Τίποτα πιο δυνατό από ένα old fashioned φάσωμα

Γυρνάς σπίτι από ξέφρενο γλέντι, ξαπλώνεις στο κρεβάτι σου και σκάει ένα χαμόγελο από την ανατολή ως τη δύση. Όχι όμως, δεν ερωτεύτηκες. Απλώς φασώθηκες και γούσταρες. Είναι κι αυτές οι «φάσεις», που δε μας γεμίζουν όλη τη ζωή μας, αλλά κάνουν κάποιες στιγμές μας πιο ζωντανές, γαμάτες και παθιασμένες. Γιατί, κακά τα ψέματα, όλοι χρειαζόμαστε το ερωτικό πάθος στη ζωή μας. Άλλοι το βρίσκουν και το κρατάνε, ενώ άλλοι το ψάχνουν κάθε νύχτα σε άλλη αγκαλιά.

Για να καταλαβαινόμαστε όμως, ως φάσωμα ορίζουμε τα φιλιά, το χούφτωμα χωρίς απαραίτητα να εννοούμε κάτι περισσότερο. Κάποιοι πιστεύουν -κι ελπίζουν– πως ακόμη κι η συζήτηση θεωρείται ως είδος φασώματος (αν το έχετε με το λέγειν παιδί μου, φασωθείτε κάνοντας χρονική αντικατάσταση του ρήματος γαμέω-ω). Τα φιλιά αποτελούν μεγάλο μέρος της φάσης, καθώς προετοιμάζουν το έδαφος για το επόμενο στάδιο, στο οποίο είναι πιθανόν να προχωρήσετε. Από πάντα, όταν κάποιος λέμε ότι «φασώθηκε», εννοούμε ότι έδωσε πόνο στο φιλί, στο άγγιγμα κι σε ό, τι άλλο προκύψει.

Το «φάσωμα» αποτελεί μια διάλεκτο, που κάπως μαγικά τη μιλούν δυο άγνωστοι– ή και γνωστοί. Είναι κάτι τελείως αγνό, ανθρώπινο και διασκεδαστικό. Ήταν και θα είναι μέρος των πρώτων εφηβικών «παιχνιδιών», η ποίηση των νέων κι η νοσταλγία των μεγάλων. Εκείνα τα δευτερόλεπτα, που υπάρχετε μονάχα εσείς, είτε βρίσκεστε σε κλαμπ με δυνατή μουσική είτε σε ένα αμάξι, δίπλα στις ράγες του τρένου είναι για εσάς η στιγμή, που παγώνει ο χρόνος, που στοχεύετε το βέλος προς τη θάλασσα και σηκώνετε την άγκυρα για να χαθείτε στον ορίζοντα.

Στην πάροδο του χρόνου όμως, η έννοια του «φασώματος» έχει πάρει πολλές διαφορετικές διαστάσεις. Παλαιότερα έκρυβε ένα μυστήριο, οι έφηβοι το απολάμβαναν αγνά και για εκείνους ήταν μια γαμάτη ζαβολιά. Σήμερα ωστόσο, δεν αποτελεί μια κρυφή επιθυμία των εφήβων, αλλά μια διασκεδαστική πράξη όλων των ανθρώπων. Δε χρειάζεται, να κρύβεσαι πίσω από τοίχους και να κανονίζεις μέρα κι ώρα για να φασωθείς. Ίσως για κάποιους να έχει γίνει λίγο ρηχό, να έχει χαθεί η αξία του όπως και του έρωτα. Αποτελεί ακόμη όμως μια παιχνιδιάρικη φάση, που σε ταρακουνάει σαν σεισμός.

Το λεξιλόγιο της φάσης έχει διευρυνθεί τα τελευταία χρόνια. Εκτός από το «φασώνομαι», υπάρχει το «μπαλαμουτιάζω» (και το μπαλαμούτιασμα), το «αλληλοχούφτωμα» και το «καβλαντίζω». Το τελευταίο ίσως να είναι η ακριβέστερη, πιο ωμή εξήγηση μιας φάσης, αφού σημαίνει, ότι απλώς κάνεις κάτι «της στιγμής» χωρίς να δεσμεύεσαι από συναισθηματισμούς. Μερικοί ακόμη το χρησιμοποιούν για να δείξουν ότι δύο άνθρωποι έμειναν μόνο στα λόγια, δηλαδή καβλάντισαν. Η φάση λοιπόν είναι, πως περνάς καλά και το γουστάρεις, δίχως να σε νοιάζει τι θα γίνει αύριο, δίχως τι θα πει κανένας, δίχως να φοβάσαι ότι θα ερωτευτείς.

Έχουμε χάσει λίγο τη μαγεία των καταστάσεων, έχουν όλα λίγο ισοπεδωθεί και αναζητούμε την ευτυχία μας σε λάθος πράγματα. Ξεχνάμε όμως εκείνες τις μικρές στιγμές, που ζούμε λίγο παραπάνω,  που είμαστε λίγο πιο χαρούμενοι, λιγότερο αγχωμένοι και φοβισμένοι. Δεν είναι κακό να φασωθείς, δεν είναι κακό να καβλαντίσεις. Όπως δεν είναι κακό να σηκωθείς και να φύγεις άμα δε γουστάρεις τη φάση.

Η «φάση» φίλες και φίλοι είναι άλλη φάση! Μπορεί να φταίει λίγο το αλκοόλ, λίγο η μοναξιά, λίγο οι ορεξούλες. Αλλά είμαστε άνθρωποι με ορμόνες, είμαστε πλάσματα του συναισθήματος και προσκυνητές των ορμών μας. Δεν μπορεί να λείπει από τη ζωή μας η ένωση με κάποιον άλλον άνθρωπο, η έλξη κι η απόλαυση. Είτε είναι κάτι παροδικό είτε κάτι μακροπρόθεσμο μάς αναζωογονεί. Σε γωνιές ή στη μέση του δρόμου.  Σημασία έχει μόνο με ποιον κι όχι το πού. Να το θυμάσαι.