Ρούχα, παπούτσια, αξεσουάρ, ιντενερτικά challenge κι οτιδήποτε άλλο κατά καιρούς έχει γίνει viral ή mainstream, αποτελούν ουσιαστικά μια τάση, ένα είδος μόδας ή ένα ρεύμα που γίνεται κοινώς αποδεκτό κι αγαπητό για ένα χρονικό διάστημα και στη συνέχεια αποχωρεί απ’ το προσκήνιο καθώς κάτι άλλο διαφορετικό κι ιδιαίτερο το διαδέχεται.
Άλλες φορές η επιτυχία του είναι αναμενόμενη κι εύλογη καθώς αποτελεί την επιτομή της κομψότητας, της καλαισθησίας ίσως και του χιούμορ, άλλες πάλι είναι αμφιλεγόμενη και κατακριτέα σε τέτοιο βαθμό που απλώς χαιρόμαστε για την εξαφάνισή του κι ευχόμαστε να μην το αντικρίσουμε ποτέ ξανά.
Το να ασχοληθούμε με την πρώτη κατηγόρια είναι λίγο ανούσιο και βαρετό για ευνόητους λόγους, γι αυτό λοιπόν ας θυμηθούμε μερικές μόδες που όλοι χαιρόμαστε που πλέον ανήκουν στο παρελθόν.
Αρχίζοντας τη λίστα μας με τον ανδρικό πληθυσμό, η βιομηχανία της μόδας μας έδειξε το χιούμορ της με εκείνα τα εκπληκτικά παντελόνια-βράκες που όλοι σχεδόν φορούσαν πριν δύο-τρία χρόνια. Τα παντελόνια αυτά έβγαιναν σε μεγάλη ποικιλία υφασμάτων και χρωμάτων ώστε να ταιριάζουν σε κάθε ώρα της ημέρα, αλλά και περίσταση. Ορισμένες εταιρίες μάλιστα επέλεξαν να σταμπάρουν το λόγκο τους στη γεννητική περιοχή των ανδρών, πιθανώς για να μη χρειάζεται να αναρωτιέται κανείς τη μάρκα του και να αποφεύγονται κατά συνέπεια οι περιττές συζητήσεις.
Την ίδια περίπου χρονική περίοδο ήρθαν στη μόδα οι μπλούζες V, οι οποίες όμως όσο περνούσε ο καιρός τόσο βαθύτερο γινόταν το V και για κάποιο λόγο –που ακόμη δεν έχω καταλάβει– μεγάλωνε κι η ραφή κάτω απ’ τη μασχάλη. Το θέαμα δηλαδή, δεν περιορίζονταν μόνο στο στέρνο των παλικαριών, αλλά και στην πλευριτική τους επιφάνεια! Και πολλές φορές αυτά τα δύο ρούχα συνδυάζονταν! Πλέον βέβαια θα τα δεις θαμμένα σε ντουλάπες, στις 4 τα ξημερώματα που ξέμεινε το παλικάρι από τσιγάρα κι έριξε κάτι πρόχειρο για να πεταχτεί στο περίπτερο ή σαν ξεσκονόπανο όταν η μάνα κάνει γενική καθαριότητα.
Οι σχεδιαστές αυτών των αντρικών ρούχων υποθέτω πως είχαν εμπνευστεί απ’ τους προκατόχους τους που είχαν σχεδιάσει εκείνα τα μαγιό μέχρι το γόνατο ή και πιο κάτω σε φλοράλ πατρόν και σε μια πανδαισία χρωμάτων. Ομολογουμένως πήγαινε σε κάποιους που υποστήριζαν γενικότερα αυτό το στιλ κι ήταν σε κάθε περίπτωση πολύ πιο καλαίσθητα απ’ τα τύπου speedo που φορούσαν άντρες κάθε ηλικίας και σωματικής διαπλάσεως. Και δεν το λέω ρατσιστικά αυτό, για την ακρίβεια ήταν άσχημο σε κάθε άντρα απ’ την άποψη ότι η παραλία έμοιαζε περισσότερο με διακριτική πασαρέλα γεννητικών οργάνων. Όχι φυσικά ότι τα στρινγκ μαγιό των γυναικών είναι λιγότερο πρόστυχα ή χυδαία, απλώς είναι εκτός θέματος καθώς είναι ακόμη στη μόδα.
Συνεχίζοντας με τις γυναίκες, τα μεγαλύτερα λάθη νομίζω πως ανευρίσκονται στον τομέα των παπουτσιών. Εκεί οι σχεδιαστές δίνουν κυριολεκτικά πόνο. Ένα διάστημα για παράδειγμα κυκλοφορούσαν παπούτσια που ήταν αθλητικά μεν, ψηλοτάκουνα δε και συγκεκριμένα ήταν γόβες στιλέτο. Πρόσφατα έγινε η προσπάθεια να βγουν ξανά στην κυκλοφορία σε πλατφόρμα αυτή τη φορά καμουφλαρισμένη με το αθλητικό στυλ κι όπως ήταν αναμενόμενο αποσύρθηκαν σχετικά γρήγορα. Ένα καλοκαίρι επίσης είχαν βγει πέδιλα που έμοιαζαν με μπότες, ήταν δηλαδή στο πέλμα απλά και διακριτικά πέδιλα, αλλά απ’ τον αστράγαλο και πάνω συνεχιζόταν ύφασμα συνήθως τύπου δερματίνης με κορδόνια, τρουκς και χάντρες που έφτανε μέχρι το γόνατο. Λογικά εκτός από άσχημα δεν πρέπει να ήταν κι ιδιαίτερα άνετα στον καύσωνα!
Οι γυναίκες όμως μας αρέσει να πειραματιζόμαστε ιδιαίτερα με τα μαλλιά μας. Έτσι ήταν ιδιαίτερα δημοφιλές στις μικρές ηλικίες κυρίως τα διάφορα πολύχρωμα extensions. Κυκλοφορούσε μια κοπέλα για παράδειγμα με μία ροζ τούφα αριστερά, μία μπλε δεξιά και μία πράσινη στη μέση -για την τσαχπινιά! Σίγουρα κατά την εφηβεία μας όλοι έχουμε περάσει από διάφορες φάσεις πειραματισμού κι αναζήτησης, το πρόβλημα όμως ήταν όταν έβλεπες γυναίκες μεγαλύτερης ηλικίας που απλώς προσπαθούσαν να ακολουθήσουν το ρεύμα με κάτι που δεν ταίριαζε με το στιλ και την προσωπικότητά τους.
Οι τάσεις όμως δεν περιορίζονται μόνο στην εξωτερική εμφάνιση, αλλά επεκτείνονται σε συνήθειες και τρόπους διασκέδασης. Στον διαδικτυακό κόσμο για παράδειγμα έγιναν ιδιαίτερα γνωστά τα challenges μετά την επιτυχία του ice bucket που ο αρχικός του σκοπός ήταν η ευαισθητοποίηση του κοινού για τη νόσο του κινητικού νευρώνα. Δυστυχώς πολύ σύντομα η δραστηριότητα αυτή έχασε το αρχικό της νόημα και μετατράπηκε σε ένα ευφάνταστο μπουγέλωμα. Ακολούθησε λίγο καιρό αργότερα το condom challenge που είναι ουσιαστικά μια απ’ τις πιο τρανταχτές αποδείξεις της θεωρίας του Αϊνστάιν περί βλακείας του ανθρώπου! Το τι θα ακολουθήσει στη συνέχεια είναι άγνωστο κι ιδιαίτερα τρομαχτικό.
Στο τέλος θα ήθελα να θυμηθούμε για λίγο το γνωστό σε όλους μας Gagman style, ίσως το πιο εκνευριστικό τραγούδι στην ιστορία της μουσικής. Και δεν είναι ότι δεν έχουν βγει κατά καιρούς τραγούδια που δεν ακούγονται, ανάλογα με τις προτιμήσεις του καθενός φυσικά, είναι ότι το συγκεκριμένο μία φόρα να το άκουγες σου έμενε στο μυαλό για τουλάχιστον μια βδομάδα.
Όλα αυτά αποτελούν μερικά σχετικά πρόσφατα παραδείγματα που λογικά θα θυμούνται οι περισσότεροι από εμάς. Δυστυχώς είμαι σίγουρη πως η συγκεκριμένη λίστα θα συνεχίσει να αυξάνεται. Το θετικό της υπόθεσης είναι ότι μέσα απ’ τα πειράματα και τις δοκιμές ίσως βγει στο τέλος ένα όμορφο αποτέλεσμα. Η μοναδική υποχρέωση που έχουμε εμείς οι δέκτες είναι να δείχνουμε στους πομπούς όσο το δυνατόν πιο γρήγορα ποιες μόδες ανήκουν στα σκουπίδια!
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Καραφώτη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ιωάννα Καραφώτη
