Δεν είναι ούτε η πρώτη ούτε η τελευταία φορά που έχεις απορρίψει ή έχεις απορριφθεί. Μπορεί, να έχεις αγαπήσει με όλο σου το είναι ή και καθόλου. Μπορεί να μην ήθελες να αποκτήσεις συναισθήματα για έναν άνθρωπο, μα τελικά απέτυχες κι ερωτεύτηκες. Ίσως κιόλας να μην ήσουν σίγουρος για κάτι που ένιωθες, μέχρι που το έχασες. Από τη μια νιώθεις αδικημένος κι άτυχος. Αναρωτιέσαι γιατί όλη η γκαντεμιά να έχει πέσει πάνω σου. Από την άλλη έχεις υπάρξει κι εσύ το άτομο που κάποιος ένιωσε χαζός που σε καψουρεύτηκε. Ποτέ δεν μπορείς να κατηγορείς τον εαυτό σου ή τον άλλον για ό,τι είπε, ένιωσε ή έκρινε ως σωστό για εκείνον. Η απόρριψη είναι μια αλήθεια που πονάει αλλά και που πρέπει να γίνεται αποδεκτή. Γίνεται αποδεκτή, όταν σκέφτεσαι με το μυαλό. Το μυαλό συμφιλιώνεται με την καρδιά, όταν εκείνη ξέρει να κάνει υπομονή, γνωρίζοντας τι της αξίζει.
Η πλευρά της απόρριψης· η αδικημένη πλευρά. Η μεριά που δεν της δόθηκε μια ευκαιρία να αναπνεύσει. Που δεν ακούστηκαν τα λόγια της, που τα συναισθήματά της κάηκαν πριν καν ανάψει η φλόγα τους. Δεν είναι ωραίο να βιώνεις τον έρωτα από αυτή την όχθη. Φτάνει δε εκείνη η στιγμή, που έχεις αρχίσει, να καταλαβαίνεις πού πάει το πράγμα, όμως μέσα σου δε θέλεις να το πιστέψεις. Επιμένεις σε φαινομενικές καταστάσεις που θα σε κάνουν να ευτυχήσεις έως ότου να πέσεις στα βαθιά χωρίς να έχεις κάποια βοήθεια να σε φέρει στην επιφάνεια. Όταν ερωτεύεσαι μονόπλευρα, ερωτεύεσαι και για τους δύο. Κάνεις όνειρα και για τους δύο με την βαθύτερη, την πιο γλυκιά ελπίδα ότι μια μέρα ο άλλος θα καταλάβει τι έχει μπροστά του. Θέλεις να τον κάνεις να σε αγαπήσει. Με τον έναν ή με τον άλλον τρόπο, πασχίζεις να τον κάνεις να σε κοιτάξει όπως τον κοιτάς εσύ. Όμως εκείνος κοιτάει αλλού.
Η πλευρά που δεν ένιωσε· η επίσης αδικημένη πλευρά. Φαντάσου να σε ανάγκαζε κάποιος να νιώσεις –αν και είμαι σίγουρη πως σου έχει συμβεί. Άλλοτε σου δημιουργούν τύψεις ότι πρέπει με το ζόρι θα δώσεις μια ευκαιρία. Το να δίνεις όμως μια ευκαιρία σε άτομα που έχουν πάθει πλάκα μαζί σου, δεν είναι στοργικό και ρομαντικό. Είναι επώδυνο και δεν αξίζει σε κανέναν από τους δυο σας. Αν θέλεις να παίξεις, τότε επίσης κακό του κεφαλιού σου και κρίμα στο θύμα που έχει ήδη σκεφτεί ποιο θα είναι το τραγούδι του γάμου σας. Είναι προτιμότερο να είσαι ειλικρινής και να απορρίψεις. Και στο κάτω-κάτω, εσύ ήσουν που από την αρχή είχες ξεκαθαρίσει τη στάση σου. Εκτός αν είσαι από εκείνα τα κακά παιδιά που σπέρνουν κούφιες ελπίδες– γενικά καλά, εσείς;
Προς όλες τις ερωτευμένες ψυχές! Το ζήτημα -δυστυχώς– θέλει λογική αντιμετώπιση. Δε λέει κανείς πως είναι εύκολο. Όταν είσαι ερωτευμένος, ή νομίζεις ότι είσαι, τότε τα συναισθήματα δε σε αφήνουν να δεις παραέξω από τη φούσκα που έχεις δημιουργήσει. Τι κι αν σου λένε οι φίλοι πως σε θέλει, τι κι αν σου λένε να ξεκολλήσεις, εσύ είσαι κάπου στη μέση του μυθιστορήματος και ψάχνεις, να βρεις πώς θα το συνεχίσεις. Κι εκεί που έχεις κολλήσει, σε εκείνο το σημείο είναι που εθελοτυφλείς. Που δε θες να παραδεχτείς πως το πράγμα δεν προχωράει για εσάς. Δε θέλεις να ακούς για λογικές και κουραφέξαλα, όμως ποιος θα είναι εκεί να σε ξυπνήσει όταν θα είσαι στα πατώματα για έναν έρωτα ανεκπλήρωτο; Κάποιος γύρω σου πεθαίνει για εσένα κι εσύ δε θες να το δεις. Ίσως να είσαι μάλιστα κι εκείνος που μπορεί να τον απορρίψει.
Αν δεν κλάψεις δε θα νιώσεις τη ζωή και τι σημαίνει να νιώθεις με όλο σου το είναι. Αν όμως δε σταθείς στα πόδια σου και δε διεκδικήσεις εκείνο που πραγματικά σου αξίζει τότε πάλι χάνεις. Η απόρριψη δεν είναι τιμωρία. Δεν είναι κάρμα που γύρισε και σε χτύπησε στο κούτελο. Είναι η αλήθεια ενός ανθρώπου που δε θέλει να σε πληγώσει. Δε θέλει να πιστεύεις σε ψεύτικα αισθήματα, επειδή είναι ευγενικός μαζί σου.
Όσο κι αν εσύ επιμένεις πως εκείνος είναι ο ένας, δεν είναι αυτός κι άλλος κανένας. Να εκτιμάς που δεν έχεις πέσει θύμα κάποιου άμυαλου που σε βρήκε παιχνιδάκι γιατί όταν ήταν μικρός δεν είχε αρκετά. Έχεις κάθε δικαίωμα να μην κατηγορείς τον εαυτό σου, που ερωτεύτηκε δυο μάτια, όμως μην ξεχνάς ότι δεν έχουμε όλοι το ίδιο μυαλό και δεν αντιδρούμε ταυτόχρονα και με τον ίδιο τρόπο σε καταστάσεις.
Κι εσύ που δεν τολμάς να ρίξεις την απόρριψη, ενώ όλα μέσα σου φωνάζουν να το κάνεις, τι περιμένεις και τι φοβάσαι; Κανείς δε γίνεται να αποφύγει το γλυκόπικρο συναίσθημα της απόρριψης που κρύβει ένα αλλιώτικο κουτί της Πανδώρας που δεν πίστευες τι θα έχει μέσα του. Δε φταις που δε νιώθεις. Δε σε κατηγορεί κανένας για συναισθήματα που δεν υπάρχουν.
Είναι όμορφο να ερωτεύεσαι. Και μερικές φορές μάς ιντριγκάρει να ανακατευόμαστε σε κάτι άπιαστο. Σε κάτι που θα θέλαμε να υπάρξει, αλλά καταβάθος ξέρουμε ότι δεν πρόκειται να συμβεί. Δίνουμε ρομαντισμό στο μακρινό και ελπίζουμε σε κάτι που φαίνεται λαμπρό μέχρι να πεθάνει κι η τελευταία σπίθα ελπίδας. Μέχρι να ξυπνήσουμε και να αντιμετωπίσουμε τα πράγματα με λογική κι αξιοπρέπεια. Γιατί δεν υπάρχει λόγος να χαλιόμαστε για ένα άτομο που δε μας σκέφτεται. Εσύ μπορείς να θες να ανάψεις εκατό τσιγάρα για πάρτη του, όμως δεν αξίζει πιο πολύ να βρεις εκείνον που θα θέλει να μοιραστεί το τελευταίο του τσιγάρο μαζί σου;
Επιμέλεια κειμένου: Γιοβάννα Κοντονικολάου