Ο έρωτας είναι ένα μυστικό για δύο

Εμείς οι άνθρωποι, τούτα τα πλάσματα που κάθε μέρα αλληλεπιδρούμε με άλλα, που δημιουργούμε αντίλογο στον διάλογο και που εισπνέουμε τον ίδιο αέρα, εκπνέοντας διαφορετική αύρα, κάποιες φορές –αν όχι όλες– θεωρούμε ότι γνωρίζουμε τα πάντα, για τα πάντα, όσον αφορά τον έρωτα.

Μερικές φορές κιόλας, καταλήγουμε να πληγώνουμε με τα λόγια μας τον άλλον, διότι μας ξεφεύγουν πολλά και μάλιστα αφιλτράριστα. Η αλήθεια μπορεί να πληγώσει, αλλά δεν υπάρχει αλήθεια και ψέμα στον έρωτα. Όταν ο φίλος σου ερωτευτεί, θα ερωτευτείς κι εσύ μαζί του. Έχει το δικαίωμα, όπως το ‘χουμε κι όλοι μας. Δεν επιλέγουμε εμείς το ταίρι του άλλου. Και δυστυχώς δεν μπαίνουμε στη διαδικασία να συνειδητοποιήσουμε ότι εκείνο που ξεχωρίζει τον έναν απ’ τον άλλον είναι απλώς η προσωπικότητά. Διότι δυο όμορφα γαλάζια μάτια μπορεί να κρύβουν το απόλυτο κενό, ενώ δύο συνηθισμένα καστανά, μπορεί να σου φανερώνουν ολόκληρους κόσμους. Κι εδώ ρωτώ, στη λαϊκιστή, ποιος είσαι εσύ για να αποφασίσεις ποιος ταιριάζει με ποιον;

Τα μάτια του καθενός κρύβουν μοναδικές αλήθειες. Κανείς δεν είναι σε θέση να τις γνωρίζει, παρά μόνο αν σε αφήσει. Και ποτέ κανείς δεν επινόησε κάποια θεωρία που να εξηγεί γιατί συγκεκριμένοι άνθρωποι ταιριάζουν με άλλους συγκεκριμένους. Είτε με μαθηματική ακρίβεια είτε με σαιξπηρικό λόγο, η χημεία μεταξύ δύο ανθρώπων που ποθούν ο ένας τον άλλον δε θα μπορέσει να εξηγηθεί ποτέ από έναν τρίτο. Κι υπάρχουν ακόμη τόσοι χιλιάδες λόγοι που ο τρίτος ποτέ δε θα μάθει.

Ο έρωτας είναι, αν όχι το πιο όμορφο συναίσθημα, σίγουρα ένα απ’ τα πιο αληθινά και ξεχωριστά. Γεννιέται αναπάντεχα, όταν οι ματιές σας συναντηθούν. Ή μόλις τα σώματά σας ηλεκτριστούν, τυχαία. Είναι μαγνητικές δυνάμεις, που δεν αποκλίνουν. Είναι ένα κύμα, που σκάει στην ακτή κι απλώνεται. Είναι μια σταγόνα βροχής, που προσγειώνεται απαλά στο χιόνι κι εκείνο λιώνει απ’ τη θέρμη του αγγίγματός σας. Είναι μια αλήθεια, που ένας τρίτος δεν μπορεί να ξέρει.

Η πρώτη εντύπωση δίνεται απ’ την εμφάνιση. Μα το γεγονός πως κάποιος προσέχει την εικόνα του δε σημαίνει ότι αυτό που κρύβεται μέσα του είναι το ίδιο εντυπωσιακό. Ή, αντίστοιχα, οι ατέλειες μιας εμφάνισης δε συνάδουν με την εσωτερική όψη. Σε ένα παζλ διαφορετικά κομμάτια συνδέονται για να δημιουργήσουν μια εικόνα, έναν πίνακα ζωγραφικής ή ένα πορτραίτο. Καθώς κοιτάς τα μικρά κομμάτια με τις ποικίλες αποχρώσεις και τα διαφορετικά σχήματα, αναρωτιέσαι πώς το τελικό αποτέλεσμα που σου δίνεται, είναι δυνατόν να δημιουργηθεί. Έτσι ακριβώς, όπως με υπομονή θα ταιριάξεις τα ανόμοια σχήματα, δίνοντας ζωή σε ένα ομοιόμορφο τοπίο, έτσι κι όταν θα γνωρίσεις και θα αλληλεπιδράσεις με το άτομο του οποίου το βλέμμα σε τράβηξε, τότε θα εντυπωσιαστείς με την ευκολία που θα ταιριάξετε τα κομμάτια του δικού σας παζλ. Και τότε θα καταλάβεις πως μια εντυπωσιακή εμφάνιση δε θα υπερνικήσει ποτέ μια μεστή προσωπικότητα. Κι άσε τον τρίτο να ψάχνει τα κομμάτια του δικού του σπασμένου παζλ.

Ο έρωτας δεν κοιτάει, παρά μόνο εστιάζει σε δύο μάτια. Είναι ένα μυστικό μεταξύ δύο ανθρώπων. Ένας θησαυρός, που το κλειδί του είναι κρυμμένο καλά. Είναι χρυσός, μα ο τρίτος βλέπει μόνο σίδερα. Είναι μια μουσική, μα ο τρίτος ακούει μονάχα μια βαβούρα. Ο τρίτος δε θα δει ποτέ αυτό που κοιτάζεις εσύ. Τα τείχη του μυαλού του θα καλύπτουν και την παραμικρή ηλιαχτίδα φωτός που θα εισέρχεται και θα αντανακλάται στο κενό. Δε θα έχει την τύχη να ζήσει τον δικό σου αμοιβαίο και τρυφερό έρωτα. Γιατί για τον τρίτο δεν υπάρχει ο έρωτας. Υπάρχει η επιφανειακή διασκέδαση. Δεν αφήνει τον εαυτό του να βρει τον δικό του θησαυρό μέσα σε όλα τα βλέμματα.  Γιατί ψάχνει το όμοιο μέσα στην ανόμοια μάζα, φοβούμενος να αποκαλυφθεί.

Αν το χαμόγελό του φωτίζει όταν τον κοιτάς, αν οι ματιές σας συναντιούνται όταν του μιλάς, αν οι χροιές σας συγχρονίζονται όταν του γελάς, αν η φωνή του είναι απαλή όταν τον ακουμπάς, τότε κράτησε την αλήθεια για τον εαυτό σου κι άσε τον κάθε τρίτο να καταλάβει πως όλα είναι ένα ψέμα.