Όλοι έχουμε κάνει κάποια ταξίδια στη ζωή μας. Οικογενειακά, με φίλους και συντρόφους. Σε μέρη μακρινά, ερημωμένα ή κοσμοπολίτικα. Καθένα είχε ξεχωριστή αξία για μας, τόσο λόγω προορισμού όσο και παρέας. Κι όλοι είθισται να βγάζουμε φωτογραφίες, άλλοι περισσότερες κι άλλοι λιγότερες. Έτσι θυμόμαστε τα τοπία, τα μέρη, τις αστείες κι όμορφες στιγμές. Ανατρέχουμε σ’ αυτές ανά διαστήματα και τις νοσταλγούμε, ακόμη και τότε που γίναμε τουρίστες στην ίδια μας την πόλη.
Υπάρχει όμως και μια κατηγορία ανθρώπων που δεν αρκούνται μόνο στις φωτογραφίες. Τις βγάζουν μεν, όμως δεν τους γεμίζουν επαρκώς συναισθηματικά. Είμαστε εμείς, οι λίγο πιο περίεργοι ίσως και πιο συναισθηματικοί, που κρατάμε κάτι παραπάνω απ’ τα ταξίδια μας.
Συγκεκριμένα, κρατάμε κάποια μικρά πράγματα που θα μας θυμίζουν αυτές τις ξεχωριστές για μας μέρες. Δεν είμαστε προβληματικοί, μωρέ, ούτε και τρελοί! Καλά ίσως και να ‘μαστε λίγο. Εντάξει πάσο, μπορεί να ‘μαστε και πολύ. Θα μας χαρακτήριζα, περισσότερο, ιδιαίτερους. Το θέμα είναι ότι αυτά τ’ αντικείμενα έχουν ιδιαίτερη σημασία για μας, ακόμη κι αν σε κάποιον τρίτο μοιάζουν με σκουπίδια.
Η διαφορά μας μ’ αυτόν έγκειται στον τρόπο αντίληψης. Μια εκδρομή ή ένα ταξίδι γίνονται ιδιαίτερα, όχι μόνο απ’ τον προορισμό και τον συνταξιδιώτη, αλλά απ’ το σύνολο των μικρών στιγμών και γεγονότων που θα συμβούν απ’ την αφετηρία μέχρι τον τελικό προορισμό. Έτσι, κρατάμε ακόμη και τα εισιτήρια, είτε αυτά είναι πλοίου, λεωφορείου ή μουσείου. Αποτελούν απόδειξη των γεγονότων και τον πιο εύκολο τρόπο να διεγείρουμε τη μνήμη μας. Δε χρειάζεται ν’ ανατρέξουμε σ’ ηλεκτρονικά αρχεία κι άλμπουμ. Αρκεί ν’ ανοίξουμε την ατζέντα ή το πορτοφόλι μας, κι αμέσως οι στιγμές θα περάσουν καρέ-καρέ απ’ το μυαλό μας.
Πέρα όμως απ’ τα εισιτήρια, μπορεί να κρατήσουμε και καθετί άλλο μικρό, τ’ οποίο όμως έκανε εκείνη τη μέρα μας ξεχωριστή. Για παράδειγμα, ένα λουλούδι, που κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο μας προσέφερε, αποξηραμένο πλέον, είναι αρκετό για να μας ξυπνήσει συναισθήματα. Ίσως και πιο έντονα από 10 φωτογραφίες μαζί. Ένα άδειο πακέτο τσιγάρα, επίσης, που χρησίμευσε σαν σημειωματάριο, καθώς ο κάτοχός του δεν ήθελε να ενοχλήσει τον ύπνο μας όταν πήγε να πάρει καινούργιο και να φέρει καφέδες. Ναι, πρακτικά είναι σκουπίδι, ένα σκουπίδι όμως που ‘χει τα γράμματα και τα δακτυλικά αποτυπώματα κάποιου σημαντικού για μας προσώπου. Άρα έχει αξία, χωρίς βέβαια αυτό να σημαίνει ότι θα τα κρατήσουμε κι όλα! Είπαμε είμαστε ιδιαίτεροι, αλλά μέχρι ένα όριο!
Τα πράγματα, αγαπητοί μου, είναι πολύ πιο απλά απ’ ό,τι φαίνονται. Όπως κάθε άνθρωπος είναι μοναδικός για τα επιμέρους χαρακτηριστικά του, έτσι κι οι εκδρομές και τα ταξίδια ξεχωρίζουν για τις διάφορες μικρές στιγμές τους. Λέμε ότι περάσαμε τέλεια, όχι γιατί ήταν ωραίο το μέρος, άσχετα αν όντως ήταν. Στην πραγματικότητα, το ευχαριστηθήκαμε γιατί γελάσαμε κι αλλάξαμε παραστάσεις, επειδή η παρέα ήταν καλή κι αναζωογονήθηκαν οι σχέσεις μας.
Και τις στιγμές αυτές, όσο καλά κι αν προσπαθήσεις να τις αποθανατίσεις με βιντεοκάμερες και κινητά, υπάρχουν κάποια μικρά αντικείμενα που θα σου τις θυμίζουν πολύ πιο έντονα κι ευχάριστα. Κι όχι γιατί είναι όμορφα ή ακριβά, αλλά κυρίως γιατί ήταν αυθόρμητα κι άλλαξαν ταχύτατα τη μέρα σου. Και στην πραγματικότητα όλοι έχουμε κρατήσει κάποια παρόμοια αντικείμενα, ακόμη κι αν κάποιοι από μας δεν το παραδεχτούν ποτέ.
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Καραφώτη: Ιωάννα Κακούρη
Συντάκτης: Ιωάννα Καραφώτη
