Μέσα από ένα πρόβλημα μεγεθύνονται οι ανασφάλειές μας

Πόσες φορές έχεις προτρέξει κάνοντας σκέψεις για μια κατάσταση που σε ταλαιπωρεί χειροτερεύοντας την ακόμα πιο πολύ; Καταλήγεις να δημιουργείς πρόβλημα στο ίδιο το πρόβλημα δίνοντας τροφή στις ανασφάλειές σου. Αναρωτιέσαι τι συμβαίνει στο μυαλό του άλλου, ποιες θα είναι οι συνέπειες μιας συζήτησής σας ή ακόμη και τι πιστεύει ή θα πιστέψει για σένα ο άλλος από τον τρόπο που αντιδράς σε διαφορετικές καταστάσεις. Ο κάθε άνθρωπος έχει τα όριά του και μερικές φορές μπορεί να ξεπεράσουν την ηθική γραμμή, που η κοινή λογική ζωγραφίζει. Αυτό δε σημαίνει πως είσαι παράλογος. Το ξέσπασμα είναι ανθρώπινη λειτουργία και μάλιστα από τις πιο παραμελημένες. Τα κρατάμε όλα μέσα μας κι ύστερα έκρηξη! Το υγιές είναι να εισπνέεις και να εκπνέεις, όχι να ασφυκτιείς.

Το αναπάντεχο πρόβλημα ήρθε να ταράξει τη ζωή σου κι αρχίζουν να σε τριγυρίζουν σκέψεις. Ακόμη και το άγχος σου δεν σε αφήνει να κοιμηθείς και ζητάς τη γνώμη εκατό ανθρώπων για να σιγουρευτείς πως δεν είσαι εσύ ο τρελός. Μέγα λάθος! Εννιά στους δέκα κιόλας είναι με το μέρος σου, οπότε ανεβαίνει η αυτοπεποίθηση κι η σιγουριά σου για τη νίκη. Όσο πιο πολύ μοιράζεσαι με ανθρώπους ένα πρόβλημα, που στο κάτω κάτω είναι μεγεθυμένο λόγω της δικής σου υπερανάλυσης, τόσο χειρότερο το κάνεις μπλέκοντας ξένους, που παραδέξου πως αρκετοί από αυτούς είναι απλώς γνωστοί δίχως ίχνος εμπιστοσύνης. Απλώς πάνω στην αδυναμία σου ένιωσες την ανάγκη να ανοίξεις την καρδιά σου στο πιο άκυρο άτομο, επειδή μονάχα εκείνος ήταν ενεργός στις τρεις η ώρα το ξημέρωμα. Τα ψεύτικα παρηγορητικά λόγια σού προσφέρουν λίγο σθένος για να ξεπεράσεις το πρώτο σοκ.

Επηρεασμένοι από νεύρα, στενοχώρια, απογοήτευση και πλήρη έλλειψη σύνεσης καταλήγουμε πριν καν να έχει επέλθει το τέλος να δίνουμε απάντηση στο πρόβλημα δίχως να έχει υπάρξει ένας ώριμος διάλογος. Δε μπορούμε να περιμένουμε λίγες ώρες ή μέρες το καταλαβαίνω, αλλά ούτε και να αναλύουμε μόνοι μας το άγνωστο βοηθάει. Κάνουμε χειρότερη την κατάσταση ενώ στο κάτω κάτω της γραφής, μπορεί το ζήτημα να είναι πολύ πιο απλό από όσο πιστεύουμε. Πρέπει να είμαστε υπεύθυνοι των σκέψεων και των πράξεών μας κι ίσως να χαλαρώνουμε λίγο κάπου-κάπου. Δεν είναι το τέλος του κόσμου ένας τσακωμός. Αντιθέτως είναι μέρος των κοινωνικών σχέσεων και βοηθάει στη συνεχή τριβή και εξέλιξη.

Όπως προανέφερα λοιπόν, δίνουμε τροφή στις ανασφάλειες μας, γιατί υποσυνείδητα κατακρίνουμε τον εαυτό μας, ενώ αυτό που δείχνουμε προς τα έξω είναι πως κατηγορούμε τον άλλον για όλα. Ποτέ δε φταίει μόνο ο ένας κι ίσως να μην θέλουμε να παραδεχτούμε πως κι εμείς αποτελούμε αίτιο, που προκλήθηκε όλη αυτή η αναποδιά. Παρεξηγήσεις συμβαίνουν καθημερινά. Μάλλον πολλές φορές δεν είμαστε σε θέση να τις αντιμετωπίσουμε γιατί μας χαλάνε την ψυχική μας ηρεμία. Η ζωή δεν είναι μέλι γάλα. Θέλει λίγο πιπέρι, λίγο πάπρικα και λάδι τρούφας για το τελείωμα.

Το λάθος μας είναι ότι δεν αντιμετωπίζουμε το πρόβλημα όταν είναι φρέσκο, όσο μικρό ή μεγάλο κι αν είναι. Φοβόμαστε, οπότε αφήνουμε να περάσει ένα χρονικό διάστημα. Από τη μια βοηθάει έτσι ώστε να μην υπάρχουν έντονα ξεσπάσματα, που θα πληγώσουν άθελα, από την άλλη όμως το να παραμερίζουμε την κατάσταση επιφέρει αρνητικά συναισθήματα με συνέπειες, που μπορεί να μην βοηθήσουν στην εξέλιξη μιας ώριμης και σοβαρής συζήτησης. Καλό είναι ό,τι έχουμε να πούμε να το λέμε εκείνη τη στιγμή ή αρκετά πιο σύντομα από ό, τι εμάς μάς βολεύει. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων η αντίδραση του συνομιλητή μας δεν έχει καμία μα καμία σχέση με αυτό που είχαμε δημιουργήσει στο μυαλό μας. Είναι αστείο κιόλας πόση ενέργεια καταναλώνουμε άσκοπα για να καταλήξουμε να εκπνέουμε άπειρα λίτρα ανακούφισης.

Με νεύρα δε λύνεται ποτέ τίποτα. Τα νεύρα είναι μονάχα ένδειξη πως κάτι δεν πάει καλά. Εάν ο άλλος είναι ικανός να μας ακούσει και να δεχτεί ό, τι έχουμε να πούμε τότε δεν υπάρχει αμφιβολία πως δε θα βρεθεί λύση. Δυστυχώς κάποιοι άνθρωποι είναι αρκετά εγωιστές και δεν ακούνε τίποτα πέρα από τη δική τους συνείδηση. Σε όλα έχουν κάτι να αντιπαρατεθούν και πολλές φορές με άσχημο τρόπο απαξιώνουν την δική μας άποψη και στάση. Αυτοί είναι οι άνθρωποι που μας έχουν κάνει να φοβόμαστε αλλά ταυτόχρονα έχουν δαμάσει την ικανότητά μας να είμαστε ετοιμόλογοι και να παραμένουμε ψύχραιμοι.

Είναι σημαντικό να δίνουμε χώρο στο πρόβλημα, να πάρει μια ανάσα. Να μην προτρέχουμε σε συμπεράσματα και προπάντων να μην τρέχουμε σε φίλους και γνωστούς για να πάρουμε αναγκαστικά μια γνώμη για να νιώσουμε καλύτερα. Οι γνώμες είναι δεκτές, όταν είμαστε σε θέση να τις κοιτάξουμε με ένα αίσθημα αντικειμενικής υποκειμενικότητας κι όχι καθολικής ηλιθιότητας. Ως ενήλικες χρειάζεται να μάθουμε να αντιμετωπίζουμε τις καταστάσεις και να υποστηρίζουμε το πιστεύω μας σε λογικά πλαίσια, παραδεχόμενοι ορισμένες φορές την αδικία μας. Άνθρωπος, που δε θέλει να σε ακούσει είναι εξαρχής τελειωμένη υπόθεση. Εκείνος όμως, που θα κάτσει μαζί σου να λύσει το θέμα είναι τίμιος κι άξιος σεβασμού.