Ο έρωτας δεν παλιώνει, δε φθείρεται, δεν αλλάζει στα χρόνια

Η ιστορία του Έρωτα και της Ψυχής· σύμφωνα με τη μυθολογία, η Αφροδίτη ζήλευε πολύ την ομορφιά της Ψυχής. Έτσι διέταξε τον γιο της, τον θεό Έρωτα να μην αφήσει κανέναν άντρα να την ερωτευτεί. Χωρίς όμως να υπολογίσει πως κι ο ίδιος μπορεί να την ερωτευόταν. Έπεσε ο ίδιος στο γλυκό παιχνίδι του, πληγώθηκε από τα βέλη του και ερωτεύτηκε την όμορφη Ψυχή. Αν όλα δεν ξεκινούν από την ψυχή τότε από πού; Το κάψιμο στα σωθικά που σου κόβονται τα πόδια κι η ανάσα. Που ακούς την καρδιά σου να χτυπά και νιώθεις πως θα πεταχτεί στον τοίχο και θα γίνει ταπετσαρία. Ο έρωτας είναι αναγκαίος, είναι ζωτικής σημασίας, είναι ο λόγος που υπάρχει η αίσθηση της όρασης και της αφής.

Ο έρωτας έχει πολλές μορφές· υπάρχει ο αμοιβαίος, ο απωθημένος, ο μονόπλευρος, ο τελειωμένος. Δεν υπάρχει όμως παλιός και καινούργιος. Πάντα η διαχρονική μορφή του αιωρούνταν και κάρφωνε τους ανθρώπους. Μονάχα οι συνθήκες πάντοτε είναι διαφορετικές. Οι κανόνες, τα στερεότυπα, οι τάξεις είναι εκείνα, που δυστυχώς διαμορφώνουν την άποψη που υπάρχει για εκείνον. Τον έχουμε ισοπεδώσει. Κάθεται σε μια γωνιά κι απορεί πού έχει πάει λάθος εκείνη η κοινωνία που άλλοτε έγραφε τραγούδια για εκείνον και τώρα τον καταστρέφει, καίει την ιδέα του και την παρουσία του.

Ξέρει ο ίδιος πως είναι ιδιότροπος και περίπλοκος. Αλλά του αρέσει, γιατί εμπνέεται από την ποικιλομορφία του ανθρώπινου είδους και τα όμορφα, παράξενα μυαλά που υπάρχουν σε αυτόν τον πλανήτη. Κάνει διαφορετικούς συνδυασμούς, αποτυγχάνει ή παίρνει βραβεία. Πειραματίζεται κι ύστερα τρώει τα μούτρα του. Γιατί αν και θεός, ξέρεις πώς είναι ο έρωτας. Και κάνει κι εκείνος λάθη. Μαθαίνει όμως, μέσα από αυτά. Κι αν γουστάρει τα επαναλαμβάνει, επιστρέφει σε συνθήκες τοξικές ή προχωράει ψάχνοντας κάτι άλλο που θα του κινήσει το ενδιαφέρον. Δε φοβάται. Ρισκάρει γιατί ξέρει πως η ζωή των θνητών είναι μικρή, οπότε πρέπει να τη ζήσει στο έπακρο. Γλιστράει, κάνει κωλοτούμπες στα δάκρυα ή καίγεται από την πυρά συναισθημάτων πάθους κι έντασης. Στο τέλος της ημέρας ξαπλώνει στο κρεβάτι του και χαμογελώντας σκαρώνει τι θα φέρει η επόμενη μέρα.

Η ψυχή είναι παραδομένη στα παιχνίδια του πάθους της. Χορεύει στο ρυθμό, που εκείνο την προκαλεί να κινηθεί κι μαζί δημιουργούν ένα μαγνητικό πεδίο, που καμία πραγματικότητα, καμία λογική δεν μπορεί να καταρρίψει. Η περιέργειά της την κάνει να ψάχνει. Το μυαλό της δε δέχεται κάτι λιγότερο από το τέλειο που τής προσφέρει η φαντασία του έρωτα και της λάμψης του. Η ψυχή δε νοιάζεται για φύλα και εθνικότητες. Ερωτεύεται το ταίρι που το σύμπαν έμελλε να της γνωρίσει. Παγιδευμένη σε μια κοινωνία που δεν ξέρει τι σημαίνει να νιώθεις έχει χάσει την αξία της. Έχει βγάλει τα ρούχα της και περιπλανιέται αφήνοντας τον κόσμο να τη χλευάζει γι’ αυτό που είναι. Πέφτει στην αγκαλιά του Μορφέα και περιμένει εκείνο το φιλί που θα την κάνει να ξανανιώσει.

Ο έρωτας μακριά της δεν μπορεί. Ψάχνει με κάθε τρόπο να τη βρει. Επιμένει κι υπομένει σε καταστάσεις, ξέρει πως ήταν καρμική αυτή τους η γνωριμία, διότι τι πιο σαγηνευτικό και ρομαντικό από το απαγορευμένο. Τι πιο αληθινό μα συνάμα λυρικό από εκείνο που θέλεις να έχεις σφιχτά στην αγκαλιά σου. Αντιστέκεται στα καθεστώτα της κοινωνίας και διεκδικεί τα δικαιώματά του. Φωνάζει πόσο την αγαπάει κι εκείνη βλέπει στα όνειρά της τη μορφή του. Δεν υπάρχει σωστό και λάθος στον έρωτα. Δεν υπάρχει άσπρο και μαύρο. 

Ο έρωτας δεν είναι τεχνολογία. Δεν εξελίσσεται. Όσα χρόνια κι αν περάσουν η μορφή του θα είναι ίδια κι απαράλλαχτη. Η διαχρονική του αξία θα ταλαιπωρεί κοινωνίες που δεν μπορούν να καταλάβουν την άμοιρη ψυχή και τις ανάγκες της. Ακόμα κι η Γη να εξαφανιστεί, η αύρα του,θα περιπλανιέται στο σύμπαν ψάχνοντας έδαφος,να στεριώσει.

Ως τότε, ο έρωτας είναι εδώ για να μείνει. Θα ταξιδεύει σε χώρες και θάλασσες και θα γράφει κάθε μέρα μια νέα ιστορία. Θα σμίγει ανθρώπους και θα χωρίζει εκείνους που δεν μπορούν να αντέξουν τη δύναμή του. Θα κάνει λάθη και θα συγχωρεί. Θα εκνευρίζεται και θα χαίρεται. Θα φιλάει την ψυχή μας για να δώσει νέο χτύπο στην καρδιά μας. Το μόνο, που μάς ζητάει είναι ένα θερμό καλωσόρισμα.