Όταν δεν ταιριάζετε σε τίποτα και το ξέρεις

Ο ενθουσιασμός μας όταν γνωρίζουμε ένα όμορφα «ενδιαφέρον» άτομο, θολώνει την πραγματικότητα. Αρχίζουμε να γράφουμε σενάρια για το πρώτο ραντεβού, το πρώτο φιλί ή ακόμη και για το πως θα ήταν η πρώτη μας φορά με εκείνον. Ακούμε τραγούδια και τα συνδέουμε με το πρόσωπο και τα μάτια του, παρατηρούμε ζευγαράκια στο δρόμο πιασμένα χέρι-χέρι και κρυφογελάμε, γιατί σε λίγο καιρό «θα είμαστε κι εμείς ένα από αυτά». Κάπου εκεί είναι που αρχίζουμε να χάνουμε την μπάλα, όμως εμάς δεν μας πτοεί, γιατί «βρήκαμε τον άνθρωπό μας» και κρατάει την μπάλα στα χέρια του.

Η αναπάντεχη γνωριμία μεταξύ δυο ανθρώπων σπάνια διατηρείται σε λογικά πλαίσια. Σχεδόν πάντοτε ο ένας από τους δύο θα πέσει με τα μούτρα, ενώ ο άλλος ίσως να θέλει λίγο περισσότερο χρόνο ή και καθόλου. Δεν είναι πάντοτε το ενδιαφέρον αμοιβαίο κι είναι κάτι, που το γνωρίζουμε όλοι πολύ καλά. Πριν καταλήξουμε σε αυτό το συμπέρασμα όμως, βρισκόμαστε στο στάδιο πριν την επόμενη και πιο ουσιαστική σας συνάντηση. Εκεί είναι που όλα σου τα όνειρα θα γίνουν πραγματικότητα, που θα σου πιάσει το χέρι και θα σε αρπάξει στην αγκαλιά του και θα σου πει πως σε περίμενε όλη του τη ζωή. Ή όχι ακριβώς.

Εμφανίζεται μπροστά σου και ψάχνεις λόγια να βρεις για να τον εντυπωσιάσεις. Ξαναβλέπεις εκείνα τα ονειρικά μάτια, που λίγο σου πήρε να τα ερωτευτείς και που κάθε στίχο τον αφιέρωνες σε εκείνα. Μέχρι που όλα αρχίζουν να ξεθολώνουν. Ψάχνετε να βρείτε θέματα να συζητήσετε και κολλάτε. Πιάνετε ένα θέμα και προσπαθείτε ανεπιτυχώς να το αναπτύξετε, ξεχειλώνοντάς το. Υπάρχει σιωπή, αλλά όχι εκείνη η κραυγαλέα, που δε χρειάζεται να ειπωθεί τίποτα για να τα πείτε όλα. Αρχίζεις να κουράζεσαι, να αναστενάζεις όσο προσπαθεί να βρει κάτι άλλο να σου πει, να σε κομπλιμεντάρει ή να σε ξεφορτωθεί. Αν δεν το έχεις κάνει ήδη εσύ. Κοινό σημείο αναφοράς δεν υπάρχει κι εκεί όλα για σένα τελειώνουν.

Όταν είμαστε μικροί οι έρωτες φαίνονται στα μάτια μας πολύ μεγαλειώδεις. Νιώθουμε αυτόν τον ανεξήγητο ενθουσιασμό, που κατακλύζει τα σωθικά μας και αναρωτιόμαστε γιατί έχουμε χάσει την όρεξη και τον ύπνο μας. Η καψούρα μας συνοδεύει όλα τα χρόνια της ζωής μας, με λίγο διαφορετικές, πιο ώριμες μορφές. Και προπαντός, όταν είμαστε μικροί η εμφάνιση παίζει αποκλειστικό ρόλο. Όσο μεγαλώνουμε όμως έχουμε και διαφορετικές, πιο μεστές ανάγκες. Συνειδητοποιούμε πως μια όμορφη εμφάνιση μπορεί να κρύβει μια κενή, μια μέτρια προσωπικότητα για τα δικά μας γούστα. Ή μπορεί να κρύβει έναν άνθρωπο, που ενώ μπορεί να έχει όλη τη μόρφωση και τους καλύτερους τρόπους του κόσμου, απλώς να μην ταιριάζει με το δικό μας ταμπεραμέντο.

Έτσι κι αλλιώς με τη μία φορά, που γνώρισες έναν άνθρωπο δεν μπορείς να έχεις μια εμπεριστατωμένη εικόνα του. Πώς γυρνάς και λες πως έχεις καψουρευτεί; Δε μιλάω καν για έρωτα, διότι είμαστε πολύ μακριά από αυτό το θέμα. Άλλο που λέμε, ότι ερωτευόμαστε μάτια, χαμόγελα και λόγια ή που μιλάμε για έρωτα με την πρώτη ματιά. Η πραγματική καψούρα δεν είναι επιφανειακή και η καύλα εμβαθύνει σε κόσμους, που δεν είχες ποτέ ιδέα πως υπάρχουν. Κατ΄ εξακολούθηση, ο έρωτας εμφανίζεται σαν κομήτης και σκορπάει σε χίλια κομμάτια την ύλη του για να την πάρετε και να την επεξεργαστείτε όπως εσείς θέλετε.

Κι εκεί λοιπόν, προς το τέλος του πολλά υποσχόμενου ραντεβού, παίρνει ο καθένας το δρόμο του και σε τρώει όλο αυτό γιατί σπάει η όμορφη φούσκα που είχες φτιάξει στο μυαλό σου. Κοιτάς τα ζευγαράκια κι αποστρέφεις το βλέμμα. Το μέσα σου κατανοεί απόλυτα την κατάσταση, που δεν πρόκειται να προχωρήσει ούτε μία στο εκατομμύριο. Ήταν όμορφο, όσο κράτησε, εκείνο το παραμυθάκι που σου έκανε συντροφιά τα μοναχικά βράδια. Όλοι μας χρειαζόμαστε μια καψούρα ή έναν ενθουσιασμό για να ακουμπάμε απαλά τον ώμο μας ύστερα από μια δύσκολη μέρα ή για να μας δίνει κουράγιο όταν έχουμε να παραδώσουμε μια πολύ σημαντική δουλειά. Είναι εξίσου σημαντικό όμως, να μην αφήνουμε τον εαυτό μας να ανεβαίνει πολύ ψηλά σε μήκη και πλάτη, που δεν έχει εξερευνήσει δίχως μια λογική καθοδήγηση, διότι η πτώση θα είναι απότομη και δυσάρεστη. Λέμε ναι στις εμπειρίες, αλλά όχι στην αφέλεια και την απόγνωση.

Είναι φυσιολογικό μέσα σε μια ζωή, που φέρνει συνεχώς σκαμπανεβάσματα και που δε μας αφήνει ούτε λεπτό να ηρεμήσουμε, να έχουμε την ανάγκη από κάτι διαφορετικό. Κάτι που θα δώσει χρώμα στη ζωή μας και στη σκέψη του θα ηρεμεί το είναι μας. Το μυαλό μας παίρνει καταστάσεις και τις μεταπλάθει όπως εκείνου του αρέσει και το βολεύει αναλόγως με τη φάση στην οποία βρισκόμαστε. Έτσι λοιπόν, είναι πολύ πιο πιθανό ύστερα από πολύ καιρό στον κόσμο των single να νιώσουμε την ανάγκη να ζήσουμε έναν νέο έρωτα. Είτε αποβεί πραγματικός ή όχι. Επιλέγουμε το ερωτικό δράμα για να αποφεύγουμε το δράμα της ζωής μας. Και φτου κι απ’ την αρχή όταν ο άλλος δε μας βγαίνει καλός.

Είναι μοιραία η κατάσταση όταν ξέρεις πως δεν ταιριάζετε. Θέλεις με ένα μαγικό τρόπο, να τον κάνεις όπως τον είχες φανταστεί, αλλά τι νόημα θα είχε αν όλα ήταν όπως τα θέλαμε; Απογοητεύεσαι που η πρώτη ανάμνηση, που έχεις από εκείνον τον άνθρωπο θα είναι για πάντα απλώς μια όμορφη εντύπωση που σου έκανε η εμφάνισή του. Και που το πρώτο σας και τελευταίο ραντεβού δε θα οδηγούσε ούτε στο πρώτο σας φιλί, ούτε στην πρώτη σας φορά. Έφταιξες που παράβλεψες την πραγματικότητα μπρος στο φανταστικό κόσμο, που έχουμε μάθει από μικροί να χτίζουμε. Όχι την πραγματικότητα του κόσμου στον οποίο δεν ταριάζετε, αλλά εκείνη που προσπέρασες γιατί νόμιζες πως ήξερες με τι έχεις να κάνεις. Ένα μάθημα από τα πολλά είναι κι αυτό. 

Όπως και να ‘χει, όλα είναι εμπειρίες και μέσα από αυτές μαθαίνουμε καλύτερα τον εαυτό μας και τους ανθρώπους που έχουν την ικανότητα να μείνουν στη ζωή μας. Σημασία έχει να βρεις κάποιον που να είναι στο ίδιο μήκος κύματος με σένα. Και τα χρώματά σας θα διαχέονται, δημιουργώντας το πιο όμορφο ουράνιο τόξο.