Η εποχή της εύκολης ξενέρας

Είναι τελικά βέβαιο, πως στην εποχή που ζούμε, με όλες τις ανέσεις και τις πληροφορίες στα χέρια μας, είμαστε πάντα ενήμεροι για τη ζωή, έχουμε δυνατότητα να πραγματοποιούμε τα όνειρά μας και την ευχέρεια να εξελισσόμαστε διαρκώς.

Έχοντάς τα όλα με τόση ευκολία μπορούμε να κάνουμε όλες τις επιθυμίες μας αληθινές. Αυτό ίσως μας κάνει κατά ένα βαθμό αχάριστους και πλεονέκτες κι ίσως λίγο απαιτητικούς ζητώντας πάντα περισσότερα απ’ αυτά που ήδη έχουμε.

Το παραπάνω –δηλαδή το γεγονός πως τα έχουμε όλα στο πιάτο, πολλές φορές χωρίς ιδιαίτερο κόπο– μας οδηγεί πολύ γρήγορα στην κατάσταση ξενερώματος.

Το ζητούμενο εδώ λοιπόν είναι ν’ αναλογιστούμε ποιοι είναι οι λόγοι που τελικά μας οδηγούν στην ξενέρα.

Μήπως τελικά φταίει το γεγονός ότι ζούμε σε μια πολύ «εύκολη» εποχή; Ξενερώνουν οι άνθρωποι και ξεχνάνε πώς είναι ν’ αντιμετωπίζεις δυσκολίες και να παλεύεις για να κρατήσεις κάτι στη ζωή σου ή να το πετύχεις.

Σίγουρα η κατάσταση μπάζει εξαιτίας των προηγούμενων γενεών από εμάς. Οι άνθρωποι των παλιών γενεών αντιμετώπισαν κακουχίες, πολέμους, πείνα και σίγουρα αυτό που δεν ήθελαν για τις επόμενες γενιές θα ήταν να στερηθούν βασικές ανάγκες. Εκεί ήταν και το ακραίο τους λάθος. Διότι μη θέλοντας να στερήσουν τίποτα απ’ τα παιδιά τους, άρχισαν να τους τα δίνουν όλα απλόχερα χωρίς να τα βάζουν στη διαδικασία να παλέψουν και να κοπιάσουν για ν’ αποκτήσουν πράγματα στη ζωή τους.

Με τη σειρά τους αυτά τα παιδιά έγιναν γονείς κι αφού είχαν μάθει να τα έχουν όλα αποφάσισαν να δώσουν τα πάντα και στα δικά τους παιδιά.

Με τη σειρά τους, φτάνοντας δηλαδή στη δική μας γενιά, αυτά τα παιδιά έγιναν καλομαθημένα, καθόλου πρόθυμα για να κοπιάσουν κι έτοιμα να λαμβάνουν τα πάντα έτοιμα.

Έτσι λοιπόν όσα περισσότερα λάμβαναν, τόσο πιο άπληστα γίνονταν και συνεπώς αυτό είχε ως αποτέλεσμα την ανάγκη τους να αποκτούν όλο και περισσότερα αγαθά και να έχουν περισσότερες απαιτήσεις απ’ τους άλλους ανθρώπους.

Εξαιτίας λοιπόν της πληθώρας αγαθών κι ευκαιριών στην εποχή της ξενέρας, ξεχάσαμε τη δουλειά και το ρίξαμε στην ευκολία. Δε μάθαμε να πιέζουμε τον εαυτό μας, μα να περιμένουμε να έρθει η θεία φώτιση και να λύνονται τα προβλήματά μας χωρίς την παραμικρή προσπάθεια. Χλιαρές ζωές, χλιαρές σχέσεις, χλιαρά συναισθήματα, λόγω του γεγονότος ότι ξενερώνουμε και θέλουμε περισσότερα. Κι όλα τα χλιαρά επιλέγοντας προσωπική άνεση, γιατί δε μάθαμε διαφορετικά.

Έπειτα, με τόση άνεση, δε μας ένοιαξε ούτε να στερηθούμε αγαθά μα να στερηθούμε ανθρώπους. Αποφασίσαμε πως, με τόση ευκολία μπορούμε να γνωρίζουμε νέα άτομα και να πετάμε άλλα όταν δεν ικανοποιούν πια το εγώ μας, χωρίς να έχουμε βάρος συνείδησης και φυσικά οι ανθρώπινες σχέσεις επηρεάζονται σημαντικά, γιατί η φυγή στην ξενέρα είναι πλέον μόνιμη λύση. Νομίζουμε πως αξίζουμε καλύτερα αλλά αλήθεια, έχουμε προσπαθήσει έστω και λίγο γι’ αυτά;

Διώχνουμε ανθρώπους απ’ τις ζωές μας με την κλασική δικαιολογία του ξενερώματος, κι αυτό κατά βάθος μας χαρακτηρίζει ως αχάριστους κι εγωιστές. Το να έχεις μάθει να είσαι ένα κακομαθημένο πλάσμα σ’ έναν κόσμο γεμάτο κακομαθημένους ανθρώπους, σίγουρα κατακερματίζει τις αξίες και τα ιδανικά που έπρεπε να είχες αποκομίσει τόσα χρόνια απ’ το περιβάλλον σου, διότι όλα εκμηδενίζονται τη στιγμή που τυχόν αποφασίσεις πως κάτι δε σου κάνει ή δεν είναι αρκετό.

Η εξέλιξη τελικά αυτής της κοινωνικής αλυσίδας, σ’ έναν κόσμο γεμάτο κάθε λογής επιλογές ευκολίας είναι κι αυτό που τελικά ίσως έχει σταματήσει να μας κατηγοριοποιεί ως ανθρώπους.

Η ξενέρα είναι τελικά η επιβολή της καθολικής ρηχότητας και της ανάγκης του ανθρώπου σήμερα να κυνηγάει όλο και περισσότερα πράγματα στη ζωή του. Παραιτούμαστε λόγω της βαρεμάρας μας ν’ ασχοληθούμε. Και δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο που θα χαρακτήριζε αυτήν την εποχή πέρα από έναν κόσμο γεμάτο “quitters” που θα μπορούσαν να γίνουν “fighters” μα αυτό θα ήταν σοκαριστικά ανέφικτο για εκείνους.

Η εκμετάλλευση για τους παραπάνω λόγους μεταξύ των ανθρώπινων συναναστροφών είναι πλέον φυσική. Ας μην αναρωτιόμαστε λοιπόν πού πήγαν όλοι οι άνθρωποι. Όσο πιο αχάριστοι και ξενερωμένοι τόσο πιο πολλά απαιτούμε, φτάνοντας σε σημείο να εκμεταλλευόμαστε καταστάσεις κι άλλους ανθρώπους.

Την επόμενη φορά που θα ξενερώσεις εύκολα λοιπόν να θυμάσαι αυτή τη φράση των παλιών, που λέει πως όταν κάτι στη ζωή τους δνε πήγαινε καλά, το διόρθωναν και το κυνηγούσαν για να ισιώσει, δεν τα παρατούσαν στην πρώτη κατραπακιά!