Πολλοί από εμάς χρειαζόμαστε ένα πρόγραμμα στη ζωή μας. Οργανώνουμε την καθημερινότητά μας ώρα προς ώρα με στόχο να προλάβουμε να κάνουμε μέσα στη μέρα όσα περισσότερα πράγματα γίνεται. Ο προγραμματισμός μας προσφέρει ασφάλεια και σιγουριά. Παράλληλα, μας προσφέρει και το πλεονέκτημα να έχουμε εναλλακτικά σχέδια και να είμαστε προετοιμασμένοι σε περίπτωση λάθους ή αδυναμίας τήρησης του αρχικού προγράμματος.
Βέβαια όσο κι αν οργανώνει κανείς τις υποχρεώσεις του, θα υπάρξουν σίγουρα και στιγμές καθαρού αυθορμητισμού, όπου μια σκέψη της στιγμής υλοποιείται. Συνήθως, αποκαλείται ως παρόρμηση, είναι όμως η πιο αληθινή κι επιθυμητή, γι’ αυτό άλλωστε πήρε σάρκα και οστά.
Αυθορμητισμός με λίγα λόγια, είναι μια ειλικρινής κι αυτόματη σκέψη που εκφράζεται με λόγια και με πράξεις. Για πολλούς είναι τρόπος ζωής και γι άλλους απλώς μια παρόρμηση. Σε κάθε περίπτωση η σκέψη αυτή έρχεται αντανακλαστικά υπό διάφορες συνθήκες κι η διαφορά έγκειται στην απόφαση, αλλά και στον τρόπο υλοποίησής της.
Αυθόρμητα μπορεί να εκφράσουμε κάποιες σκέψεις ή προβληματισμούς. Μέσα σε μια συζήτηση ήταν το πρώτο πράγμα που μας ήρθε στο μυαλό για το χ, ψ λόγο και ξέφυγε απ’ το νου κι έγινε πρόταση που ειπώθηκε δυνατά. Είναι κάτι σαν τα αντανακλαστικά του σώματός μας. Όταν ένα ζωύφιο έρχεται κατά πάνω μας κινούμαστε αυτόματα για να το αποφύγουμε. Έτσι και με τα λόγια που μας ξεφεύγουν σε ένα καβγά ή σε μια στιγμή αδυναμίας. Είναι οι σκέψεις μας τη δεδομένη χρονική στιγμή. Το κατά πόσο είναι ορθές ή μας εκφράζουν θα φανεί στην πορεία.
Αυθόρμητες όμως είναι και κάποιες πράξεις μας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση μας κινεί το συναίσθημα, είτε αυτό είναι ο φόβος είτε η αγάπη. Φοβόμαστε μη χτυπήσει κάποιο αγαπημένο μας πρόσωπο κι απλώνουμε το χέρι ασυναίσθητα να το προστατεύσουμε. Στον έρωτα πάλι, ο έντονος πόθος μας οδηγεί να πάρουμε το πρώτο λεωφορείο ή αεροπλάνο για να βρεθούμε όσο πιο γρήγορα γίνεται κοντά στον άνθρωπό μας. Η σκέψη του «μακάρι να σε είχα απόψε αγκαλιά» γίνεται πράξη, υλοποιείται και δημιουργεί τα εντονότερα συναισθήματα. Πληρότητα, ευτυχία, ηρεμία.
Ο αυθορμητισμός όμως φαίνεται και σε άλλες στιγμές. Σε αυτές που χάνουμε τον εαυτό μας και το σπίτι δε μας χωράει πια. Όταν έχουμε την ανάγκη να ξεφύγουμε απ’ τα ζόρια της πραγματικότητας και να αδειάσουμε το μυαλό μας. Παίρνουμε τους δρόμους κι όπου μας βγάλει, χωρίς δεύτερη σκέψη, χωρίς προγράμματα κι αμφιβολίες. Η φυγή φαντάζει μοναδική λύση και συνεπώς την ακολουθούμε για όσο χρειαστεί.
Τα προγράμματα κι η οργάνωση έχουν τα θετικά τους σε κάθε περίπτωση, όλοι μας όμως κρύβουμε μέσα μας την ανάγκη για μια επείγουσα κι άμεση μεταβολή της καθημερινότητάς μας. Χωρίς δεύτερες σκέψεις, χωρίς καν χρόνο για αυτές. Κάθε αμφιβολία είναι πολύ πιθανόν να μας τραβήξει πίσω, κι όσο μένουμε πίσω αδρανείς τόσο δυσκολότερο είναι να βρούμε μικρές στιγμές απρόσμενης κι αγνής ευτυχίας. Βέβαια δεν οδηγούν όλες οι κινήσεις μας σε αυτήν ούτε κι αποβαίνουν ορθές. Μένουν όμως σαν εμπειρίες, σαν μαθήματα από λάθη ή κωμικές αναμνήσεις.
Εν τέλει, ας κάνουμε προγράμματα, ας οργανωνόμαστε μέχρι αηδίας, όταν όμως κάτι φαντάζει σωστό κι όμορφο ας το υλοποιούμε πριν το μετανιώσουμε. Όλα είναι στιγμές άλλωστε κι αν δεν υπάρχει λίγη δόση τρέλας σε αυτές, πώς μπορούμε να πούμε ότι τις ζήσαμε στο έπακρο;
Επιμέλεια Κειμένου Ιωάννας Καραφώτη: Πωλίνα Πανέρη
Συντάκτης: Ιωάννα Καραφώτη
