Οι πιο όμορφες στιγμές μετά τις φάσεις που δεν τα παράτησες

Το νόημα της ζωής είναι ότι δεν έχει νόημα. Αν έπρεπε ντε και καλά να ισχυριστούμε πως για κάποιο λόγο είμαστε όλοι εδώ, θα λέγαμε πως είναι για εκείνες τις μικρές χαρές. Εκείνα τα απλά, καθημερινά πράγματα στα οποία μπορεί να κρύβεται η ευτυχία ενός ολόκληρου πλανήτη, κάπου δισεκατομμύρια έτη φωτός μακριά μας λίγο πριν επιλέξει τη δική του καταστροφή.

Μπορεί να μη σε κάνει χαρούμενο να διαβάζεις όλη μέρα ή μπορεί να βαριέσαι που είσαι μπροστά από έναν υπολογιστή δίχως λόγο κι αιτία. Όμως εκείνη η στιγμή που γυρνάς σπίτι και τρως το φαγητό σου; Ή που μιλάς με τον καλύτερό σου φίλο; Που κανονίζετε μια βραδινή έξοδο ή έναν καφέ; Αυτό δε σε κάνει χαρούμενο;

Όμορφη στιγμή τότε που παίρνεις το πτυχίο σου ή βγαίνεις εκείνο το ραντεβού για το οποίο είχες πολύ άγχος. Που σου στέλνει μήνυμα η ξαδέρφη ή που μαθαίνεις πως παντρεύεται ένας συμμαθητής. Μέσα στη μουντίλα της ημέρας, αν μπορούσα να επιβληθώ θα έλεγα πως «πρέπει» να αφήνεις τον εαυτό σου να χαίρεται και λίγο. Να γελάει, να μιλάει με τους φίλους, τους γονείς, με τον γείτονα και το παιδί που συναντάς τυχαία στο περίπτερο –χωρίς απαραίτητα να θυμάσαι πού το ξέρεις.

Να ξυπνάς και να ανυπομονείς να πάρεις τον καφέ σου. Να χαλαρώνεις δευτερόλεπτα πριν ξεκινήσει το μάθημα και δεν πειράζει αν δεν έχεις και πολλή όρεξη. Ποιος σε αναγκάζει να δείχνει πάντοτε το ορεξόμετρό σου κόκκινο της φωτιάς; Να κάνεις διαλείμματα και να επιβραβεύεις τον εαυτό σου. Να μιλάς με του φίλους σου. Να παραδέχεσαι ότι βαριέσαι, ότι νυστάζεις, ότι είσαι κουρασμένος, ότι είσαι στενοχωρημένος, ότι είσαι «αυτό το κάτι που θέλω». Το πιάνεις;

Και κάπου εδώ θα έρθεις να μου πεις «εσύ ωραία τα λες αλλά πόσες πιθανότητες υπάρχουν να μη με επηρεάσουν οι εξωτερικές συνθήκες και να με αναγκάσουν να τα κάνω όλα, μέσα και έξω, άνω-κάτω;». Θα σου πω πως έχεις δίκιο και πολλά πράγματα δεν περνούν από το χέρι μας. Αλλά αν εσύ μπορείς να κάνεις κάτι για να ομορφύνει έστω και λίγο η μέρα σου, κάνε το και θα με θυμηθείς. Μια βόλτα θα είναι αυτό; Ένας αυθόρμητος καφές; Ένα σκρατς και 5 στήλες τους τζόκερ; Μπορεί και να είναι μια ξάπλα στο κρεβάτι, δίχως να κάνεις τίποτα. Δε θα κρίνω εγώ τι θα κάνεις εσύ

Οι πιο όμορφες στιγμές έρχονται ύστερα από εκείνες τις καταιγίδες, τις φάσεις που δεν τα παράτησες. Μέσα σε αυτές όμως υπάρχουν και στιγμές αδράνειας, σημεία που δεν τα αγγίζει το νερό, εκείνη η μυρωδιά που σε κάνει να έρχεσαι πιο κοντά με τη φύση. Μέσα σε μια καταιγίδα μπορείς να βρεις και μια ηλιαχτίδα χαμένη και ν’ αναρωτιέται γιατί υπάρχει εκεί.

Μην περιμένεις μεγαλεία γιατί αυτά είναι που μπορεί να σε απογοητεύσουν. Τα απλά πράγματα δεν πλήγωσαν ποτέ κανέναν. Εμείς τα κάνουμε περίπλοκα κι ύστερα πέφτουμε με τα μούτρα στην άβυσσο της υπερανάλυσης έως ότου να έρθει που θα μπαίνει μια τάξη στις σκέψεις μας, σαν κι αυτή που μου ήρθε εμένα τώρα.

«Λίγο κρασί, λίγο θάλασσα και τʼ αμόρε μου», μια παραλλαγή σ’ αυτό που τραγούδησε η Μαρινέλλα, και καλό θα ήταν αυτό το «λίγο» που τραγουδάει, να γίνει το δικό μας απλοϊκό «πολύ».