αγόραζε με ευκολία αμάξια και προσλάμβανε λαϊκές ορχήστρες για happening, μόνο και μόνο για ν’ αποδείξει στη γυναίκα που αγαπάει πόσο ψηλά την έχει. Η γυναίκα που κατάφερε τελικά να τον τρελάνει; H δασκάλα. Εκείνη που ήταν τόσο περήφανη ώστε να μην μπορεί να δεχτεί τα δώρα και τον πληθωρικό του χαρακτήρα, εκείνη που τον έκανε να δει πίσω από το φαίνεσθαι και την πολυτέλεια, την πραγματική ουσία των ανθρώπων. Στο αντίπαλο δέος, ο ζωγράφος. O αγαπητός μας κύριος Μάνος. Τρελά ερωτευμένος με τη Γωγώ, η οποία ψάχνοντας να βρει το εσωτερικό της ”εγώ” αρνιόταν να του δώσει αυτό που εκείνος τόσο ποθούσε. Το κορμάκι της δηλαδή. Η γλυκιά Γωγώ με τα ποιήματα και το καραόκε της, που κατάφερε να μας κάνει όλους να θυμόμαστε το τραγούδι «ένα σπίτι καίγεται» από τη δική της φωνή κι όχι από της Νατάσας Θεοδωρίδου που το πρωτοτραγούδησε. «Αχ κύριε Μάνο….»

Μήτσος Παυλάτος (Νίκος Σεργιανόπουλος) – Μελίτα Μιχαήλ  (Φαίη Κοκκινοπούλου)
Οι στάβλοι της Εριέττας Ζαΐμη

Ένα ζευγάρι που μας τα ‘κάνε λίγο πλανήτες μέχρι ν’ αποφασίσουν να είναι όντως μαζί. Μια άλλη αποτύπωση των γνωστών Βουγιουκλάκη-Παπαμιχαήλ σε βερσιόν φυλακής. Εκείνη, μέσα σε ένα κόλπο με σκοπό την απόλυσή του και τρόπαιο την απελευθέρωσή της. Εκείνος, ένας φιλόδοξος διευθυντής που φέρνει τις προοδευτικές μεθόδους του από το Παρίσι και κερδίζει τους πάντες, εν τέλει κι εκείνη. Όμως σχέση με κρατούμενη και προσωπικό γίνεται; Σπαρταριστές οι στιγμές στο σίριαλ όπου εκείνη του ρίχνεται απροκάλυπτα πια κι εκείνος προσπαθεί να κρατήσει τα προσχήματα και τη σχέση τους κρυφή, λόγω της θέσης του μέσα στη φυλακή. Παρ’ όλα αυτά ο κόσμος το είχε τούμπανο κι εκείνος κρυφό καμάρι, μέχρι να το δηλώσουν και να πάει όλη η φυλακή με το μέρος τους. Τι να πεις, έρως.

Το παράνομο ιντριγκάρει και τα ερωτικά παιχνίδια αναμφισβήτητα ανεβάζουν την τηλεθέαση. Αυτό που μας αποδεικνύουν τα ζευγάρια του δεύτερου μέρους του αφιερώματος, είναι πως τελικά τα ετερώνυμα έλκονται και πώς εκεί που εξωτερικά υπάρχουν τεράστιες διαφορές, ίσως εκεί να γεννιούνται και τα μεγαλύτερα πάθη. Ασχέτως αν αυτοί οι έρωτες στατιστικά δεν κρατάνε πολύ, μένουν πάντα στη μνήμη και στην καρδιά. Για την ένταση, την αντιφατικότητα, αλλά και τη γνησιότητά τους.