«Μαμά, μπαμπά, έχω σχέση»

Έρχεται η στιγμή που ξεκινούν τα πρώτα καρδιοχτύπια, οι άπειροι πρώτοι έρωτες κι ο δρόμος προς την ενηλικίωση αρχίζει να φαίνεται μπροστά καθαρός κι απρόβλεπτος. Θέλουμε δε θέλουμε, είμαστε δεν είμαστε έτοιμοι, περνάμε από τη φάση εκείνης της τόσο χαρμόσυνης και παράλληλα αγχωτικής διαδικασίας. Είναι ώρα που για πρώτη φορά θα μιλήσουμε στους γονείς μας για τη σχέση που κάναμε. «Βρε πώς να το πω, πώς;»

Πώς ανακοινώνεις πως το παιδάκι σταματά πλέον να είναι παιδάκι κι έχει ανοίξει τον δρόμο του να φτιάξει τη δική του ζωή όπως εκείνο λαχταρά; Παίρνεις την απόφαση, νιώθεις σιγά-σιγά ενήλικας, κουβαλάς μια ευθύνη πια στα χέρια σου, συνειδητοποιείς πως μεγαλώνεις κι ήρθε η ώρα να ανακοινώσεις πως δημιούργησες την πρώτη σου σχέση.

Αρχίζεις και σκέφτεσαι, λοιπόν, τι θα πει η μαμά και τι ο μπαμπάς, ποιος θα το πάρει πιο χαλαρά, ποιος πιο προσωπικά και δε θα ξέρεις τελικά πώς να τον συνεφέρεις. Να το πεις πρώτα στην μαμά ή στον μπαμπά; Ποιος νομίζεις πως θα το πάρει πιο νορμάλ; Σίγουρα όλα αυτά θα σε φοβίζουν, μέχρι τη στιγμή που θα ανοίξεις πια μπροστά τους το στόμα σου και θα αρχίζεις να κομπιάζεις.

Παίρνεις μια βαθιά ανάσα, παίρνεις και τα ηρεμιστικά και τα υπογλώσσια του μπαμπά παραμάσχαλα –καλού-κακού– και παίρνεις τη γενναία απόφαση να πας και να πεις ότι έκανες την πρώτη σου σχέση. Αρχίζει λίγο το καρδιοχτύπι, λίγο η αγωνία, ο φόβος μην το πάρουν κάπως κι αρχίσουν οι φωνές και τα νεύρα και τα «είσαι παιδί ακόμα» ή «δε βγήκες ακόμα απ’ το αβγό θες κι έρωτες», αλλά παρόλα αυτά αυτά τους το ξεστομίζεις: «Μαμά, μπαμπά, έχω σχέση».

Πάντα είναι και λίγο αμήχανες αυτές οι πρώτες εξομολογήσεις κι εσύ περιμένεις νευρικά την αντίδρασή τους γι’ αυτή σου την τολμηρή εξομολόγηση. Προετοιμάζεσαι και λίγο μπροστά στον καθρέφτη, σαν να τους μιλάς live, δίνεις συμβουλές, αναπνέεις βαθιά, ξεφυσάς και λες στον εαυτό σου: «Ναι, μπορώ να το κάνω» κι ας σου έχει πάει η ψυχή στην κούλουρη όλη την ώρα της προετοιμασίας, το αποτέλεσμα μετράει.

Κάποιες φορές οι γονείς μας μπορεί να μας κρίνουν, άλλες να τρομάξουν, άλλες να μας θεωρήσουν «μικρούς» για τέτοιες δεσμεύσεις, ενώ άλλες να έχουν μια ανησυχία που προφανώς μπορεί να καταλήξει μέχρι και σε συζήτηση για προφυλάξεις από τυχόν ανεπιθύμητες εγκυμοσύνες ή σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.

Πολλές φορές οι αντιδράσεις τους έχουν πλάκα, ενώ άλλες μας φαίνονται λίγο τρομακτικές και παράλογες. Όπως και να ‘χει πρέπει όντως να καταλάβουν πως το παιδάκι τους μεγαλώνει και δεν είναι παιδάκι πια, αλλά ένας ενήλικας που αρχίζει να παίρνει πρωτοβουλίες για τη ζωή του, έχει γνώση των πράξεων και των ευθυνών του και μαθαίνει πλέον να χειρίζεται τις ανθρώπινες σχέσεις.

Σίγουρα, θα περάσει απ’ το μυαλό τους ότι η πρώτη σου σχέση θα είναι κι η απαρχή για να αρχίσεις να πορεύεσαι ερωτικά κι αργότερα να κάνεις τη δική σου οικογένεια και παιδιά -τα πάντα μπορούν να σκεφτούν όσο και να σε φρικάρει αυτό. Θα θελήσουν, βέβαια, και κάποια στιγμή να γνωρίσουν τη σχέση σου και πίστεψέ με το πιθανότερο είναι να την περάσουν από κόσκινο, ιερά εξέταση ή στη χειρότερη να ψάχνουν κάπου στα ποινικά μητρώα του ατόμου του οποίου επέλεξες για σύντροφο.

Κι αν σοκαριστούν στην πρώτη σου αυτή «βόμβα» δεν πειράζει, θα το χωνέψουν γρήγορα, γιατί μέσα τους θα επικρατεί μια μεγάλη χαρά που το βλαστάρι τους, μεγάλωσε!