Μισοί άνθρωποι θα ήμασταν χωρίς τη μουσική!

Η μουσική, πέρα από τέχνη κι ένα μέσο διαφυγής στις μέρες μας, αποτελεί και τον βασικό παράγοντα που ένας άνθρωπος διαμορφώνει χαρακτήρα και βρίσκει διεξόδους όταν η πιεστική πραγματικότητα μας χτυπά την πόρτα, εγκλωβισμένοι σ’ ένα σύστημα που σίγουρα δύσκολο φαίνεται ν’ αποφύγουμε. Τα οφέλη της μουσικής παιδείας είναι πολλά για έναν άνθρωπο που μεγαλώνει με τέτοια ερεθίσματα καθώς γίνεται ένας ενήλικος πιο σίγουρος κι ισορροπημένος που σίγουρα έχει την ικανότητα να κρατά μια εσωτερική γαλήνη.

Πολύ βασική είναι κι η εκμάθηση ενός μουσικού οργάνου καθώς έρευνες έχουν αποδείξει πως αυτή οδηγεί στη δημιουργία καλύτερης μνήμης στον άνθρωπο κι αναπτύσσει πέρα από την κριτική του ικανότητα, τη διορατικότητα καθώς αποθηκεύει ευκολότερα πληροφορίες κι έχει πιο καθαρό μυαλό απέναντι σε δύσκολα προβλήματα.

Αδιαπραγμάτευτο λοιπόν πως η μουσική παιδεία μας κάνει πιο ενεργούς νοητικά, δημιουργικούς, πιο πειθαρχημένους και σίγουρα πιο προσηλωμένους σ’ έναν στόχο που θέτουμε καθώς το να μπορούμε να βρίσκουμε τον τρόπο να πειθαρχούμε και να κατευνάζουμε τις σκέψεις μας μας φέρει σε σημείο να σκεφτόμαστε πιο καθαρά λύσεις σε διάφορα προβλήματα. Επίσης μας προσφέρει σκέψη που υπό άλλες συνθήκες δε θα είχαμε αν δεν ασχολούμασταν με την πολυπλοκότητα μιας μελωδίας, ενός στίχου, μιας μουσικότητας και συμφωνίας οργάνων. Επίσης, οι νότες κι οι παρτιτούρες που μπορεί να διαβάζουμε, ενισχύουν και τη γνώση μας σε ξένες γλώσσες καθώς καλούμαστε να μελετάμε μελωδίες που φέρουν ξένο τίτλο ή συνθέτη κι έτσι εξοικειωνόμαστε στις λατινογενείς γλώσσες πιο εύκολα αν αποφασίσουμε να φτάσουμε στην εκμάθηση μίας.

Η μνήμη μας, όσο ασχολούμαστε με τη μάθηση ενός μουσικού οργάνου ή μουσικής γενικότερα, είναι πιο ενεργή κι έχει αποδειχθεί πως παιδιά που ασχολούνταν με τη μουσική,  σε κάποιες έρευνες πανεπιστημίων στο εξωτερικό, όπως το πανεπιστήμιο του Newcastle ή και το πανεπιστήμιο Northwestern στο Σικάγο, ήταν πιο εύκολο να ανακαλούν πληροφορίες και μνήμες που δεχόταν με περισσότερη αυτοπεποίθηση κι ευκολία από παιδιά που δεν ασχολούνταν με τη μουσική. Επίσης, σε πολλές περιπτώσεις, παιδιά που έχουν κάποια νοητικά προβλήματα, καθώς άκουγαν μουσική μπορούσαν ν’ ανταποκριθούν πλήρως σε κοινωνικά και ψυχολογικά ερεθίσματα κι έδειξε πως μειωνόταν αρκετά οι αντιδράσεις τους η θέματα συμπεριφοράς που μπορεί να προκύψουν.

Σίγουρα αυτό είχε ως συνέπεια τη μείωση του άγχους στα άτομα που συμμετείχαν σε αντίστοιχες έρευνες, καθώς ανάλογα με το είδος μουσικής που ευχαριστεί τον καθένα μας, δημιουργείται κι ένα κλίμα ασφαλείας ως προς κάτι που θεωρούμε οικείο η γνώριμο και σίγουρα καταλήγει να είναι ωφέλιμο για την ψυχική μας ισορροπία κι υγεία.

Η μουσική χρησιμοποιείται ως εναλλακτική μορφή θεραπείας για πολλές ψυχικές νόσους κι ως μέθοδος επικοινωνίας των ανθρώπων όταν δεν υπάρχει κάτι άλλο να τους φέρει κοντά. Η μάθηση κι η γνωριμία της μουσικής για κάποιους ξεκινά ακόμη κι από την κοιλιά της μαμάς τους σε μία θεραπεία που ονομάζεται μέθοδος “sonatal” κι έχει αποδειχθεί ότι βοηθάει πολύ στην ανάπτυξη του εμβρύου ενεργοποιώντας τις αντιδράσεις και τα ερεθίσματά του πάνω σε κάποιο είδος.

Η μουσική παιδεία κι εκμάθηση τελικά σίγουρα αναπτύσσει τα ένστικτα ευαισθησίας στον άνθρωπο και συνείδησης για μία πιο καθαρή και γνήσια αντίληψη για τη ζωή. Μάλλον λοιπόν, η μουσική κάθε άλλο παρά κακή είναι για τη ζωή μας γιατί μας κάνει καλύτερους ανθρώπους.

Και τελικά μάλλον η άποψη περί μουσικών της δεκάρας όπως πολλοί υποστηρίζουν, είναι λάθος. Γιατί τελικά η εξέλιξη μας αποδεικνύει ότι ακόμα και στους πιο χαλεπούς καιρούς, ακόμα και στις πιο δύσκολες στιγμές, ακόμα και στα χειρότερά μας η μουσική είναι εκεί να μας θυμίζει να συνεχίζουμε και τελικά μας κάνει πιο έξυπνους!