Ιστορίες που τελείωσαν πριν καν αρχίσουν

Γνωρίζεστε. Νιώθεις το στομάχι σου να ασφυκτιά από εκείνες τις ενοχλητικές πεταλούδες που σου προκαλούν αναγούλα και δεν αφήνουν χώρο στη λογική σου να σκεφτεί κάτι στο ελάχιστο ουσιώδες. Κι εκεί που ετοιμάζεσαι να παραδοθείς άνευ όρων στο συναίσθημα που κοπανάει το κεφαλάκι σου, για να χωθείς για τα καλά σε νέους μπελάδες, πατάς φρένο, βάζεις και χειρόφρενο και βρίσκεσαι σε μία ενοχλητική παύση, πριν τρελαθείς.

Θέτεις τον εαυτό σου σε ένα παιχνίδι στρατηγικής καλά οργανωμένης για να μην αισθανθείς πως ο αυθορμητισμός θα χαλάσει τη σχέση που πας να ξεκινήσεις. Αδιαπραγμάτευτο, βέβαια, το γεγονός ότι η στρατηγική περί dating δε θα μπορούσε να καταλήξει σε κάτι λιγότερο από μια παταγώδη αποτυχία.

Βάζοντας, λοιπόν, το θέμα στο τραπέζι των υπεραναλύσεων, αρχίζεις να μπαίνεις σε μία διαδικασία αυτόματης καταπίεσης και παιδεμού του εαυτού σου, προσπαθώντας να σκεφτείς την επόμενή σου κίνηση. Και να σου οι ατελείωτες ώρες μπροστά απ’ τον καθρέφτη, να κάνεις πρόβες για τα λόγια που θα ξεστομίσεις, τη σωστή και πάντα υπολογισμένη στιγμή, και να σου κι οι ατελείωτες ώρες συσκέψεων με φίλους για το τι θα βάλεις και πώς θα χαμογελάς για να κάνεις καλή εντύπωση. Έπειτα, αν όλα κινηθούν βάσει σχεδίου, το πλάνο περνά στο πού θα πραγματοποιηθεί αυτό το δεύτερο ραντεβού, κι αν τελικά εσύ θα ‘σαι ο άνθρωπος που θα κάνει αυτή την πολυπόθητη κίνηση για την πρόσκληση. Να στείλεις; Να μη στείλεις; Ιδού κι η απορία, κι ο μόνος άνθρωπος ικανός να βρει την άκρη του νήματος είσαι εσύ.

Και τελικά θα ντυθείς πολύ προσεγμένα και θα ‘χεις μάθει καλά το ποίημά σου, αλλά τίποτα από αυτά που αποστήθισες δε θα θυμάσαι εκείνη την ώρα. Μπορεί να θυμάσαι την αναλυτική προσέγγιση για τη λύση του ζητήματος της τρύπας του όζοντος κι ένα σωρό άλλα ευφυή πράγματα που διόλου χρήσιμα δε θα φανούν στην περίπτωσή σου. Μάθε πως ο αυθορμητισμός είναι ο μόνος που μπορεί να σώσει μια κακοπαιγμένη σκηνή.

Αυτή είναι η στιγμή που είτε πολεμάς είτε φεύγεις. Αν φύγεις θα το μετανιώνεις για μια ζωή, αν μείνεις θα πρέπει να κάνεις κάτι γενναίο. Να αφεθείς και να αυτοσχεδιάσεις. Να παίξεις πρίμα βίστα, που λένε κι οι μουσικοί. Κι αυτό είναι το μεγαλύτερο ξεγύμνωμα σε συνδυασμό με τη μεγαλύτερη λύτρωση. Όποια και να ‘ναι η κατάληξη, εσύ έχεις κερδίσει τη μάχη με τον μεγαλύτερο φόβο σου, εκείνον της απόρριψης.

Ό,τι και να γίνει από ‘δω και πέρα, μόνο να κερδίσεις έχεις. Είναι μάταιο να προσπαθείς να οργανώσεις μία σχέση με βάση τη λογική. Από πότε οι σχέσεις που ευτύχισαν καθοδηγήθηκαν από εκλογικευμένους καθωσπρεπισμούς που δε χώρεσαν λίγη παράνοια στο συναίσθημά τους;

Μία σχέση που ξεκινά με εκλογίκευση, οριοθέτηση κι αυστηρή οργάνωση, δε θα ‘ναι σίγουρα μία σχέση που θα ‘χει την ένταση, το συναίσθημα και το μεγαλείο που της αρμόζει. Αν δεν αφήνεις αυτήν την καύλα να εκδηλωθεί ατόφια, αυτή τη λαχτάρα να δεις τον άλλο, να πεις αυτά που νιώθεις και να δώσεις αυτά που έχεις να δώσεις, καλύτερα να θεωρείς αυτή τη σχέση αποτυχημένη, γλυτώνοντάς σε από άδικο κόπο, πριν καν ξεκινήσει.

Ο έρωτας δεν υπήρξε ποτέ στημένος, μη δίνεις ένα χαστούκι σε όσα πας να ζήσεις. Ξεκίνα με την ψυχή σου και μην περιμένεις να αποκτήσεις το τέλειο σώμα ή να τελειώσεις τις σπουδές σου ή να βάλεις ένα σωρό λογικές υποχρεώσεις μπροστά σε αυτό, για να εντυπωσιάσεις και να πετύχει, γιατί οι άνθρωποι χάνονται, οι στιγμές σβήνουν και τα συναισθήματα γίνονται στάχτη, όπως τα τσιγάρα. Η ώρα σου είναι τώρα. Χωρίς δεύτερες σκέψεις, προγραμματισμούς κι υπερπροσπάθειες. Πριν η σχέση σου τελειώσει, χωρίς να προλάβει καν να αρχίσει.