Μια βραδιά με ρεμπέτικα στο ταβερνάκι εκείνο της Σκοπέλου

Κλείσε τα μάτια κι έλα να κάνουμε ένα ταξίδι. Ένα ταξίδι με τον νου και τις αισθήσεις. Κι όταν ανοίξεις ξανά τα μάτια σου, το φόντο στο γύρω περιβάλλον σου θα είναι πολύχρωμο. Πράσινα παντζούρια, κίτρινες ψάθινες καρέκλες, κόκκινα τραπεζάκια και γύρω-γύρω θάλασσα. Ο μήνας, καλοκαίρι. Ο προορισμός, νησιωτικός. Στο στόμα σου η γεύση από το τσίπουρο ή το ημίγλυκο κρασί. Στους μακρινούς ήχους τα τζιτζίκια που δε σταματούν το τραγούδι τους, ακόμα κι αν έχει νυχτώσει από ώρα. Στους πιο κοντινούς, ρεμπέτικες και παραδοσιακές μελωδίες. Άκου τώρα τα τραγούδια, Μάλαμας, Θανάσης, Μάρκος, Βασίλης, Γιώργος, Σωτηρία, Χαΐνηδες. Ο τόπος ένα όμορφο νησιώτικο ταβερνάκι. Στο χώρο μια κιθάρα, ή ένα λαούτο κι ένα μπουζούκι. Τι άλλο θέλει κανείς για να είναι ευτυχισμένος;

Αυτοσχέδια γλέντια των διακοπών με άρωμα Αιγαίου. Πόσο διαφορετικά ακούγονται τα γνώριμα τραγούδια σε αυτούς τους τόπους. Για λίγο ξεχνάς πως είναι διακοπές και θα πρέπει κάποια στιγμή να επιστρέψεις στο τσιμέντο και την καθημερινότητα. Απλώς ταξιδεύεις, ταξιδεύεις ακόμα πιο μακριά, με οδηγό τη μουσική κι όλοι γύρω σου γίνονται η παρέα σου. Όλοι οι άγνωστοι μεταξύ τους, μα κοίτα πόσο εύκολα γίνεστε φίλοι που γνωρίζονται από χρόνια και τώρα ξανά σμίξανε. Κι αυτό γιατί συνομιλείτε αυτή τη στιγμή. Μοιράζεστε μαζί ένα κοινό μυστικό. Κατοικείτε για λίγο όλοι στον ίδιο παράδεισο και ξεκινάτε τη γιορτή σας, μία γιορτή που θα κρατήσει μέχρι το πρωί. Και ταξιδεύετε απόψε, όλοι μαζί με μια τράτα ολόχρυση και προορισμό την Ανδρομέδα. Σύντροφοι που ξαναβρεθήκατε σε ένα παλιό καπηλειό και λέτε τώρα τα νέα σας.

Σε αυτή τη μάζωξη όλοι χορεύουν, πίνουν, μεθούν και τραγουδούν. Για τη Φραγκοσυριανή, για την τσιγγάνα και για τη γοργόνα του πελάγους. Τα ποτήρια σμίγουν και τα γέλια ακούγονται δυνατά. Κάποιος θα σηκωθεί να χορέψει -πίστα δεν υπάρχει, όλα είναι στο εδώ και τώρα, όλα επιτόπου. Όλος ο κόσμος χωράει μέσα σε μία μικρή αυλή. Το μαγαζί θυμίζει σπιτάκι στις Κυκλάδες, λευκό και χαμηλοτάβανο, με τα παράθυρά του ν’ αχνίζουν μεζέδες και ξενοιασιά. Τα πρόσωπα όλα χαμογελαστά και τα μάγουλα κόκκινα. Προς το τέλος της βραδιάς, τα τραγούδια ίσως να γίνουν πιο στενάχωρα, θα υπάρξει νοσταλγία, ίσως να κυλήσει κι ένα μικρό δάκρυ. Αλλά όχι από αυτά του πόνου και της στεναχώριας. Από τ’ άλλα, της λύτρωσης. Ο αέρας του πελάγου θα πάρει μακριά όλες τις μαύρες σκέψεις κι αυτό το δάκρυ που χωρίς να του το επιτρέψεις κύλησε, θα γίνει ένα με τη θάλασσα και εκείνη θα το πάρει στην αγκαλιά της.

Κλείσε τα μάτια σου και κάνε αυτό το ταξίδι. Έστω και με τον νου, αν δεν μπορείς ακόμη να το κάνεις στην πραγματικότητα. Άκου τον ήχο από το καράβι που σήκωσε ήδη την άγκυρα και σε παίρνει μαζί του. Βγες στο κατάστρωμα να δεις τον άσπρο αφρό που αφήνουν στο πέρασμά τους τα κύματα και κέρασε μπισκότα τους περαστικούς γλάρους. Το καλοκαίρι είναι εδώ κι αυτές οι στιγμές θα ξαναζωντανέψουν. Κι όσο βαρύς κι αν είναι ο χειμώνας σου, αυτά τα μουσικά ταξίδια με φόντο τη θάλασσα θα έχεις πάντα να τα θυμάσαι και να πίνεις στην υγεία τους. Ως το επόμενο καλοκαίρι.

Πηγή φωτογραφίας, από τον Γιώργο Δέτση, για την «ΑΝΑΤΟΛΗ» του Γιώργου Ξηντάρη στο κάστρο της Σκοπέλου.