Φωτιά στο χιούμορ που ποτέ δεν καταλάβαμε

Το χιούμορ είναι ωραίο πράγμα. Άλλοι το εκτιμούν, άλλοι το θεωρούν απαραίτητο για να συναναστραφούν με ένα άλλο άτομο και πολλοί το  ερωτεύονται. Αλλά πρέπει να το χρησιμοποιείς έξυπνα, αλλιώς δημιουργούνται παρεξηγήσεις.

Οι άνθρωποι στα πλαίσια της πολυδιάστατης φύσης μας χρησιμοποιούμε συχνά το χιούμορ ως μέσο επικοινωνίας και φυσικά βάσει της διαφορετικότητάς μας θεωρούμε αστείο κάτι άλλο αστείο απ’ αυτό που θεωρούν οι άλλοι.

Κι όντως στο χιούμορ πολλές φορές ασκούμε κριτική ονομάζοντάς το έξυπνο ή μη, βλακώδες ή οτιδήποτε άλλο, καθώς κάποιες φορές δεν μπορούμε να το αντιληφθούμε, ενώ άλλες βλέπουμε τα πράγματα από διαφορετική οπτική γωνία. Κοινός κώδικας στο τι θεωρεί ο καθένας αστείο δεν υπάρχει και άντε μετά να λύσεις τις παρεξηγήσεις που δημιουργούνται όταν όλα ξεκινάνε από μία πλάκα!

Επίπονο, λοιπόν, το κομμάτι του χιούμορ όταν έρχεσαι αντιμέτωπος με ένα συνομιλητή που απλώς δε μπορεί να σε καταλάβει. Έχετε άλλη αντίληψη, διαφορετικά βιώματα, θεωρείτε άλλα πράγματα ξεκαρδιστικά και κάτι που εσύ θεωρείς πραγματικά αστείο και καθόλου παρεξηγήσιμο, για τον άλλο μπορεί να γίνει σημείο αναφοράς για μια μεγάλη προσβολή ή να το θεωρεί διόλου αστείο και από μεριάς του να ληφθεί σοβαρά.

Διαφορετικοί άνθρωποι, άλλες οντότητες, άλλο μήκος κύματος και κάτι που εσένα δε σου φαίνεται τραγικό ή προσβλητικό, αλλά αστείο και χαριτωμένο μπορεί να κάνει το συνομιλητή σου έξω φρενών στο άψε-σβήσε.

Κι υπάρχουν άνθρωποι που αν τους πεις απλώς «πατάτες τηγανητές» θα αρχίσουν να κλαίνε απ’ τα γέλια, ενώ αν τους πεις βάσει του δικού σου χιούμορ ότι είναι κοντοί χαριτολογώντας ή τους πειράξεις για το ότι μιλάνε ακατάπαυστα λες κι έχουν καταπιεί γλιστρίδα, θα θυμώσουν και σίγουρα θα παρεξηγηθούν. Κι ενώ εσύ θα συνεχίζεις να γελάς προσπαθώντας ο δύσμοιρος να εξηγήσεις πως απλώς τους πειράζεις και δεν τα εννοείς, ούτε έχουν προσβλητικό χαρακτήρα αυτά που λες -απλώς είσαι λίγο πειραχτήρι παραπάνω- άντε να καταφέρεις να αποδείξεις στο συνομιλητή σου πως δεν είσαι ελέφαντας.

«Τι εννοείς;» είναι η κλασική τους ατάκα ενώ δεν αντιλαμβάνονται τις πλάκες σου και το μόνο που θες είναι να χτυπήσεις το κεφάλι σου στον τοίχο γιατί πιστεύεις ότι θα πιάσει κι ότι θα το αντιληφθούν, ενώ τελικά σε απογοητεύουν περίτρανα και στην καλύτερη θες να αποχωρήσεις ειρηνικά πριν σκοτωθείτε. Τελικά, αυτές οι πλακίτσες κλείνουν με αμήχανες κι άβολες σιωπές, ενώ επεξεργάζεσαι την απάντηση που θα δώσεις κι αν δε πείθονται ψάχνεις απεγνωσμένα τρόπο να εξηγήσεις πώς στο καλό σκέφτεσαι και λήγεις το θέμα εκεί για να μην καταλήξει η πλάκα σε καβγά.

Ο συνομιλητής σου δε θα το δεχθεί πάντα τον τρόπο που θα τον πειράξεις ή θα του κάνεις πλάκα και πολλές είναι οι φορές που από αυτές τις πλάκες έχουν ξεκινήσει οι πιο επικοί καβγάδες. Εννοείται πως δεν ταιριάζουμε όλοι με όλους ακόμα και στο χιούμορ, αλλά δεν πειράζει γιατί αν ταιριάζαμε θα ήμασταν πραγματικά ανιαροί!

Απλώς όταν βρίσκεσαι με «άμπαλο» συνομιλητή που δεν καταλάβει την πλάκα σου καλύτερα να μην επιμείνεις. Αν πάλι είσαι τόσο πειραχτήρι και θες να φτάσεις τον άλλο στα άκρα, ενώ θα γελάς, μάζεψε τα γυαλικά γύρω σου, άφησε ανοιχτές εξόδους κινδύνου σε περίπτωση ανάγκης, απέσυρε βαριά αντικείμενα και καλού-κακού εξοπλίσου με κάνα κράνος.

Πότε δεν ξέρεις. Αν ο άλλος δεν τα σηκώνει μπορεί να καταλήξει τίποτα στο κεφάλι σου. Να είσαι προετοιμασμένος!