Μην ντρέπεσαι ν' αγγίξεις τον εαυτό σου

Ένα ζήτημα που αποτελεί ταμπού στη σημερινή κοινωνία είναι η αυτοϊκανοποίηση. Έρευνες έχουν δείξει πόσο καλό κάνει στην υγεία, στον ύπνο και στην αισθηματική μας ζωή. Αυξάνει την ενέργειά μας και μάς προπονεί. Παρ’ όλα αυτά, η πράξη καθ’ αυτή βοηθάει και σε κάτι βαθύτερο. Κι αυτό είναι η εξερεύνηση του σώματός μας κι η αποδοχή του. Από πολλούς ανθρώπους λείπει η αυτοεκτίμηση και πολλές φορές έχει να κάνει με το πώς βλέπουν τον εαυτό τους στον καθρέφτη, γεγονός που δεν τους έχει επιτρέψει να πάρουν μια γεύση της δικής τους ικανοποίησης. Πώς θα αγγίξει κάποιος άλλος το σώμα σου εάν εσύ πρωτίστως δεν είσαι σε θέση να το αγαπήσεις και να του δείξεις τη στοργή που χρειάζεται για να νιώσεις άνετα;

Δεν υπάρχει λόγος να φοβάται ή να ντρέπεται κάποιος γι΄αυτό. Αρχικά χρειάζεται ν’αναγνωρίσουμε τη σημασία του ν’ αρχίσουμε να μιλάμε γι΄αυτό και να αποδεχτούμε πως είναι μια πράξη ανθρώπινη, καθημερινή κι αναγκαία. Δεν έχει τίποτε το περίεργο. Χρειάζεται να το ελευθερώσουμε και να του δώσουμε χώρο να αναπνεύσει, διότι όσο το πνίγουμε και το έχουμε κλεισμένο στο σκοτάδι δεν πρόκειται να μάς εμπιστευτεί. Κι από την εμπιστοσύνη προς τον εαυτό μας ξεκινούν όλα. Δε λέει κανείς, πως είναι άρρητος κανόνας να μιλάμε με λεπτομέρεια και να κάνουμε αναφορά στις δικές μας προτιμήσεις και τρόπους που δρούμε, όμως χρειάζεται να νιώσουμε άνετα και να δεχτούμε πως είναι ένα αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μας. Όχι γιατί αλλιώς θα πεθάνουμε, απλώς είναι ένα ανεξερεύνητο κομμάτι για κάποιους, που όταν το ανακαλύψουν θα καταλάβουν πολλά.

Η αυτοϊκανοποίηση δίνει πόντους στην αποδοχή του σώματος και του εαυτού μας. Ίσως, όσο μεγαλώνουμε και βομβαρδισμένοι από ανασφάλεια κι υπερανάλυση να μην αφήνουμε το μυαλό να χαλαρώσει και να απολαύσει τη στιγμή. «Τι κάνω; Μήπως το κάνω λάθος;». Δεν υπάρχει λάθος σ’ αυτήν την κατάσταση όμως. «Γιατί νιώθω ότι ντρέπομαι;». Μα, γιατί να ντρέπεται κανείς τον εαυτό του; Όσο πιο πολύ τον κρίνεις κι αυτομαστιγώνεσαι τόσο πιο δύσκολο θα είναι για σένα να προχωρήσεις. Κι αναμφίβολα, εάν εσύ ντρέπεσαι το ίδιο σου το είναι, το φαίνεσθαι που θα δει ο άλλος θα τον απογοητεύσει.

Έρχεται ύστερα κι ο τρόπος που κάποιος έχει μεγαλώσει. Εάν το περιβάλλον δε σου δίνει χώρο να αναπνεύσεις ή είναι αρκετά συντηρητικό, μπορεί να είναι ένα αίτιο που δε σου έχει δοθεί η ευκαιρία να εξερευνήσεις το σώμα σου. Δεν έχει να κάνει απαραίτητα με τον απογαλακτισμό και την ανεξαρτησία μας από τους γονείς, αλλά με το φόβο πως ίσως κάποιος να μας ακούσει ή να μας πιάσει στην αρχή, στη μέση ή στο τελείωμα –και πρέπει να γνωρίζεις πολύ καλά πως όταν πάει να πέσει ο επίλογος δε θέλεις κανείς να σε διακόψει. Χρειάζεται να έχεις το δικό σου χώρο, χρόνο κι ηρεμία για να απολαύσεις κάθε λεπτό.

Δεν παίζει ρόλο η ηλικία. Δεν έχει σημασία πότε θα το κάνεις. Το ζήτημα είναι, να νιώσεις εσύ έτοιμος και να βγάλεις τα στερεότυπα και τις ταμπέλες, που έχουν δημιουργηθεί γύρω από την αυτοϊκανοποίηση. Πρώτα πρέπει να αποδεχτείς πως δεν είναι κάτι κακό και πως δε θα σε τιμωρήσει κανείς εάν το κάνεις. Ξέρεις γιατί; Γιατί είναι ανθρώπινο. Είναι μια λειτουργία που σε άλλους βγαίνει αυθόρμητα και σε κάποιους άλλους θέλει λίγη περισσότερη προσπάθεια. Ο καθένας έχει τον τρόπο του και πρέπει να βρεις εσένα τι σε βοηθάει και σε ανάβει για να τολμήσεις να αγγίξεις τον εαυτό σου.

Ύστερα, μπορείς να κάνεις κάποια έρευνα, να διαβάσεις άρθρα ή ακόμη να ζητήσεις συμβουλές από φίλους. Ο καθένας έχει τις προσωπικές του προτιμήσεις και μια συγκεκριμένη ιδέα, μπορεί για σένα να μη δουλεύει όπως πιάνει σε κάποιον άλλον. Οπότε μην απογοητευτείς ή μη νιώσεις πως κάτι κάνεις λάθος. Όσο περίεργο κι αν μπορεί να σου ακούγεται, θέλει εξάσκηση κι όρεξη για εξερεύνηση. Κι αυτό έχει την πλάκα του, γιατί ξεκλειδώνεις μια πόρτα που δεν ήξερες πού είναι το κλειδί της κι είναι ένα κομμάτι διασκέδασης, που το απολαμβάνεις όποτε θες εσύ. Και μετά θα δεις μια αλλαγή, μια σιγουριά και προπαντός η αυτοεκτίμηση κι η αυτοπεποίθησή σου θα ξεδιπλωθούν.

Εν κατακλείδι, δε θέλει πίεση κι άγχος. Το καλό της όλης υπόθεσης είναι πως σ’ αυτό είσαι μόνος και δεν έχεις κανέναν από πάνω σου ή από κάτω σου, να σού λέει πώς να το κάνεις κι αν είσαι σωστός ή λάθος. Είπαμε! Δεν υπάρχει σωστό ή λάθος. Όπως είπε και μια φίλη, «ο καθένας έχει τα κουμπιά του κι αποκτά τη δική του τεχνική». Στο τέλος της ημέρας υπάρχεις μόνο εσύ και θα καταλάβεις πολύ καλά τι εννοώ όταν εσύ νιώσεις έτοιμος – ίσως παρέα και με κάποιο βοήθημα.