Μπαίνοντας σε μία σχέση είναι όλα ρόδινα. Αγκαλίτσες, φιλάκια, ζουζουνιές, μελιστάλακτα υποκοριστικά κι όλα με φόντο ένα ειδυλλιακό ηλιοβασίλεμα. Που λέει ο λόγος δηλαδή! Είναι ακόμη η αρχή της σχέσης, όπου ο ενθουσιασμός είναι στα ύψη κι ο έρωτας επίσης. Το μοναδικό μέλημα είναι η πολυπόθητη συνάντηση με το ταίρι και τα λεπτά που απομένουνε γι’ αυτήν. Και το σκηνικό αυτό κρατάει κάνα δυο βδομάδες, άντε μήνα στην καλύτερη των περιπτώσεων. Από ‘κει κι έπειτα αρχίζουν ένα-ένα τα προβλήματα. Άλλα τελείως ασήμαντα κι άλλα με ένα κάποιο ίσως πιο σοβαρό υπόβαθρο.
Το κυριότερο απ’ όλα είναι ζήλια. Είναι και το πρώτο είδος προβλήματος μάλιστα που εμφανίζεται κι από αυτήν πηγάζουν και τα υπόλοιπα. Ξεκινούν οι πρώτες ερωτήσεις κι έρευνες για το παρελθόν κι όλα επικεντρώνονται στον πρώην σύντροφο, στο λόγο που προκάλεσε το χωρισμό, τα συναισθήματα κι άλλα πόσα αναπάντητα ερωτήματα.
Στην πραγματικότητα τα ερωτήματα αυτά δε χρειάζεται να απαντηθούν ποτέ. Ναι, κάποια επιγραμματικά γεγονότα θα ειπωθούν. Μέχρι εκεί όμως. Το παρελθόν του άλλου είναι ιερό και δεν έχει κανείς το δικαίωμα να ασχολείται με αυτό και να το σκαλίζει. Κι αυτό γιατί θα βγουν στην επιφάνεια πρόσωπα και γεγονότα που μόνο ανησυχία και προβληματισμό θα προκαλέσουν. Κι αυτά όχι στον άμεσα εμπλεκόμενο.
Αυτός έχει ξεκαθαρίσει τη σκέψη του, έχει βάλει σε σειρά το μυαλό του κι έχει κρατήσει μόνο τις αναμνήσεις που θέλει. Δεν το μπλέκει με το παρόν του, ούτε και με το νυν σύντροφο. Η προηγούμενη σχέση μπήκε στη ζώνη του παρελθόντος για κάποιους συγκεκριμένους λόγους, που κανείς δεν είναι σε θέση να κατανοήσει πέρα από τους δύο αυτούς ανθρώπους. Και δεν έγκειται κανένας απολύτως λόγος να έρχονται συνεχώς στην επιφάνεια αυτά τα γεγονότα, πόσο μάλλον με σκηνές ζηλοτυπίας κι υστερίες. Όσο πιο απαθής μένει κανείς απέναντι στο παρελθόν του συντρόφου του τόσο λιγότεροι κι οι παραλογισμοί.
Μάλιστα το μέλλον είναι πιο επίφοβο. Συγκεκριμένα, ένα άτομο ξεκάθαρο και συνειδητοποιημένο είναι πιο πιθανό να διεκδικηθεί από ένα νέο πρόσωπο κι εν τέλει να κερδηθεί από αυτό. Κι ο λόγος είναι πολύ απλός και λογικός. Το άτομο αυτό ξέρει ακριβώς τι θέλει και τι χρειάζεται, δεν πειραματίζεται κι οι απαιτήσεις του είναι καθορισμένες από την αρχή.
Κάτι που δεν του ταίριαξε, δε θα το δοκιμάσει ξανά επί ματαίω. Δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να το κάνει καθώς η πορεία είναι ήδη προδιαγεγραμμένη και το τέλος γνωστό. Γι’ αυτό κι αν μια καινούργια γνωριμία του κινήσει το ενδιαφέρον και πληροί εκ πρώτης όψεως τις προδιαγραφές του, θα στραφεί προς αυτήν όταν το παρόν του έχει κενά. Και πόσο μάλλον όταν αυτό ασχολείται μονίμως με το παρελθόν.
Είναι μικρότητα αυτό το πράγμα και καλό θα είναι να ξεκαθαρίζονται από την αρχή αυτά. Κανείς δε θέλει για σύντροφό του τον Sherlock Holms να αναλύει κάθε πτυχή της ζωής του και να τοποθετεί στο μικροσκόπιο όλα τα πρόσωπα που πέρασαν από αυτήν.
Το παρελθόν είναι φρόνιμο να μένει στη θέση του ανέγγιχτο και να μην εμπλέκεται με το παρόν. Το μέλλον άλλωστε είναι το άγνωστο, αυτό που με αιφνιδιαστικές κινήσεις έχει τη δύναμη να ανακατώσει τη σχέση και να τη μετατρέψει μέσα σε δευτερόλεπτα σε μια ακόμη ιστορία του παρελθόντος.
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Καραφώτη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ιωάννα Καραφώτη
