Μουσικοί του δρόμου∙ αυθεντικοί καλλιτέχνες

Όμορφες οι μεγαλουπόλεις, ειδικά τα βράδια. Περπατάς σε γεμάτους πεζόδρομους, συναντάς ανθρώπους κάθε ηλικίας, τόσο διαφορετικούς και τόσο ξεχωριστούς, αναμμένα φώτα κι ένας δρόμος ανοιχτός για σόλο ή και πιασμένες χέρι-χέρι βόλτες. Ένας τέτοιος νυχτερινός περίπατος στην πόλη, με αυτήν την ιδιαίτερη ατμόσφαιρά της, αρκεί για να ηρεμήσεις, όσο απαιτητική κι αν ήταν η μέρα σου.

Κάπου εκεί, όσο θα σεργιανίζεις και θα μπλέκεσαι ανάμεσα σε κόσμο, που σε προσπερνά βιαστικά ή τον αφήνεις πίσω σου, θα τους δεις. Μα πριν τους δεις, θα ενεργοποιήσουν μια άλλη σου αίσθηση, θα τους ακούσεις. Με τις υπέροχες μουσικές τους και τις ιδιαίτερες χροιές τους θα γαργαλήσουν τα αφτιά σου και θα ντύσουν μαγικά τη βόλτα σου.

Μουσικοί του δρόμου. Δεν τραγουδάνε σε μεγάλες πίστες ή δημοφιλείς μουσικές σκηνές, ίσως δεν ξέρεις καν τα ονόματά τους, παίζουν και τραγουδούν με ένα μικρόφωνο, σε ‘κείνη τη γωνία, σε έναν πολυσύχναστο πεζόδρομο. Αυτό τους κάνει λιγότερο καλλιτέχνες; Μπα, μάλλον πιο αληθινούς. Ίσως δεν τους δόθηκε ποτέ η ευκαιρία για κάτι περισσότερο, ίσως να τους δόθηκε και να την χάρισαν σε άλλους, γιατί δε θέλησαν να χάσουν την αυθεντικότητά τους. Δεν αφήνουν το χαρακτήρας τους για την πρόσκαιρη επιτυχία της εμπορικότητας.

Ακολουθούν με πάθος τη λατρεία τους, ελεύθεροι, χωρίς λογοκρισία, χωρίς να στριμώχνονται στα καλούπια κανενός. Με την κιθάρα τους στο χέρι ή όποιο άλλο μουσικό όργανο έχουν επιλέξει για συντροφιά, μόνοι ή σε γκρουπάκια, έτσι ανεξάρτητοι, παίζουν για το μεράκι τους, γιατί αυτό τους αρέσει να κάνουν, γιατί αγαπούν τη μουσική. Στέκονται εκεί κι εκφράζονται μέσα από στίχους και νότες, χωρίς να περιμένουν τίποτα, ελπίζοντας μονάχα στο θαυμασμό σου.

Αφιέρωσέ τους λίγα λεπτά. Άκουσέ τους. Άσε τους να σε ταξιδέψουν. Κλείσε τα μάτια, έστω για τρία λεπτά, όσο διαρκεί ένα τραγούδι. Δώσε τους την ευκαιρία να βάλουν λίγο χρώμα στο γκρίζο της πόλης και το δικό σου. Άλλωστε στη ζωή δεν υπάρχουν ομορφότερα χρώματα απ’ τα ηχοχρώματα.

Πλανόδιοι μουσικοί, χωρίς σταθερό κοινό, συχνά ούτε καν σταθερό σημείο. Παίζουν για σένα και κάθε περαστικό. Άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, που όμως για λίγα λεπτά θα σιγοψιθυρίσουν τους ίδιους στίχους, θα μουρμουρίσουν την ίδια μελωδία. Παίζουν για όλους και πάνω απ’ όλα παίζουν για την αγάπη και την τρέλα τους.

Είτε σπουδαγμένοι σε ωδεία και μουσικά σχολεία από μικροί είτε αυτοδίδακτοι, έχουν δουλέψει όλοι πολύ για αυτό το πάθος τους. Ατελείωτες πρόβες και προσπάθειες, απογοητεύσεις κι επιμονή. Το μόνο που χρειάζονται είναι η στήριξή σου κι η αναγνώριση των κόπων τους, ένα χαμόγελο, μια κουβέντα επιβράβευσης.

Άλλωστε καλλιτέχνης δεν είναι απαραίτητα αυτός που κάνει το ταλέντο του επάγγελμα. Είναι αυτός που, συχνά από νεαρή ηλικία, έχει αφιερωθεί στην τέχνη του. Έχει δώσει εκεί όλο το χρόνο, την ελπίδα και την ενέργειά του. Μπορεί η ζωή να μην ευνοεί πάντα τους καλλιτέχνες, μπορεί να μην τους εκτιμά καν κάποιες φορές, μα εκείνοι δεν πτοούνται και με κάθε τρόπο αποδεικνύουν πως η τέχνη δε γνωρίζει από σύνορα, πολιτισμούς και περιορισμούς. Η τέχνη είναι ελεύθερη, είναι δημιουργία, είναι καψούρα κι είναι για όλους.

Η μουσική είναι πάντα εκεί, σε κάθε χαρά και λύπη μας κι οι μουσικοί του δρόμου έχουν τον τρόπο τους να μας ξυπνάνε συναισθήματα, να μας υπενθυμίζουν τι πραγματικά αξίζει στη ζωή! Εκείνοι πολεμούν για αυτόν που αγαπούν. Δεν τους νοιάζει η ζέστη ή το κρύο ή όποια συνθήκη βρεθεί στο δρόμο τους, θα βρίσκονται εκεί να σου κρατήσουν συντροφιά, να τραγουδήσουν για έναν έρωτα ή ένα τέλος του, για να σε κάνουν να αισθανθείς πως δεν είσαι μόνος.

Να μην ξεχνάς στιγμή πως είναι καλλιτέχνες, γνήσιοι κι αυθεντικοί. Αν θες, άφησε κάτι για το θέαμα που σου πρόσφεραν, όμως να θυμάσαι πως δεν είναι επαίτες. Είναι εκεί γιατί γουστάρουν αυτό που κάνουν. Κι αν γούσταρες κι εσύ έστω και λίγο το ταλέντο, το τραγούδι τους κι όσα αυτό σου ξύπνησε, δείξ’ τους το με ένα δυνατό χειροκρότημα!

Άντε, ετοιμάσου και βγες μια βόλτα. Κάπου στα στενά και τους πεζοδρόμους της πόλης σου, ο αγαπημένος σου μουσικός θα βρίσκεται μόλις στην απέναντι γωνία!