Ζευγάρια σε αρμονία

Γνωστή και μη εξαιρετέα η φράση “You jump, I jump”, παρμένη απ’ τη χολιγουντιανή φιγούρα του Ντι Κάπριο στον Τιτανικό. Το κίνημα “You move, I move” είναι η πλέον κλασική κατάσταση που προκύπτει έπειτα από μία μακροχρόνια σχέση με το έτερόν μας ήμισυ.

Αν, δηλαδή, κινείστε στο ίδιο μήκος κύματος, αν οι συνήθειές σας έχουν γίνει λίγο-πολύ κοινές κι έχουν ενσωματωθεί στη ρουτίνα σας, αν έχετε ίδιες σκέψεις και βλέψεις σε κάθε περίσταση που θα σταθεί στον δρόμο σας, έχετε μπει σίγουρα για τα καλά στην παραπάνω κατάσταση -κι ας μην είστε και το πιο κινηματογραφικό ζευγάρι.

Τι κάνει, όμως, αυτές τις σχέσεις τόσο επιτυχημένες; Αν αναλογιστούμε το πρώτο πράγμα που μας έρχεται στο μυαλό, η προφανής απάντηση είναι η ικανότητα επικοινωνίας ανάμεσα σε ένα ζευγάρι. Όση περισσότερη υπάρχει κι αναπτύσσεται ανάμεσα στους δύο, κι όσο η δεκτικότητα κι η αποδοχή της μοναδικότητας του καθενός επικρατεί έναντι των στείρων αντιπαραθέσεων, τότε προφανώς κι η επιτυχία είναι –σχεδόν– εγγυημένη.

Τέτοια ζευγάρια έχουν τη δυνατότητα να εκπέμπουν σε ίδιο μήκος κύματος, χωρίς να χρειάζεται να αναλώνονται για το τι χρειάζεται ο ένας απ’ τον άλλο. Λένε πως όση περισσότερη επαφή έχουμε με ένα άλλο άτομο, τόσα περισσότερα φυσικά και νοητικά χαρακτηριστικά του δανειζόμαστε ή κι υιοθετούμε προς δικό μας όφελος. Επί της ουσίας, η συνύπαρξη με ένα άλλο ανεξάρτητο άνθρωπο αφήνει τη δυνατότητα της περισυλλογής και της εύρεσης νέων στοιχείων του εαυτού μας που ως τώρα ίσως αγνοούσαμε.

Ο κοινός άξονας, αυτός που δύο ανεξάρτητες προσωπικότητες βρίσκουν μέσα σε μία σχέση, είναι εκείνος της αποδοχής και των δύο ατόμων ως ξεχωριστές οντότητες. Όταν οι εμπλεκόμενοι δουλέψουν προς τον κοινό αυτό στόχο, κι όταν καταστεί τελικά αυτός δυνατός (κι ας μην είναι πάντα εύκολος), τότε δημιουργεί έναν κοινό άξονα και μία σχέση αλληλουχίας πάνω στον οποίο συνυπάρχουν σε απόλυτη ισορροπία το ταίριασμα σκέψεων και δράσεων μέσα σε μια σχέση.

Τέτοια ζευγάρια, λοιπόν, επιτυγχάνουν μία σχετική ομαλότητα στην κοινή τους πορεία που, συνεχίζοντας την ύπαρξη κι εξέλιξή της για ένα μεγάλο χρονικό διάστημα, δημιουργεί ένα ισχυρό επίπεδο ασφαλείας στην επαφή που μπορεί να έχουν δύο άνθρωποι μεταξύ τους. Η κατάρριψη φόβων, η έλλειψη δημιουργίας νέων ανασφαλειών κι ο προσανατολισμός προς μία καλύτερη αλληλεπίδραση που εξαλείφει ακόμα και παλιές είναι το άλφα και το ωμέγα σε αυτές τις πετυχημένες σχέσεις.

Η επίτευξη, όμως, αμοιβαίας εμπιστοσύνης είναι κάτι το κρίσιμο, και χρειάζεται καιρό. Τα ζευγάρια που κινούνται στο ίδιο μήκος κύματος δούλεψαν για αυτή την ευθύνη πολύ κι είναι λάθος να αποδίδεται σε κάποια μεταφυσική χημεία. Χωρίς χρόνο μαζί και χτίσιμο συναισθηματικής ασφάλειας, δεν υπάρχει και κοινός χώρος να αναπτυχθούν καλύτερες συνθήκες στην εντός του ζευγαριού επικοινωνία, με κίνδυνο να  χαθεί η εγκεφαλική έλξη μεταξύ των δύο, κλείνοντας τελικά τις διόδους για επιτυχημένη συνέχεια.

Τα δεμένα ζευγάρια κάνουν πάντα πλάνο για τις δράσεις τους, γίνονται ομάδα για να αντιμετωπίζουν τα όσα τους φέρει η καθημερινότητα, χωρίς να βιάζουν καταστάσεις, αφήνοντάς τις να κυλήσουν όσο το δυνατόν πιο ομαλά κι ήρεμα μπορούν.

Κι είναι πράγματι αξιοθαύμαστο πώς όλη αυτή η εγκεφαλική και συναισθηματική σύνδεση των δύο μπορεί απλά να προέρχεται μόνο από λίγη παραπάνω προσπάθεια για επικοινωνία, καθώς και θέληση για χτίσιμο μίας σχέσης εμπιστοσύνης: ένα είδος σχέσης που διαχρονικά χρειάζεται πολύ κόπο κι επιμονή.

Τελικά, ο έρωτας μόνος του δε φτάνει, ακόμα κι αν είναι ένας παράγοντας που ως γνωστό κάνει τα πράγματα υπέροχα θολά. Στο τέλος της μέρας οι επιτυχημένες σχέσεις είναι σπάνιες, αξιοθαύμαστες κι εγγυημένα πέρασαν πολλά για να φτάσουν εδώ.

Στις επιτυχημένες σχέσεις εγώ είμαι εσύ και μαζί είμαστε ένα, σαν δυο στρατιώτες στα χαρακώματα της καθημερινότητας.