Τρελοί κι ερωτευμένοι, πώς αλλιώς αξίζει;

Υπήρχε μια αγάπη που την ονόμασαν εμμονή. Κι ενώ πολλοί ονομάζουν την εμμονή αγάπη το συναίσθημα λειτουργούσε πάντα αντίστροφα. Μερικές φορές σ’ αυτή τη ζωή θα περάσουν κάποιοι άνθρωποι που με νύχια και με δόντια θα προσπαθήσουν να μας δείξουν πως ξέρουν να μας αγαπούν καθολικά, χωρίς φραγμούς κι όρια και που θα κρίνουν πως και τα πολλά που θα μας δώσουν θα μοιάζουν λίγα, μπροστά σε όσα θα μπορούσαν να κάνουν για εμάς.

Θα πολεμήσουν, θα χτυπηθούν, θα διεκδικούν, θα πεισμώνουν. Και πολλές φορές θα σου δίνουν συνεχόμενα ακόμα κι αν εσύ θα έχεις σηκώσει τοίχους κι άμυνες από καιρό. Θα ονομάσουν το άσπρο μαύρο για να μπορέσεις να προσαρμοστείς εσύ. Έτσι αγαπούν καθολικά οι άνθρωποι. Όταν βολεύεσαι λοιπόν σε μέτριες αγάπες και συναισθήματα χλιαρά, τρομάζεις.

Η υπερβολική αγάπη ονομάζεται εμμονή. Κι είναι έτσι. Ίσως, όμως και να μην είναι. Άλλα μόνο ο άνθρωπος είναι ικανός να βάλει ταμπέλες και φράγματα σε συναισθήματα. Και να νιώθει και να μη νιώθει το ίδιο. Υπήρξαν άλλωστε οι εμμονικοί που έκαναν τέρατα για την αγάπη. Υπήρξαν κι εκείνοι που ενώ υποστήριζαν πως θα έδιναν τα πάντα για κάποιον, τον άδειασαν και τον πλήγωσαν σε μια προσπάθεια εκδίκησης για να καλύψουν τον εγωισμό τους.

Μετά δες και τους άλλους. Ήταν αυτοί που έσπασαν φράγματα, έφτασαν στα όρια, έπραξαν τα ανύπαρκτα μόνο και μόνο για να σου δείξουν με πολύ κόπο τι νιώθουν για εσένα. Κι όταν τα σχοινιά τους έσπασαν και σου φανερωνόταν το παράπονο και η λύπη τους, γίνονταν αυτόματα οι εμμονικοί που θες να τρέξεις χιλιόμετρα μακριά από εκείνους.

Ίσως να υπάρχει μία μικρή δόση αλήθειας σε αυτό Η αγάπη από μόνη της όταν τα δίνει όλα, κουβαλά και μια ακραία τρέλα μέσα της. Μια δίψα, μια εμμονή που αποσκοπεί όμως μόνο στις καλές βουλήσεις και πράξεις. Κι όσοι αγαπούν έτσι, ακόμα και να φύγουν θα θέλουν πάντα το καλό σου. Δε θα ενοχλούν, δε θα εκδικούνται απλά θα πατάνε όλα τους τα ενδεχόμενα για να σου δείξουν πόσο σ’ αγαπάνε.

Θα πιστεύουν ότι οι άνθρωποι δε γίνονται ξένοι από τη μία μέρα στην άλλη όταν υπεραγαπηθούν. Και θα θέλουν μόνο το καλό σου ακόμα κι όταν τους έχεις πικράνει πολύ. Κι ίσως να σου πουν λόγια βαριά, που αργότερα θα μετανιώσουν, αλλά σημασία έχει τι νιώθουν μέσα τους κι αυτό σίγουρα το ξέρει μόνο η ψυχή τους.

Μάλλον υπάρχει λίγη εμμονή στην αγάπη. Λίγη ακρότητα αλλά μόνο με καλό σκοπό. Και λίγη αγνότητα που πιθανόν σ’ αυτόν τον εγωιστή κόσμο έχει χαθεί. Άλλοι αγαπούν κι άλλοι απλά εμμένουν σε κάποιον άνθρωπο με μοναδικό σκοπό να τον πληγώσουν και να πάρουν εκδίκηση ικανοποιώντας ούτε οι ίδιοι ξέρουν τι. Δεν υπάρχουν καλύτεροι ή χειρότεροι, μόνο ικανοί ή ανίκανοι να αγαπήσουν και να αγαπηθούν. Οι πρώτοι ίσως κερδίσουν κι αν όχι, πάλι κερδισμένοι θα είναι για την προσπάθεια. Οι δεύτεροι είναι χαμένοι από χέρι.

Καθολικά. Με πάθος. Έτσι, χωρίς γιατί. Θα σε αγαπούν γιατί θέλουν, ακόμα κι ας μην το αξίζεις. Κι αν αξίζει κάτι σε αυτόν τον κόσμο είναι η αγάπη. Είτε αυτή είναι εμμονή, πάθος, ακραία ή μη, πάντα θα σου δείχνει τον τρόπο να βρεις τον εαυτό σου. Μέσα από μάτια που αγαπούν μπορεί να αλλάξει ο κόσμος, ακόμα κι αν αυτά τα μάτια σε κοιτούν εμμονικά!