Και ναι, πήραμε το πτυχίο!

Και ήρθε η ώρα να τραγουδάς σε φίλους και γνωστούς το άσμα «Και σου τ’ ορκίζομαι πως ορκίζομαι» ενώ πραγματικά ούτε εσύ δεν το πιστεύεις πως έφτασε η ρημάδα η ώρα.

Τα συναισθήματα, άκρως ανάμεικτα τη στιγμή που συνειδητοποιείς πως πέρα από τους αμέτρητους καφέδες, τα ξενύχτια και τις κρεπάλες που επάξια γέμισαν και κέρδισαν τη φοιτητική σου ζωή, κατάφερες με λίγο από τον κόπο σου να φτάσεις να παίρνεις εκείνο το πολυπόθητο πτυχίο πριν αρχίσεις να ανησυχείς πως οι πιθανότητες να γίνεις αιώνιος φοιτητής –όχι ότι θα σε χάλαγε– φούντωναν επικίνδυνα.

Μπράβο μας, το πήραμε! Πάνε κι οι φόβοι της οικογένειάς σου ότι δε θα τελειώσεις ποτέ τη σχολή, πάνε οι Ερινύες που σε παίδευαν σε περιόδους κρίσης, ενώ νόμιζες ότι θα χρωστάς μαθήματα ακόμη κι όταν θα κρατάς μαγκούρα πατώντας το πόδι στα αμφιθέατρα, πάνε και τα παρεάκια σου που μετά την εξεταστική παίζατε τίτσου συζητώντας τις παταγώδους αποτυχίες σας στα περισσότερα μαθήματα.

Φυσικά και θα σου λείψουν πολλά απ’ όσα έζησες και θα τα σκέφτεσαι με μια γλυκόπικρη νοσταλγία και βέβαια αρχίζεις ήδη να αμφιταλαντεύεσαι για το πόσο αβέβαιο θα είναι το μέλλον σου επαγγελματικά από εδώ και πέρα.

Όμως, η χαρά σου για την ώρα που θα ανεβαίνεις το βάθρο να πάρεις αυτόν τον τόσο πολύτιμο πάπυρο στο χέρι σε γεμίζει ανέλπιστα χαρά!

Αυτή φυσικά θα είναι μία από τις σημαντικότερες μέρες της ζωής σου και το λιγότερο που της αξίζει θα είναι κάτι παραπάνω από τέλεια! Θες αυτή η μέρα να μείνει αξέχαστη για εσένα και τους γύρω σου καθώς είναι μία ανταμοιβή των κόπων σου τόσα χρόνια στα θρανία.

Οργανώνεις την οικογένειά σου ενημερώνοντας τους πάντες ότι το πήρες, αρχίζεις τα ψώνια για το κατάλληλο ντύσιμο-στυλ υπερπαραγωγή από Χολιγουντιανή ταινία που ταιριάζει στην μέρα και οργανώνεις –πολύ βασικό– το σχέδιο διασκέδασης που θα ακολουθήσει για να γλεντήσεις καίγοντας όλη την πόλη μέχρι το επόμενο πρωί.

Είναι η μέρα που περίμενες καιρό, αλίμονο κι αν δεν την κάνεις πανηγυρική. Τραβάς μαζί και τους κολλητούς σου φίλους που πολύ θα ήθελες να είναι κοντά σου εκείνη την ώρα, κλείνεις κομμωτήρια, επιλέγεις και το τέλειο σημείο για φωτογραφίες μέσα στη σχολή και κρίνεις με σοφία πάντα το ποιος θα τραβήξει τις φωτογραφίες σας εκείνη την ώρα, γιατί αλίμονο μην πάρει την κάμερα η θεία Ευανθία με το πάρκινσον και το αποτέλεσμα μοιάζει με εικόνες από ψυχεδελική μάζωξη.

Κι ας μη δουλευόμαστε. Το λιγότερο που περιμένεις από τους δικούς σου ανθρώπους εκείνη την άγια ώρα είναι πανό με συγχαρητήρια, πυροτεχνήματα, κραυγές και γενικά έναν χαμό. Βέβαια, το μεγαλύτερο ποσοστό του χαμού ανήκει σε εσένα καθώς δεν πιστεύεις καν ότι τα κατάφερες.

Αναμένεις τη συγκίνηση της μάνας σου που την ώρα που θα το πάρεις θα μπήξει τα ζουμιά και σκέφτεσαι πόσο ιδιαίτερα περήφανη θα την κάνεις για την απόκτηση ενός και μόνο χαρτιού. Ενός χαρτιού που δυστυχώς ή ευτυχώς σηματοδοτεί την έναρξη της δικής σου ανεξαρτησίας και το αποτέλεσμα του ανθρώπου που έγινες λίγο πιο έτοιμος να αντιμετωπίσει την ενήλικη ζωή για τα καλά και με τη βούλα.

Θες, λοιπόν, αυτή η μέρα να μείνει αξέχαστη! Ένα δικό σου πάρτι που θα θυμάσαι για πάντα και που θα σου θυμίζει πως με λίγο κόπο, λίγο χρόνο και πείσμα όλα μπορούν να επιτευχθούν.

Συγχαρητήρια, τα καταφέραμε!