Να ολοκληρώνεις τις δουλειές σου χωρίς το άγχος του «τέλειου»

Πόσες φορές έχουμε αφήσει υποχρεώσεις στην άκρη είτε γιατί έχουμε χάσει το κίνητρό μας είτε γιατί νιώθουμε πως ό, τι έχουμε κάνει δεν είναι αρκετά καλό; Παρατηρούμε την ψυχολογία μας να πέφτει, διότι ακόμη κι υποσυνείδητα απομακρυνόμαστε ολοένα και πιο πολύ από το συναίσθημα της ικανοποίησης με τον εαυτό μας και την πρόοδό μας. Ωστόσο δε χρειάζεται να κυνηγάμε το δέκα ή το είκοσι, αλλά να είμαστε ευχαριστημένοι που βγάλαμε εις πέρας μια εργασία ή μια υποχρέωση στη δουλειά, δίχως να τα παρατήσουμε! Να οδηγούμαστε, λοιπόν, στην ολοκλήρωση κι όχι στην τελειοποίηση. Έτσι κι αλλιώς το «τέλειο» όχι μόνο είναι σχετικό, αλλά κι άπιαστο, διότι ποτέ δεν είμαστε εκατό τοις εκατό ικανοποιημένοι όταν επιδιώκουμε την τελειότητα.

Είμαστε εξαρτημένοι της τελειομανίας στοχεύοντας την κορυφή, ενώ καλά-καλά δεν έχουμε ξεκινήσει. Δεν κατανοούμε πως ένα μικρό βήμα, μπορεί να αποτελέσει το κίνητρο για να προχωρήσουμε ή να κάνουμε κάτι μεγαλύτερο. Ο φαύλος κύκλος στον οποίο μπλέκουν οι τελειομανείς δεν τους αφήνει ποτέ να χαρούν ή να απολαύσουν μία τους νίκη, διότι πιστεύουν ότι μπορούσαν και καλύτερα. Ξεχνούν πως και μόνο, που μπήκαν στη διαδικασία να παλέψουν και να τελειώσουν μέσα σε ένα συγκεκριμένο χρονικό πλαίσιο μια υποχρέωση είναι από μόνο του ένα επίτευγμα. Η ουσία δεν κρύβεται στις μεγαλειώδεις νίκες.

Λειτουργώντας υπό πίεση πολλές φορές, νιώθουμε πως χάνουμε την όρεξή μας και το άγχος μάς κατακλύζει μην μπορώντας να συγκεντρωθούμε. Οι δύσκολες συνθήκες του εργασιακού ή πανεπιστημιακού περιβάλλοντος τονώνουν το ανικανοποίητο αίσθημα κι ο ανταγωνισμός μειώνει την αυτοπεποίθησή μας. Και κατά βάθος, μπορεί να ανακουφιζόμαστε στιγμιαία όταν αφήνουμε κάτι στην άκρη σκεπτόμενοι ότι γλιτώσαμε από έξτρα κόπο, αλλά κάνουμε μεγαλύτερο κακό στον εαυτό μας παρασύροντάς τον στην ευκολία της αποφυγής. Είναι προτιμότερο να φέρνουμε κάτι εις πέρας και να μπορούμε να πούμε ότι κάναμε ό,τι μπορούσαμε από το να το αφήσουμε και να νιώθουμε ακόμα χειρότερα με τον εαυτό μας. Πάντοτε βγαίνεις κερδισμένος έχοντας μάθει μια καινούργια πληροφορία ή λαμβάνοντας υπόψιν τα σχόλια και την κριτική. Μέσα από αυτά βελτιωνόμαστε κι εξελισσόμαστε.

Κάποιοι τρόποι για να μάθουμε να ολοκληρώνουμε διάφορα έργα είναι η δημιουργία λίστας κι η επιβράβευση. Φτιάχνοντας λίστες, έχουμε σημειωμένα όσα πρέπει να εκτελέσουμε έχοντας τη δυνατότητα να τα σβήνουμε κατά την ολοκλήρωσή τους – πιστέψτε με, είναι από τα καλύτερα συναισθήματα να μπορείς να σβήνεις ή και να μουτζουρώνεις κάτι που έχεις ολοκληρώσει. Ο καθένας επίσης έχει τον δικό του τρόπο να φτιάχνει λίστες, άλλοι παίζουν με χρώματα, άλλοι με σχήματα. Όταν υπάρχουν καταγεγραμμένα όσα πρέπει να εκτελεστούν, τότε αυτομάτως κι ο εγκέφαλος μπαίνει σ’ ένα οργανωτικό mood.

Η επιβράβευση μπορεί να επέλθει μέσα από μια έξοδο, ένα ωραία γεύμα ή κι ακόμη μια εκδρομή. Θέτοντας στόχους βοηθούν κάλλιστα να μη χάνουμε το κίνητρό μας και να ελαχιστοποιούμε το άγχος και τη βαρεμάρα μας. Δεν είναι αποκλειστικές αυτές οι προτάσεις, αλλά σίγουρα βοηθάει πολύ μια όμορφη συνάντηση με φίλους. Το να κάθεσαι πάνω από μια ώρα μπροστά από μια οθόνη ή ένα χαρτί δε βοηθάει καθόλου και σύμφωνα με ειδικούς είναι σημαντικό να κάνουμε συχνά διαλείμματα. Επιστήμονες επισημαίνουν πως ο εγκέφαλος δε μπορεί να μείνει συγκεντρωμένος σε κάτι για πάνω από σαρανταπέντε λεπτά. Θέτοντας μικρούς στόχους, όπως παραδείγματος χάρη να κάτσεις να ασχοληθείς με ένα ζήτημα για είκοσι λεπτά, αποδεικνύεται πολύ πιο αποδοτικό από το να παιδεύεσαι να βρεις όρεξη κι ιδέες πάνω από μία ώρα. Φυσικά, ας μην ξεχνάμε πως ο καθένας έχει τον δικό του προσωπικό τρόπο που λειτουργεί οπότε είναι σημαντικό ο καθένας να βρει ένα στιλ που του ταιριάζει και τον βοηθάει να συγκεντρώνεται.

Χρειάζεται να μάθουμε να επαινούμε τον εαυτό μας ακόμα κι αν το αποτέλεσμα δεν ήταν ακριβώς όπως το περιμέναμε. Διάφορες συνθήκες μπορεί να επηρεάσουν την εξέλιξη μιας διαδικασίας, όμως η εξισορρόπηση των καταστάσεων είναι μέρος τη ζωής – αν όχι, το ίδιο το νόημά της. Μαθαίνουμε να δουλεύουμε κάτω από δυσκολίες και προπαντός να μην πιέζουμε τον εαυτό μας σε εξευτελιστικό βαθμό. Φυσικά, υπάρχουν κι εκείνες οι περιπτώσεις που αναγκαζόμαστε να δράσουμε έντονα καταπονώντας ψυχοσωματικά τον εαυτό μας, πέραν τούτου όμως δεν είμαστε μηχανές. Απλώς η κοινωνία μας δεν έχει μάθει να λειτουργεί με τρόπο που να σέβεται τον άνθρωπο, τον εγκέφαλο, το σώμα του και την ψυχική υγεία του.

Η ικανοποίηση επέρχεται όταν ακούμε εκείνη τη φωνούλα μέσα μας, που λέει πως τα καταφέραμε. Μπορείς να κάνεις πολλά πράγματα για να φτιάξεις τον χώρο εργασίας σου ή να αναθεωρήσεις ολοκληρωτικά για ορισμένες συνήθειές σου και τρόπο σκέψης. Δεν χρειάζεται να είσαι τέλειος, αλλά ένας άνθρωπος με κριτικό πνεύμα, καλλιέργεια και προσωπικό στιλ. Να μην υπεραναλύεις και να μην αναλώνεσαι στο τι λένε οι γύρω σου, διότι κατά βάθος κι εκείνοι τα ίδια θέματα με σένα έχουν, απλώς άλλοι το δείχνουν κι άλλοι ξέρουν να το κρύβουν καλά.

Κάθε τι έχει αρχή, μέση και τέλος. Κάθε εργασία μπορεί να σού προκαλεί άγχος, αλλά δεν κρατάει για πάντα. Είναι μια πράξη, που πρέπει να έρθει εις πέρας και σε προκαλεί να την αντιμετωπίσεις. Είσαι άνθρωπος, που νοιάζεται για τη δουλειά του και θα ήταν ανησυχητικό εάν δε σε ενδιέφερε τίποτα. Κάτι που μερικές φορές ξεχνάμε είναι πως η ζωή δεν είναι μόνο νούμερα και κατεβατά σελίδων. Δεν πρέπει να αναλωνόμαστε σε μία και μόνο υποχρέωση ξεχνώντας ότι έχουμε τη ζωή μας παραμελημένη. Όλα απαιτούν οργάνωση. Δεν υπάρχει κανένα μέτρο σύγκρισης, ούτε σωστό ή λάθος. Η προσωπική ικανοποίηση είναι ένα από τα καλύτερα δώρα που μπορούμε να κάνουμε στον εαυτό μας κι είναι κρίμα να την αναβάλλουμε αφήνοντας την άμεση κι έμμεση κριτική να μάς ελέγχει.