Από εραστές αδελφάκια

Έχεις νιώσει μια σχέση να φτάνει σε τέλμα; Είναι, αντικειμενικά, ένα απ’ τα χειρότερα συναισθήματα που μπορείς να βιώσεις, κυρίως γιατί αργείς (επειδή δε θες) να το συνειδητοποιήσεις. Σε εκείνο το σημείο που κάθε ίχνος ερωτισμού εξατμίζεται, που το σαρκικό δέσιμο αποκόβεται, που το πάθος ξεφουσκώνει, τότε χτυπάει την πόρτα η ύπουλη κυρία που ονομάζουμε «οικειότητα». Οικειότητα, καθημερινότητα ή αλλιώς ρουτίνα, ό,τι σε βολεύει, τέλος πάντων.

Μουλωχτή η οικειότητα, αρχικά την συμπαθείς, έχει κάτι από αγάπη, μέχρι που την εμπιστεύεσαι τυφλά κι εκείνη σε σπρώχνει στη συνήθεια, κι ύστερα είσαι πια ένα βήμα απ’ την ανία. Ξαφνικά από δύο εραστές που τους κατακλύζει το πάθος κι η ένταση, καταλήγετε δύο ξενέρωτοι που λένε τα τυπικά, δεν κάνουν σεξ και χλαπακιάζουν ό,τι βρουν, λιώνοντας σε έναν καναπέ, ατημέλητοι, με τις πιτζαμούλες, κοντράροντας ο ένας τον άλλον για το ποιος θα ρευτεί δυνατότερα, με έπαθλο ο χαμένος να πλύνει τα πιάτα.

Αναρωτιέσαι πού πήγαν οι εποχές που τα σεντόνια έπαιρναν φωτιά, τότε που ο ερωτισμός και τα παιχνίδια σας χτυπούσαν κόκκινο απ’ την έξαψη και την ηδονή, ενώ τώρα το μόνο που σας φέρνει στο κρεβάτι είναι ο βραδινός ύπνος και το μόνο που σας ενώνει είναι το πάπλωμα, που γίνεται πια και τέλεια αφορμή για καβγά, αφού στο παίρνει όλο αφήνοντάς σε να ξεπαγιάζεις.

Δε βγαίνετε πια ρομαντικά ραντεβού τα δύο σας, ούτε κρατιέστε στο δρόμο απ’ το χέρι. Προτιμάτε βόλτες με μεγάλες παρέες ή την ησυχία σας στο σπίτι με άραγμα και καμιά σειρά, κι αν τελικά κανονίσετε έξοδο οι δύο σας, δεν πηγαίνετε κάπου κοντά στη θάλασσα με θέα κι ατμοσφαιρική μουσική αλλά στην ταβέρνα του Μπάμπη για κοψίδια. Με λίγα λόγια, γίνατε οι οικογένειές σας που τόσα χρόνια με απελπισία κράζατε.

Μην απορήσεις αν σε τούτη την περίπτωση ακούσεις το ταίρι σου να εξομολογείται σε ένα φιλικό πρόσωπο πως βαριέται πια τη σχέση σας κι αν στους τσακωμούς –που αν δεν είναι τόσο άσχημα τα πράγματα δε θα ‘χουν εξασθενίσει κι αυτοί– αντί να σκέφτεται τρόπο να επικοινωνήσετε, κοιτάζει επίμονα την πόρτα με χαρακτηριστική έκφραση τύπου «έφευγες;».

Σε αυτές τις περιπτώσεις, λοιπόν, οι δύο που δυσανασχετούν στη μεταξύ τους σχέση, καλωσορίζουν τη ρουτίνα, βυθίζονται σ’ αυτή και σηκώνουν τα χέρια ψηλά, σφιχταγκαλιάζοντας την άνεση και την οικειότητα, σε βαθμό που να μην έχουν πια τίποτα μεταξύ τους που να θυμίζει σχέση. Πάει ο έρωτας και μένουν να αναρωτιούνται πότε τους εγκατέλειψε κι αν υπάρχει επιστροφή.

Σώζεται η κατάσταση; Υπάρχουν τρόποι κάποιος να την διορθώσει; Αν η αγάπη είναι αμοιβαία, τίποτα δεν έχει τελειώσει, αρκεί να υπάρχει διάθεση για προσπάθεια. Πήγαινε πίσω και θυμήσου όλα αυτά που σ’ έκαναν να ερωτευτείς αυτόν τον άνθρωπο. Αφού υπενθυμίσεις στον εαυτό σου τον λόγο που αξίζει να προσπαθήσεις, σκέψου πώς ήσασταν στην αρχή, τι κάνατε, πού βγαίνατε, πώς μιλούσατε, πώς φερόσασταν.  «Επανάληψη μήτηρ πάσης μαθήσεως», που λέμε, μπας και πατήσεις ένα καλό restart στον έρωτα. Αν αυτό δεν αλλάξει τίποτα, ίσως μία απιστία, ή βασικά μια επιτηδευμένη υποψία αυτής, μπορεί να βοηθήσει.

Βλέπεις, ίσως αν φανεί πως ένα τρίτο άτομο απειλεί να μπει ανάμεσά σας, αν ξυπνήσεις ανασφάλειες και κάνεις τον άλλον να ζηλέψει και να αισθανθεί πως σε χάνει, πως τα δεδομένα έγιναν ζητούμενα, τα πιο κρυφά ένστικτα του συντρόφου σου θα ξυπνήσουν και μαζί θα ξυπνήσει και το αίσθημα της διεκδίκησης. Απελπισμένη κι ακραία μεν, αποτελεσματική δε, τακτική.

Με κόλπα και στρατηγικές ή απλά με ειλικρινείς συζητήσεις, πρέπει να το δείτε σοβαρά και να ξαναθυμηθείτε πως είστε ζευγάρι κι όχι δύο αδερφάκια-φιλαράκια που συμπαθιούνται και περνάνε καλά, ξέροντας με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια όλα τα χούγια και τις κακές συνήθειες του άλλου. Ερωτική σχέση χωρίς ερωτική επαφή, χωρίς πάθος κι οργασμούς, δεν έχει λόγο ύπαρξης.

Ίσως αυτές οι σχέσεις, που από εκρηκτικά ερωτικές καταλήγουν τόσο οικείες να μην είναι τοξικές, μα σίγουρα είναι επιβλαβείς για όσους μένουν και παραδίνονται στη συνήθεια, ελπίζοντας σε θαύματα, χωρίς να κάνουν τίποτα για να αλλάξουν τις συνθήκες.

Το θέμα, λοιπόν, είναι να δεις τα πράγματα με αισιοδοξία κι αν ακόμα έχεις συναισθήματα και πιστεύεις πως δεν έχουν χαθεί όλα, προσπάθησε να φέρεις μνήμες απ’ την αρχή της σχέσης σας, να προκαλέσεις τον σύντροφό σου κι από κοινού να κάνετε κάτι για να αναζωπυρώνετε τη φλόγα.

Υπάρχει τρόπος όσο υπάρχει θέληση. Άλλωστε, δεν υπάρχει άνθρωπος που να αξίζει περισσότερο την προσπάθεια απ’ τον άνθρωπο που αγαπάς!