Φλερτάροντας στο γραφείο

Όσο κι αν προσπαθείς, πόσο καλά μπορεί να ξεκινήσει η μέρα σου όταν το ενοχλητικό ξυπνητήρι σου χαλάει εκείνον τον ζεστό, απολαυστικό ύπνο για να σου υπενθυμίσει πως είναι ώρα να πας στη δουλειά; Η πρωινή ρουτίνα πιο αδιάφορη από ποτέ· έναν καφέ, την τσάντα σου, τα χάπια σου κι ένα ταξί να φύγεις!

Στο δρόμο για τη δουλειά, κατεβάζοντας την πρώτη γουλιά καφέ που δεν πρόλαβες να πιεις στο σπίτι και τον πήρες πακέτο, ξεκινάν να ανοίγονται στο μυαλό σου όλες οι υποχρεώσεις που έχεις να εκτελέσεις στη διάρκεια της ημέρας· να τελειώσεις απ’ τη δουλειά, να πας στο σούπερ μάρκετ, να βγάλεις το σκύλο βόλτα -πολλές οι εκκρεμότητες μα λίγες οι ώρες.

Κι εκεί που το μυαλό σου είναι κατακλυσμένο από ένα σωρό σκέψεις που δεν έχουν τέλος, πατώντας το πόδι σου στο γραφείο, το μάτι σου πέφτει σε εκείνον τον καινούργιο συνάδερφο, που σε είχαν ειδοποιήσει ότι θα έρθει αλλά πού να χωρέσεις τόση πληροφορία σε ένα μυαλό χειμώνα-καλοκαίρι;

Στην εικόνα του σκαλώνεις, σιγά-σιγά οι παλμοί σου ανεβαίνουν, ξεροκαταπίνεις και μέχρι να καταλάβεις τι συνέβη, έρχεται προς το μέρος του το αφεντικό ζητώντας σου να ξεναγήσεις τον νεοφερμένο υπάλληλο. Η διαδικασία της γνωριμίας με τον καινούργιο σου συνεργάτη αρκετά αμήχανη εφόσον δεν περίμενες να αποτελεί μια τόσο εντυπωσιακή ύπαρξη! Απορείς, δηλαδή, και με τον εαυτό σου πώς μπορεί ένα άγνωστο πρόσωπο να σε αποσυντονίσει με αυτόν τον τρόπο.

Τελειώνοντας την ξενάγηση κι επιστρέφοντας ο καθένας στο πόστο του, μηχανικά επαναφέρεις στο μυαλό σου όλα όσα προηγήθηκαν, ατενίζοντας το άπειρο, χωρίς να παρατηρείς την ώρα που περνάει με ταχύτητα όταν συνειδητοποιείς πως δεν έχεις κάνει ούτε τις μισές απ’ τις δουλειές που υποτίθεται είχες. Αφεντικό, δείξε κατανόηση, είναι λεπτό το ζήτημα του αισθήματος!

Όλη η υπόλοιπη μέρα κύλησε ακριβώς με το ίδιο τέμπο κι εσύ, αποσυντονισμένος ακόμα, αναρωτιέσαι τι στο καλό σου συνέβη κι άφησες στην άκρη το πρόγραμμα που είχες στήσει, με μοναδική ασχολία να σκέφτεσαι εκείνον τον καινούργιο συνεργάτη. Όλως παραδόξως, την επομένη ξύπνησες νωρίτερα χωρίς τη βοήθεια του ξυπνητηριού, πιάνοντάς το απροετοίμαστο. Με ανανεωμένη διάθεση και το ηθικό στα ύψη, είσαι έτοιμος να ξεκινήσεις τη μέρα σου!

Πρώτη κίνηση με την άφιξή σου στη δουλειά, να τσεκάρεις αν ο λόγος που σε κράτησε ξάγρυπνο είναι εκεί· τον εντόπισες; Τέλεια, οργανώσου και πάρε θέση! Με την παραμικρή αφορμή είσαι κοντά του, δε χάνεις ευκαιρία να του πιάνεις την κουβέντα και φυσικά είσαι πάντα πρόθυμος να του λύσεις οποιαδήποτε απορία που αφορά το αντικείμενο εργασίας· πόσος επαγγελματισμός, τέλος πάντων;

Το σενάριο αυτό συνεχίζεται, μια νέα ρουτίνα ξεκίνα κι ένα ακόμη ενδιαφέρον προστίθεται στο πρόγραμμά σου. Η γνωριμία σας εξελίχθηκε από συναδελφική, σιγά-σιγά σε φιλική. Μια πολύ ευχάριστη φιλία που γεννήθηκε από δυο ανθρώπους του ίδιου εργασιακού χώρου, χωρίς να υπάρχει στην ατμόσφαιρα το υπονοούμενο για αναβάθμιση της σχέσης. Γιατί να υπάρχει, άλλωστε; Αφού ούτε εσύ ούτε αυτός έχετε δείξει τέτοιου είδους διαθέσεις κι εφόσον περνάτε καλά μαζί με αυτόν τον τρόπο, γιατί να το χαλάσετε;

Τέτοιου είδους ερωτήματα τριγυρίζουν μέρες τώρα στο κεφάλι σου θέτοντάς σε στον εξής προβληματισμό: Tρέφεις όντως συναισθήματα για αυτόν ή απλά με τη γνωριμία του και την παρέα του κάνεις την καθημερινότητά σου πιο ενδιαφέρουσα; Γιατί δεν είναι λίγες οι φορές που κι εμείς οι ίδιοι υποβάλλουμε τον εαυτό μας στην ανεύρεση ενός ενδιαφέροντος απλά για να περνάει πιο ευχάριστα η ώρα. Ναι, αλλά αυτό που νιώθεις εσύ για αυτόν τον άνθρωπο δεν είναι ένας απλός ενθουσιασμός, αλλιώς δε θα το κούραζες τόσο στο μυαλό σου.

Ίσως στην αρχή να φάνηκε σαν μια καλή ευκαιρία να σπάσεις τη μονοτονία, να δώσεις άλλο χρώμα στην καθημερινότητα, να νιώσεις όμορφα ξανά με τον εαυτό σου και πως στην πραγματικότητα ζεις· δεν ήταν, όμως, μόνο αυτό. Ούτε στον εαυτό σου δεν μπορούσες να εξηγήσεις τι είδους συναίσθημα ήταν αυτό που ένιωθες όταν σου μιλούσε ή όταν σε ακουμπούσε, σε σημείο να ξεχάσεις να ανοιγοκλείσεις τα μάτια σου μην τυχόν κι εξαφανιστεί η εικόνα που είχες μπροστά σου. Απ’ την πρώτη στιγμή που τον είδες, κάτι συνέβη μέσα σου.

Ήταν η εμφάνισή του; Ήταν ο χαρακτήρας του; Ήταν η αύρα του; Ήταν ο συνδυασμός όλων των στοιχείων μαζί; Δε σε ένοιαζε γιατί, εσύ απλά εστίασες σε αυτόν! Τον έκανες κομμάτι σου, κομμάτι των σκέψεων και της καθημερινότητάς σου. Όχι, δεν ήταν απλά ένας ενθουσιασμός που θα έκανε τις ώρες τις δουλειάς πιο υποφερτές με το να καβλαντίζετε, δεν ήταν απλά το κλειδί που θα έκανε την καθημερινότητά σου πιο ενδιαφέρουσα. Ήταν κάτι πιο δυνατό από αυτό, κάτι ικανό να σου υπενθυμίσει πως ο έρωτας υπάρχει τελικά και τρυπώνει παντού, ακόμη και σε βαρετά γραφεία.

Ναι, γίνεται τελικά να γνωρίσεις το άνθρωπό σου ακόμα και στο πιο απροσδόκητο μέρος, την πιο απροσδόκητη στιγμή. Αγκάλιασε την ευκαιρία αν τυχόν σου δοθεί και μη φοβηθείς να το ζήσεις. Ακόμα κι αν το πρόσωπο δεν έχει καταλάβει ότι πονάει το δοντάκι σου, ρίσκαρε και πες του το κατάμουτρα. Ίσως νιώθει κι εκείνος το ίδιο, αν πάλι όχι κι η απόρριψη είναι μέσα στο παιχνίδι.

Ρίσκαρε και κέρδισε ή κρύψου στο φόβο σου και σίγουρα χάσε!